MSP chce sprzedać spółkę Stado Ogierów z Bogusławic

Resort skarbu wystawi na sprzedaż walory stanowiące 100 proc. kapitału zakładowego firmy z Bogusławic. MSP poinformowało, że cena wywoławcza akcji spółki Stado Ogierów wynosi ponad 2 mln 376 tys. zł, a wadium uprawniające do udziału w aukcji - ok. 237 tys. zł.

Firma zajmuje się chowem i hodowlą koni. Świadczy również usługi związane ze sportem i rekreacją konną oraz działalność w zakresie upraw rolnych.

Prywatyzację w drodze aukcji umożliwia nowelizacja ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji z 19 grudnia 2008 r., dzięki której inwestorzy mogą kupować całe spółki, a nie jak wcześniej do 10 proc. udziałów.

Państwowe Stado Ogierów w Bogusławicach zostało założone w 1921 r., w starym majątku biskupów kujawskich, który powstał z nadań królewskich w 1215 r.

Historia stada sięga roku 1915, kiedy to władze austriackie zgrupowały w piotrkowskich koszarach około 170 ogierów pochodzących ze zlikwidowanych stad w Kołomyi i Olchowicach. Komendantem został major Albin Kajetanowicz. Z dniem 1 listopada 1918 r. Stado zostało podporządkowane Polskiemu Zarządowi Wojskowemu, który z kolei 30 maja 1919 r. przekazał je pod Zarząd Stadnin Państwowych w Ministerstwie Rolnictwa i Dóbr Państwowych. Po szybkiej adaptacji obory i cielętnika na stajnie w majątku Bogusławice w 1921 r. wprowadzono schodzące z punktów kopulacyjnych ogiery. W 1926 r. stado zostało poświęcone "ku chwale hodowli i armii Rzeczypospolitej" - napis na tablicy pamiątkowej w stajni Nr I. Po śmierci majora Albina Kajetanowicza w 1923 r. kierownictwo Stada przejął Tadeusz Nosarzewski i pełnił tę funkcję do 1939 r. Przez 16 lat swojej pracy dyrektor Nasarzewski doprowadził Bogusławice do rozkwitu. Utworzono stadninę koni. Rozwijał się również sport konny.

Po wybuchu II wojny światowej stado, 120 ogierów i kilkanaście sztuk klaczy ze źrebiętami, ewakuowano na wschód. Masztalerze z końmi i zapasami dotarli jednak tylko do Wisły, w okolicach Maciejowic konwój został ostrzelany i zbombardowany przez wojska radzieckie. Od odłamka zginął dyrektor Nosarzewski. Padło też wiele ogierów. Rozbite Stado zebrało się w pobliskiej Stadninie w Kozienicach, skąd po kilkudniowym pobycie Stado powróciło do Bogusławic. Dowództwo nad Stadem objęły władze okupacyjne. Na sezon kopulacyjny w 1940 r. wychodzi 145 ogierów. W tym samym roku władze niemieckie powiększają stan do 181 szt., by w 1944 r. osiągnąć stan 200 ogierów, co jest liczbą bardzo dużą biorąc pod uwagę fakt, że w tym czasie rejon obsługiwany przez Stado był o połowę mniejszy niż obecnie.

Czasy okupacji to zarząd oficerów niemieckich, przez pewien czas zastępcą komendanta był Józef Sołtysiński. Do pracy w charakterze masztalerzy zgłosiło się wówczas wielu oficerów i podoficerów - wśród nich późniejszy dyrektor Andrzej Osadziński. 17 stycznia 1945 r. Niemcy zarządzili ewakuację Stada na zachód. Stado w liczbie 200 ogierów wyruszyło pieszo w daleką wędrówkę. Na miejsce postoju w Grabau dotarło 20 kwietnia 1945 r. jedynie 18 ogierów. Stado praktycznie przestało istnieć. Jego tworzenie trzeba było zaczynać od nowa.

Na pierwszy sezon, po zakończeniu wojny, na punkty kopulacyjne wyszły tylko 43 ogiery. Poważnym zastrzykiem w podniesieniu ilościowym i jakościowym stanu ogierów była stawka koni rewindykowanych z Niemiec w 1946 r. Stan stada wzrósł do 90 szt. Dalsze zwiększenie stanu ogierów zaczyna się od 1950 r., kiedy to zaczęły wychodzić ze stadnin pierwsze roczniki młodych ogierów.

Rok 1990 przyniósł wzrost ilości ogierów w stadzie do 174 szt. W 2000 roku etat ogierów został zmniejszony do 90 szt., zgodnie z programem hodowlanym opracowanym przez Ministerstwo Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, a Stado obsługuje teren województw łódzkiego i świętokrzyskiego. W roku 2002 rozpoczął działalność 100-dniowy Zakład Treningowy dla ogierów ras szlachetnych i hodowli zagranicznej. W 2007 roku uruchomiono Zakład Treningowy dla klaczy, który trwa 60 dni.

Sprawdź: PROGRAM PIT 2010