Co piszczy w WPR po 2013 r.
Podczas dostępnej dla publiczności sesji plenarnej obrad Rady UE ds. Rolnictwa i Rybołówstwa w Luksemburgu komisarz ds. rolnictwa i rozwoju wsi Dacian Ciolos zaprezentował pakiet szczegółowych rozwiązań dotyczących rozwoju rolnictwa do 2020 r.
Ministrowie Rolnictwa z 27. państw członkowskich przedstawili swoje pierwsze reakcje na propozycje zmian wspólnej polityki rolnej. Entuzjazmu nie było. Kilka krajów wyraziło zdecydowane rozczarowanie i negatywną opinię do przedstawionych propozycji. Najwięcej miejsca w dyskusji ministrowe poświecili tzw. zazielenieniu wspólnej polityki rolnej. Było wiele krytyki związanej z dalszym skomplikowaniem wdrażania tej polityki zamiast oczekiwanego jej uproszczenia. Ministrowie skrytykowali zwłaszcza propozycję wyłączenia z produkcji 7 % uprawianej ziemi na cele środowiskowe.
Większość ministrów odniosła się również do propozycji wyrównywania dopłat bezpośrednich. Z jednej strony zdecydowane niezadowolenie, związane z brakiem wyrównania dopłat, prezentowali ministrowie nowych państw członkowskich, a jednocześnie z drugiej przeciw obniżeniu wsparcia w ramach wyrównywania dopłat protestowali ministrowie ze starych państw członkowskich.
Nowe elementy polityki, takie jak płatności dla aktywnych rolników, czy też ograniczenie górnych limitów płatności (capping) były w większości wystąpień również krytykowane.
W dyskusji ministrowie podkreślali potrzebę pozostawienia państwom członkowskim pewnej elastyczności dla możliwości wspierania niektórych kierunków produkcji, czyli utrzymania płatności powiązanych z produkcją.
Mniej emocji w czasie dyskusji nad WPR po 2013 r. dotyczyło finansowania obszarów wiejskich (tzw. II filar). Ministrowe pozytywnie odnosili się do propozycji nowego instrumentu związanego z zarządzaniem ryzykiem w rolnictwie. Niektóre państwa wyraziły pewne obawy związane z ustaleniem 5% rezerwy związanej z finansowaniem i wdrażaniem programów rozwoju w poszczególnych państwach członkowskich. Brak alokacji finansowych na II filar nie pozwala ocenić kompleksowo propozycji KE w zakresie realizacji celów tej polityki.
Propozycja likwidacji kwot cukrowych od 2015r. podzieliła ministrów na dwa obozy. W jednym znalazło się wielu ministrów, którzy skrytykowali propozycję, uważając, że jest ona przedwczesna, a w drugim znaleźli się ministrowie państw liberalnych oraz takich które nie produkują cukru, oni poparli tę propozycję.
Ministrowe wnioskowali za utrzymaniem interwencji na rynkach rolnych w formie siatki bezpieczeństwa.
Uproszczenie WPR było tematem wystąpień wszystkich ministrów. W opinii Polski i wielu innych państw pakiet legislacyjny wymaga jeszcze wiele pracy, aby zreformowana WPR stała się narzędziem do zbudowania silnego, konkurencyjnego i zrównoważonego europejskiego rolnictwa, odpowiadającego na globalne wyzwania.
