Jak rozliczyć różnice inwetaryzacyjne?
Różnice inwentaryzacyjne ustalone w wyniku porównania wartości księgowej składników majątku z wartością wykazaną podczas inwentaryzacji mogą być ujemne i dodatnie, stanowiąc nadwyżkę lub niedobór.
Niedobory i nadwyżki należy ująć w ewidencji księgowej już z chwilą ich stwierdzenia. Ujmuje się je na koncie syntetycznym 24 "Pozostałe rozrachunki" (osobno księgując niedobory i nadwyżki w ewidencji analitycznej prowadzonej do tego konta) w korespondencji z odpowiednim kontem składnika majątku, np. 31 "Materiały" lub 33 "Towary" albo 60 "Wyroby gotowe".
Stwierdzone różnice inwentaryzacyjne, w zależności od przyczyn ich powstania, rozlicza się w księgach rachunkowych jako ubytki naturalne mieszczące się w granicach norm, niedobory niezawinione i niedobory zawinione.
Ubytki naturalne są to niedające się uniknąć zmniejszenia ilości składnika majątku, spowodowane jego właściwościami fizycznymi i chemicznymi. Niedobory uznane za mieszczące się w granicach norm ubytków naturalnych księgujemy Wn konto 40 "Zużycie materiałów", lub "Koszt sprzedanych towarów", Ma konto 24 "Rozliczenie niedoborów".
Niedobory niezawinione, spowodowane np. błędami w liczeniu przy wydawaniu lub przyjmowaniu, błędami w dokumentacji magazynowej ujmujemy na zużycie materiałów, ale już te spowodowane kradzieżą księgujemy w pozostałe koszty operacyjne (Wn konto 76-1 "Pozostałe koszty operacyjne", Ma konto 24 "Rozliczenie niedoborów").
Niedobory zawinione księgujemy na obciążenie osób odpowiedzialnych Wn konto 23-4 "Pozostałe rozrachunki z pracownikami", Ma konto 24 "Rozliczenie niedoborów".
Grzegorz Jabłoński, księgowy, Auxilium S.A.
Podstawa prawna:
Ustawa z dn. 29.10.1994 r. o rachunkowości - tekst jedn. Dz.U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 z późn. zm.
