Im gorzej, tym lepiej

W tym kontekście dodatkowo uwagę zwraca wczorajszy spadek DJ Stoxx 600 poniżej dołka internetowej bessy, co oznacza, że kupujący europejskie akcje w ostatnich 12 latach, średnio licząc mają na nich straty. Taką informację trzeba rozpatrywać w kategoriach popytu i podaży. Proporcje wciąż przesuwają się na korzyść sprzedających. W związku z tym grę, jaką podjęła nasza giełda, najprościej mówiąc polegającą na tym, że im gorzej będzie na świecie, tym szybciej się poprawi, trzeba określić jako ryzykowną. Tym bardziej, że w ostatnich dniach coraz bardziej zauważalna jest presja podażowa na rynkach wschodzących. Ich indeks ? MSCI EM ? jako jedyny z istotnych dla oceny koniunktury na naszej giełdzie, jest wciąż jeszcze powyżej ubiegłorocznego dołka. Dzieli go jednak od niego już tylko nieco ponad 4 proc. Jego przełamanie zaś zapowiadałoby przynajmniej kilkunastoprocentową przecenę. Musiałoby to wpłynąć na kondycję naszego parkietu.

Diagnoza dla niego wydaje się w tej chwili dość oczywista. Silną barierą jest luka bessy, utworzona 17 lutego, z górną granicą przy 22,8 tys. pkt. Jej zasłonięcie będzie wyraźnym sygnałem kupna, tym bardziej, że jej utworzeniu, jak również sesji następującej po tym, towarzyszyły bardzo duże obroty. Widać było, że część inwestorów (zapewne OFE) wykorzystała silny spadek do kupna walorów. Zebranie podaży to jednak zbyt mało, by myśleć o trwalszym ruchu w górę. Do tego potrzebne są realne środki na kupno papierów po coraz wyższych cenach. Skoro brakuje fundamentalnych powodów do tego, czego kolejnym potwierdzeniem były wyniki naszych spółek z IV kwartału 2008 r., które wykazały łączną stratę, to przesłanek do zwyżki można szukać jedynie w zachowaniu zagranicznych parkietów. Do tego dochodzi świadomość, że warszawska giełda w trakcie obecnej bessy już kilka razy tworzyła zwodnicze wrażenie swojej siły, co potem kończyło się ?gonieniem? spadających rynków na świecie. Trzeba się liczyć też z takim wariantem.

Skoro uznamy, że nadal sygnałów dla naszej giełdy trzeba szukać na świecie, to wczorajsze reakcje na słowa Bernanke, które zresztą nie były rewolucyjne, trzeba odczytywać pesymistycznie. Inwestorzy liczą się z tym, że 700 mld USD nie wystarczy na poprawę kondycji sektora bankowego, który dotąd nie wykazuje oznak stabilizacji. Bez tego zaś trudno liczyć na ożywienie gospodarcze, gdyż bazuje ono na założeniu, że większa podaż pieniądza pobudzi akcję kredytową, a ta pociągnie za sobą poprawę koniunktury gospodarczej. Ciekawym kontekstem dla tych rozważań będą dzisiejsze dane dotyczące kondycji rynku pracy i sektora usług w USA.

Warto odnotować spadek euro dziś rano w okolice ubiegłorocznego minimum względem dolara. Przełamanie bariery 1,25 USD będzie zapowiadać znaczną aprecjację dolara, która zaś będzie odzwierciedleniem niechęci do ryzyka i złego postrzegania europejskiej gospodarki. To zapewne doprowadziłoby do ataku złotego na ostatnie minima, co zaś stanowiłoby negatywny impuls dla giełdy.

Najważniejsze wydarzenia z 3 marca 2009 r.:

Szwajcarski PKB w IV kwartale 2008 r. spadł o 0,6 proc. r/r, więcej od oczekiwań

Styczniowa deflacja na poziomie cen hurtowych w Niemczech wyniosła 5,9 proc.

Lutowy wskaźnik PMI dla budownictwa w Wielkiej Brytanii spadł do 27,8 pkt

Decyzja Banku Kanady w sprawie stóp procentowych nie zaskoczyła - koszt pieniądza spadł o 0,5 pkt proc., do 0,5 proc.

Styczniowa liczba podpisanych umów kupna domów w USA spadła dwa razy bardziej od oczekiwań, o 7,7 proc. m/m.

Dziś na rynkach 4 marca 2009 r.:

Lutowy wskaźnik PMI dla chińskiego przemysłu podniósł się do 49 pkt

Lutowy wskaźnik PMI dla niemieckiego sektora usług spadł do 41,3 pkt, w strefie euro podniósł się do 39,2 pkt

Cotygodniowe dane o liczbie kredytów hipotecznych w USA

Lutowa ankieta Challengera na temat planowanych zwolnień przez amerykańskie firmy

Lutowa ankieta ADP na temat liczby miejsc pracy w amerykańskim sektorze prywatnym

Lutowy indeks ISM dla amerykańskiego sektora usług

Beżowa Księga, raport o stanie amerykańskiej gospodarki.

Katarzyna Siwek