Firmy wolą obniżkę podatków
Ulga inwestycyjna mogłaby stwarzać okazję do popełniania nadużyć - obawia się Ministerstwo Finansów. Z tych względów nie zaproponuje ponownego jej wprowadzenia w przygotowywanym projekcie zmiany ustawy o PIT.
Resort finansów jest przeciwny przywróceniu ulgi inwestycyjnej dla przedsiębiorców. Generalnie ministerstwo nie jest zwolennikiem tej ulgi, gdyż mogłaby stwarzać spore pole do nadużyć. Dlatego nie zaproponuje jej wprowadzenia w przygotowywanym obecnie projekcie nowelizacji ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - powiedziała PG Aleksandra Gieros, rzecznik prasowy ministra finansów.
Pytani przez nas przedstawiciele organizacji przedsiębiorców niezbyt pozytywnie oceniali ulgi inwestycyjne, które w ustawie o PIT przetrwały do końca ub.r. Ponowne zastosowanie tego rodzaju wybiórczych instrumentów finansowych rzeczywiście mogłoby prowadzić do nadużyć, gdyż to urzędnicy decydowaliby o tym, czy dana firma prawidłowo stosuje ulgi, czy nie - powiedział PG dyrektor Andrzej Wilk z Polskiej Konfederacji Pracodawców Prywatnych. Podkreślił, że ulgi zniekształcałyby również konkurencję, gdyż umożliwiałyby korzystanie z przywilejów tylko niektórym podmiotom gospodarczym.
Jedynie 8 proc. przedsiębiorców biorących udział w przeprowadzonych przez nas sondażach opowiedziało się za ulgami inwestycyjnymi - poinformował PG dr Mieczysław Bąk, prezes Instytutu Badań nad Demokracją i Przedsiębiorstwem Prywatnym Krajowej Izby Gospodarczej. Wyjaśnił, że według właścicieli firm, możliwość korzystania z ulg w przeszłości obwarowana była zbyt wieloma warunkami. W praktyce korzystanie z nich było kosztowne. Mogły sobie na to pozwolić przede wszystkim duże firmy posiadające rozbudowane działy finansowe i prawne. Osoby prowadzące niewielkie przedsiębiorstwa (biorące udział w naszym badaniu) twierdziły, że zamiast ulg zdecydowanie wolałyby obniżkę stawek podatkowych - podkreślił dr Bąk.
Początkowo ulgi inwestycyjne, z których mogły korzystać przedsiębiorstwa podlegające zarówno ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak i prawnych, regulowało rozporządzenie ministra finansów. Dopiero później przepisy dotyczące ulg włączono do ustaw o PIT i CIT. Co do zasady regulacje te dawały przedsiębiorcy, który przeznaczył np. 1000 zł na wydatki uznane przez ustawodawcę za inwestycyjne, prawo do obniżenia dochodu o kwotę dokonanych wydatków - przypomniał Grzegorz Jukiel z firmy konsultingowej Ernst&Young. Maksymalna kwota odliczenia była ograniczona do określonej części dochodu uzyskanego przez podatnika. Wielkość tego limitu ulegała zmianom. Ulga inwestycyjna stanowiła de facto formę przyspieszonej amortyzacji. Dokonane odliczenia z tytułu nabycia np. określonego środka trwałego pomniejszały bowiem odpisy amortyzacyjne w kolejnych latach podatkowych - stwierdził Grzegorz Jukiel.
Przedsiębiorcy, którzy obniżyli dochód o wydatki inwestycyjne, nabywali w kolejnym roku prawo do tzw. premii inwestycyjnej, wynoszącej połowę dokonanych odliczeń (w podanym wyżej przykładzie jej wysokość wynosiłaby 500 zł).
Poza przesłankami warunkującymi nabycie prawa do ulgi, korzystanie z przywilejów uzależnione było od spełnienia licznych wymogów. Przede wszystkim wartość zaległości podatkowych nie mogła przekroczyć określonego limitu. Podatnik nie mógł też przez trzy lata zbyć środków trwałych, na które poniósł wydatki odliczone od dochodu jako inwestycyjne. Niespełnienie wymogów pociągało za sobą utratę prawa do ulgi, skutkującej koniecznością podwyższenia dochodu o dokonane odliczenia wydatków inwestycyjnych - podkreślił Grzegorz Jukiel. Jeżeli w wyniku utraty prawa do ulgi powstała zaległość podatkowa, przedsiębiorca musiał zapłacić podatek oraz karne odsetki liczone od daty utraty prawa do ulgi.
