Amortyzacja nie zawsze jest obowiązkiem
W odniesieniu do wydatków ponoszonych na nabycie składników majątku, których wartość początkowa nie przekracza 3.500 zł, a które spełniają wszystkie pozostałe kryteria do uznania ich za środki trwałe, podatnik ma prawo wybrać jeden z trzech sposobów rozliczenia ich w kosztach podatkowych.
Jeśli uzna je za środki trwałe, wówczas powinien wprowadzić je do ewidencji środków trwałych i koszty podatkowe obciążać odpisami amortyzacyjnymi dokonywanymi od nich w równych ratach co miesiąc, co kwartał lub jednorazowo na koniec roku podatkowego. Może także zamortyzować je jednorazowo w miesiącu oddania do używania lub w miesiącu następnym (art. 22f ust. 3 ustawy o pdof i art. 16f ust. 3 ustawy o pdop). Trzecim sposobem jest nieuznanie takiego składnika majątku za środek trwały i zaliczenie poniesionych na jego nabycie wydatków bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu oddania do używania (art. 22d ust. 1 ustawy o pdof i art. 16d ust. 1 ustawy o pdop).
Zdarza się jednak, że organy podatkowe negują prawo podatnika do nieuznawania takiego składnika majątku za środek trwały. Potwierdzają to interpretacje indywidualne m.in. Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 8 stycznia 2010 r., nr ITPB3/423-643/09/PS (szerzej na ten temat pisaliśmy w GP nr 66 z dnia 19.08.2010 r. na str. 5) oraz Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 6 listopada 2009 r., nr ILPB3/423-659/09-4/AO. W tym drugim przypadku spółka będąca wnioskodawcą skorzystała z prawa do zaskarżenia interpretacji i sprawa znalazła swój finał w sądzie.
WSA w Łodzi, w wyroku z dnia 13 kwietnia 2010 r., sygn. akt I SA/Łd 174/10, uchylił zaskarżoną interpretację. W ocenie Sądu w przypadku składników majątkowych o wartości nieprzekraczającej 3.500 zł kwestia uznania ich za środki trwałe oraz rezygnacji z dokonywania odpisów amortyzacyjnych zależy wyłącznie od autonomicznej decyzji podatnika. Jeśli jednak zdecyduje się składnik taki amortyzować - wówczas jest obowiązany wprowadzić go do ewidencji środków trwałych. W przeciwnym razie, zdaniem Sądu, nie ma takiej potrzeby, skoro rozliczenia wydatków na jego nabycie dokonuje zgodnie z art. 16d ust. 1 ustawy o pdop (art. 22d ust. 1 ustawy o pdof - przyp. red.) bezpośrednio w kosztach w miesiącu oddania go do używania, bez dokonywania odpisów amortyzacyjnych.
Uwzględniając omawiany wyrok Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu ponownie w interpretacji indywidualnej z dnia 8 października 2010 r., nr ILPB3/423-659/09/10-S1/AO, przyznał, naszym zdaniem słusznie, rację spółce.
autor: Agata Cieśla
Gazeta Podatkowa Nr 727 z dnia 2010-12-27
