Nowy szef FED, ta sama polityka?

Przy czym ich awans do FED wcale nie został zamknięty - Trump ma możliwość obsadzenia wolnych wakatów w FED, w tym na stanowisku wiceprezesa. Nie można, zatem wykluczyć, że mający wysokie noty w konserwatywnym skrzydle Republikanów, prof. Taylor ostatecznie trafi do FED i być może z racji swojego autorytetu wśród ekonomistów, będzie miał wiele do powiedzenia.

Jerome Powell nie jest pierwszą osobą, na którą postawił prezydent Trump w Rezerwie Federalnej. Wcześniej do zarządu tej instytucji trafił Randal Quarles, który objął tekę wiceprezesa odpowiedzialnego za nadzór nad systemem bankowym. W swoich poglądach Quarles opowiada się za ponowną deregulacją, co zresztą wpisuje się w poglądy firmowane przez Biały Dom. Inwestorzy uważają też, że Jerome Powell w roli prezesa FED (w przeciwieństwie do Janet Yellen) nie będzie temu nadmiernie oponować.

W zarządzie FED może zasiadać łącznie 7 osób. Biorąc pod uwagę dość prawdopodobne odejście Yellen w lutym 2018 r., do obsadzenia pozostaną jeszcze trzy miejsca. Wpływ na ich obsadę będzie miał prezydent, oraz jego otoczenie. Nie jest tajemnicą poliszynela, że duży wpływ na czwartkową decyzję Donalda Trumpa mieli główny doradca ekonomiczny Białego Domu, oraz Sekretarz Skarbu Steve Mnuchin - obaj wywodzący się z banku inwestycyjnego Goldman Sachs. Atutem nominowanego Jerome Powella są dość rozległe kontakty polityczne, a także biznesowe. Nie można wykluczyć, że nadrzędnym celem przyświecającym działaniom Białego Domu jest tak naprawdę deregulacja sektora bankowego, po tym jak w 2010 r. został on "dociśnięty" przez ustawy Dodda-Franka. Warto będzie się, zatem przyglądać jakie nazwiska będą trafiać na prezydencką listę do obsadzenia wakatów w najbliższych miesiącach.

Większa deregulacja sektora bankowego jest równoznaczna z ułatwieniami dotyczącymi akcji kredytowej, która przy obecnie relatywnie niskich stopach procentowych mogłaby nabrać wyraźnego tempa - pytanie, czy to nie wymusi na członkach FED konieczności przyjęcia bardziej "jastrzębiej" linii w polityce pieniężnej. Od stycznia w ramach tzw. corocznej rotacji czterech członków FED prawo do głosowania w FOMC stracą znani "gołębie" Charles Evans z oddziału w Chicago, oraz Neel Kashkari z Minneapolis. W nowej "czwórce" będzie dwóch zdeklarowanych "jastrzębi" (Loretta Mester z Cleveland, oraz Mark Mullinix z Richmond), oraz dwóch centrystów (Raphael Bostic z Atlanty, oraz John Williams z San Francisco). Z obozu zdeklarowanych "gołębi" pozostanie tylko Lael Brainard zasiadająca w zarządzie FED do 2026 r. Tymczasem rynki finansowe zdają się nie do końca uwzględniać możliwość "jastrzębiego" przesunięcia w FED.

O Jeromie Powellu mówi się, że jest "elastyczny", co wydaje się być mylnie utożsamiane z tym, że opowiada się on za "gołębim" podejściem w polityce monetarnej. W ostatnich latach taka linia została przyjęta wpierw przez Bena Bernanke, a potem Janet Yellen, a Powell zwyczajnie przyjął "koncyliacyjne" podejście zakładające godzenie się z wolą większości. Warto wspomnieć, że w 2012 r. był nieco sceptyczny wobec wprowadzenia trzeciej rundy programu QE. Do czego zmierzam? Pewien brak "wyrazistości" Powella w jego poglądach dotyczących polityki monetarnej (wszak jest on z wykształcenia prawnikiem, a nie ekonomistą) może sprawić, że w przeciwieństwie do swoich poprzedników nie będzie on narzucał swoich poglądów większości. Ta jego "elastyczność" może tak naprawdę wiele oznaczać i może on nieraz zaskoczyć rynki finansowe.

Tekst jest fragmentem Tygodnika FX - raportu DM BOŚ z rynku walut i surowców.

Sporządził:

Marek Rogalski - główny analityk walutowy DM BOŚ