O zmianie ustawy o portach i przystaniach morskich

Komitet przyjął i rekomendował Radzie Ministrów Projekt ustawy o zmianie ustawy o portach i przystaniach morskich oraz niektórych innych ustaw, przedłożony przez ministra transportu i gospodarki morskiej.

Komitet przyjął i rekomendował Radzie Ministrów Projekt ustawy o zmianie ustawy o portach i przystaniach morskich oraz niektórych innych ustaw, przedłożony przez ministra transportu i gospodarki morskiej.

W trakcie realizacji postanowień ustawy z 20 grudnia 1996 r. o portach i przystaniach morskich pojawiły się problemy i przeszkody utrudniające stworzenie założonego modelu ich funkcjonowania. Chodzi tu zwłaszcza o zapewnienie trwałego usytuowania portów w krajowej i europejskiej infrastrukturze transportowej w ramach transeuropejskich sieci transportowych oraz dostosowanie zasad ich funkcjonowania do wymogów i standardów Unii Europejskiej, w szczególności w zakresie usług portowych, opłat za korzystanie z infrastruktury portowej oraz portowych urządzeń do odbioru odpadów i pozostałości po ładunkach ze statków.

Reklama

W związku z powyższym zaproponowano nowelizację ustawy.

Zgodnie z intencją ustawodawcy, a także w nawiązaniu do istniejącego modelu portu funkcjonującego w UE, port morski obejmuje wszystkie akweny i grunty wraz ze związaną z nimi ogólnodostępną infrastrukturą portową. Obecnie część tej infrastruktury należy do podmiotów gospodarczych uwłaszczonych na gruntach portowych i nie jest zarządzana przez podmiot zarządzający portem, utworzony na podstawie niniejszej ustawy. Zgodnie z zasadami polityki portowej UE, podmiot zarządzający portem powinien zapewnić swobodny dostęp do infrastruktury portowej na zasadach równości, przejrzystości i braku dyskryminacji bez względu na to, do jakiego podmiotu określony obiekt tej infrastruktury należy.

Niektóre zmiany mają na celu dostosowanie dotychczasowych przepisów do ustawy z 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami i do ustawy o działach administracji rządowej. Ujednolicono zasady wyrażania zgody na zmiany stanu własnościowego nierucho-mości portowych. Wprowadzono przepis stanowiący, że zgoda ministra skarbu państwa wy-rażana jest każdorazowo w porozumieniu z ministrem transportu i gospodarki morskiej. Wprowadzono dodatkowe ograniczenia w obrocie nieruchomościami gruntowymi w portach, aby nie dopuścić do ich niekontrolowanego przejmowania. Chodzi tu zwłaszcza o uniemożli-wienie przejmowania przez inwestorów niepublicznych obiektów ogólnodostępnej infra-struktury portowej.

Zaproponowano rozszerzenie ustawowego upoważnienia ministra transportu i gospodarki morskiej do określenia w rozporządzeniu, a dyrektora urzędu morskiego w zarządzeniu - obiektów, urządzeń i instalacji wchodzących do ogólnodostępnej infrastruktury portowej. Będzie to miało istotne znaczenie dla przejrzystości i jednolitości opłat portowych za korzy-stanie z infrastruktury portowej.

Zaproponowano uszczegółowienie ustawy w zakresie opłat portowych. Nie mają one bowiem w swej istocie charakteru komercyjnego, wynikającego ze stosunków cywilno-prawnych. Stanowią natomiast wyraz udziału użytkowników infrastruktury portowej w kosztach jej utrzymania i rozwoju. Ogólnodostępna infrastruktura portowa jest integralnym składnikiem infrastruktury transportowej kraju, podobnie jak kolejowa czy drogowa. Zgodnie z projektem, opłaty pobierane są od wszystkich użytkowników ogólnodostępnej infrastruktury portowej. Ustala się także rodzaje opłat portowych. Zwalania się jednocześnie z tych opłat jednostki pływające marynarki wojennej, straży granicznej i policji oraz statki pełniące służbę pań-stwową. Ponadto zobowiązano podmioty zarządzające portami do ogłaszania komunikatu o opłatach portowych w "Monitorze Polskim B".

Zgodnie z ustawą, budowa, modernizacja i utrzymanie infrastruktury portowej znajdującej się na gruntach, którymi gospodaruje podmiot zarządzający finansowane są ze środków tego podmiotu.

Zaproponowano utworzenie Rady ds. Portów Morskich, jako organu doradczo-konsultacyjnego i opiniodawczego ministra transportu i gospodarki morskiej.

Zaproponowano dostosowanie przepisów, dotyczących organów spółek zarządzających por-tami morskimi o podstawowym znaczeniu dla gospodarki narodowej, do kodeksu handlowego spółek handlowych. Chodzi też o dostosowanie składu zarządu spółki portowej Szczecin-Świnoujście do wymogów tego kodeksu. Ze składu rad nadzorczych spółek portowych wy-kreślono przewodniczących rad interesantów portów z uwagi na możliwość konfliktów mię-dzy interesami podmiotów prowadzących komercyjną działalność gospodarczą na terenach portowych zrzeszonych w radach a funkcjami i zadaniami podmiotów użyteczności publicznej, jakimi są zarządy portów morskich. Ponadto, zgodnie z projektem, ministrom: skarbu państwa oraz transportu i gospodarki morskiej przysługuje prawo do państwowego nadzoru nad działalnością portów morskich.

W przypadku niepowołania podmiotu zarządzającego portem lub przystanią morską zadania i uprawnienia podmiotu zarządzającego niniejszym obiektem tego typu przysługują dyrektorowi urzędu morskiego.

Zaproponowano wprowadzenie do ustawy z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokal-nych przepisu uzupełniającego wykaz budowli i gruntów wyłączonych z opodatkowania po-datkiem od nieruchomości. W ten sposób zrównuje się status podatkowy budowli infrastruktur: portowej oraz zapewniającej dostęp do portów i zajętych pod nie gruntów ze statusem pozostałych składników infrastruktury transportowej, takich jak: drogi, linie kolejowe i autostrady.

Zaproponowano nowelizacje przepisu ustawy z 16 marca 1995 r. o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki. Chodzi o dostosowanie zadań podmiotów zarządzających portami morskimi do przepisów m.in. Konwencji Helsińskiej i wymogów konwencji Międzynarodowej Organizacji Morskiej MARPOL 1973/78.

Zaproponowano rozszerzenie pojęcia "infrastruktura transportowa" o infrastrukturę zapewniającą dostęp do portów i przystani morskich, o której mowa w ustawie o portach i przystaniach morskich. Celem propozycji jest włączenie tej infrastruktury do regionalnych strategii rozwoju i kontraktów regionalnych, co może mieć istotne znaczenie dla aktywizacji małych i średnich portów morskich, które stopniowo są komunalizowane.

W ustawie zawarto także przepis przejściowy, dotyczący terminu funkcjonowania obecnie działających władz spółek zarządzających portami o podstawowym znaczeniu dla gospodarki narodowej. Chodzi o zachowanie ciągłości ich działania. Kolejny zapis zawiera przepis przej-ściowy, pozwalający zakończyć i kontynuować kwestie dotyczące nieruchomości gruntowych w portach na dotychczasowych zasadach, tj. wynikających z ustawy o portach i przystaniach morskich.

Zaproponowano, aby w ciągu dwóch miesięcy (po wejściu ustawy w życie) infrastruktura zapewniająca dostęp do portów i przystani morskich została protokolarnie przekazana urzę-dom morskim.

Przewidywane skutki dla budżetu państwa, związane z wejściem w życie proponowanej no-welizacji, obejmują:

- wartość obiektów infrastruktury zapewniającej dostęp do portów (falochronów w portach Gdańsk i Gdynia) przekazywanej Urzędowi Morskiemu w Gdyni: wartość brutto - 210,6 mln zł; umorzenie - 161,2 mln zł; wartość netto - 49,4 mln zł);

- roczne koszty ich utrzymania i remontów - 709 tys. zł;

- utratę wpływów przez gminy portowe z tytułu podatku od nieruchomości - ok. 15 mln zł.

Po przekazaniu falochronów Urzędowi Morskiemu w Gdyni koszty ich utrzymania (w skali roku ok. 700 tys. zł) będą pokrywane ze środków finansowych urzędu (z kwot corocznie preliminowanych na administrację morską w budżecie państwa).

Uszczerbek w budżetach gmin portowych z tytułu zwolnienia portów morskich z podatku od nieruchomości powinien być zrekompensowany innymi dochodami.

KERM przyjął i rekomendował Radzie Ministrów Projekt rozporządzenia Rady Mini-strów w sprawie udzielania pomocy publicznej w sektorze żeglugi morskiej, przedłożony przez ministra transportu i gospodarki morskiej.

Celem rozporządzenia jest określenie szczegółowych warunków dopuszczalności pomocy publicznej dla przedsiębiorców prowadzących działalność w sektorze żeglugi morskiej, mak-symalnych wielkości tej pomocy oraz zasad jej monitorowania.

Generalne zasady dopuszczalności i nadzorowania pomocy publicznej zawiera ustawa o warunkach dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy publicznej dla przedsiębiorców (zwana ustawą o pomocy publicznej). Rozporządzenie zawiera szczegółowe regulacje dotyczące wyłącznie sektora żeglugi morskiej.

Merytoryczną podstawą rozporządzenia były wytyczne Unii Europejskiej, dotyczące pomocy państwa dla sektora żeglugi morskiej.

W rozdziale pierwszym rozporządzenia zdefiniowano zakres podmiotowy obowiązywania rozporządzenia i określono przedsiębiorców zaliczanych do sektora żeglugi morskiej.

Stworzono możliwość udzielania pomocy sektorowej "przedsiębiorcom powiązanym" oraz krajowym stoczniom produkcyjnym i remontowym. Ustalono także definicje kategorii "przedsiębiorców powiązanych".

W rozdziale drugim określono dopuszczalne przeznaczenia pomocy, formy i warunki jej udzielania. Przewidziano też możliwość udzielania pomocy na cele związane ze specyfiką działania żeglugi morskiej, a zwłaszcza międzynarodowych wymogów bezpieczeństwa morskiego i ochrony środowiska morskiego, wynikające z prawa Unii Europejskiej oraz ratyfikowanych przez Polskę konwencji Międzynarodowej Organizacji Morskiej oraz Międzynarodowej Organizacji Pracy.

Regulacje przyjęte w rozporządzeniu są zgodne z przepisami obowiązującymi w Unii Europejskiej.

INTERIA.PL
Dowiedz się więcej na temat: morskie | ustawy | infrastruktura | nieruchomości
Reklama
Reklama
Reklama
Reklama
Strona główna INTERIA.PL
Polecamy
Finanse / Giełda / Podatki
Bądź na bieżąco!
Odblokuj reklamy i zyskaj nieograniczony dostęp do wszystkich treści w naszym serwisie.
Dzięki wyświetlanym reklamom korzystasz z naszego serwisu całkowicie bezpłatnie, a my możemy spełniać Twoje oczekiwania rozwijając się i poprawiając jakość naszych usług.
Odblokuj biznes.interia.pl lub zobacz instrukcję »
Nie, dziękuję. Wchodzę na Interię »