Czeka nas rewolucja w płatnej telewizji

Obecnie obowiązujące prawo dotyczy programów telewizyjnych nadawanych "liniowo". Dziś jednak coraz bardziej popularny staje się inny sposób: dostawca proponuje katalog programów, w tym filmy czy seriale, a widzowie wybierają to, co chcą obejrzeć w wybranym czasie - w telewizorze, ale także komputerze czy na telefonie komórkowym.

Audiowizualne usługi medialne na żądanie mogą świadczyć nadawcy telewizyjni, ale nie tylko. Katalog filmów do obejrzenia może np. mieć operator kablowy, dostawca internetu czy portal internetowy albo inny podmiot, który uzyska prawo do ich rozpowszechniania. To dlatego usługi te stają się coraz bardziej popularne (według niedawnego sondażu CBOS prawie co drugi polski internauta ogląda filmy i seriale w ten sposób).

Jednak, w przeciwieństwie do usług telewizyjnych, zasady świadczenia usług medialnych na żądanie nie są obecnie w polskim prawie ściśle regulowane. Do wprowadzenia odpowiednich przepisów zobowiązuje Polskę dyrektywa unijna.

Projekt noweli dotyczy polskich firm, które w ramach działalności gospodarczej udostępniają audiowizualne audycje na żądanie.

Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji podkreśla, że projekt nie dotyczy ani osób nieprowadzących działalności gospodarczej (a więc np. tych, którzy publikują w sieci swoje filmiki), ani firm, które np. reklamują swą działalność przez publikowanie filmów o tym, co robią albo publikują instrukcje obsługi w formie filmów. "Udostępnianie musi także być publiczne, czyli przynajmniej potencjalnie być odbierane przez masowego, nieoznaczonego odbiorcę" - podkreśla resort.

Zgodnie z projektem, polskie firmy, które udostępniają katalogi audycji, zostaną objęte wymogami dotyczącymi m.in. zakazu propagowania nienawiści a także wymogami dotyczącymi przekazów handlowych (reklamy, sponsorowania, telesprzedaży, lokowania produktów) czy też promowania audycji europejskich. Nowela ma też na celu ochronę dzieci przed audycjami o szczególnie drastycznej treści.