Porter warmiński na liście produktów tradycyjnych

Porter warmiński to ciemne, mocne piwo. Ma prawie czarną barwę, a także bogaty słodowy smak i aromat z nutami karmelowymi lub orzechowymi, a nawet toffi i lukrecji.

Na obszarze dawnych Prus Wschodnich, czyli dzisiejszych Warmii i Mazur, piwo tego gatunku pojawiło się wraz z rewolucją przemysłową i ugruntowało swoją pozycję w pierwszej połowie XX wieku. Piwa warzone na tym terenie dzielono wówczas na cztery kategorie: zwykłe, wyszynkowe, pełne i mocne.

"Na podstawie zachowanych zgłoszeń podatkowych możemy stwierdzić, że wśród piw mocnych warzone były też portery, a w okresie międzywojennym okres bujnego rozkwitu przeżywały browary z terenu dzisiejszych Warmii i Mazur" - wynika z opisu zamieszczonego na stronie ministerstwa.

Porter warzono w regionie także po II wojnie światowej. Było to ciemne piwo produkowane na podstawie normy z 1960 r., o ekstrakcie 22 proc. i zawartości alkoholu przekraczającej 5 proc. Tak mocne piwo stanowiło ukoronowanie oferty browarów, ponieważ jego warzenie wymagało mistrzowskich umiejętności piwowara i długiego okresu leżakowania.

Porter warmiński jest kolejnym - po mazurskiej nalewce niedźwiedziówce, miodowej warmińskiej okowicie i kilku gatunkach miodów pitnych - napojem alkoholowym z regionu wpisanym na listę produktów tradycyjnych.

Obecnie zarejestrowane jest na niej ponad 1,8 tys. produktów z całego kraju, z czego jedynie 34 z woj. warmińsko-mazurskiego, które pod tym względem znajduje się na końcu listy regionów. Wśród tradycyjnych przysmaków z Warmii i Mazur najwięcej jest wyrobów mięsnych, piekarniczych i cukierniczych.

Lista ta powstała pod koniec 2004 r. w ramach ustawy o rejestracji i ochronie nazw i oznaczeń produktów rolnych i środków spożywczych oraz o produktach tradycyjnych. Trafiają na nią produkty stanowiące element dziedzictwa kulturowego regionu, które wytwarza się tradycyjnymi metodami wykorzystywanymi co najmniej od 25 lat.

Wnioski o wpis składa się do urzędu marszałkowskiego, który dokonuje oceny produktu i jego zgodności z dziedzictwem kulinarnym regionu. Decyzję o umieszczeniu na liście podejmuje Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi.