Prognozy przyrostu miesięcznego wynagrodzenia w 2003 roku.

Przyjęty w rozporządzeniu maksymalny roczny wskaźnik przyrostu

przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia będzie wynosił 3,0 proc.

Na podstawie ustawy z 16 grudnia 1994 roku o negocjacyjnym

systemie kształtowania przyrostu przeciętnych wynagrodzeń u 

przedsiębiorców oraz o zmianie niektórych ustaw Trójstronna

Komisja ds. Społeczno-Gospodarczych ustala, do 10 września każdego

roku, maksymalny roczny wskaźnik i orientacyjne kwartalne

wskaźniki przyrostu przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia. Jeśli

tego nie zrobi, to ustawa zobowiązuje Radę Ministrów do ustalenia

tych wskaźników w rozporządzeniu do 1 grudnia każdego roku.

W związku z tym, że Komisja nie ustaliła ww. wskaźników na 2003

rok, określiła je Rada Ministrów.

Przy podejmowaniu decyzji wzięto po uwagę następujące kwestie:

- w założeniach ustawy budżetowej na 2003 rok średnioroczny

wskaźnik wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych, w porównaniu

z 2002 rokiem, określono na poziomie 2,3 proc.;

- wskaźniki przyrostu przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia

mają praktycznie zastosowanie do przedsiębiorców sektora

publicznego, z uwagi na uprawnienia właściciela do stosowania

sankcji za nieprzestrzeganie przepisów ww. ustawy;

- przekroczenie wskaźnika przyrostu przeciętnego miesięcznego

wynagrodzenia powinno wynikać z poprawy sytuacji finansowej

przedsiębiorcy, co oznacza, że wskaźnik ten może być określony na

poziomie wyższym od ustalonego przez Radę Ministrów pod warunkiem,

że nie pogorszy to sytuacji finansowej tego przedsiębiorcy;

- maksymalny roczny wskaźnik przyrostu przeciętnego miesięcznego

wynagrodzenia załogi traktują jako zobowiązanie do podwyższania

płac, chociaż ze względu na sytuację ekonomiczną konkretnego

przedsiębiorstwa może to być nieuzasadnione.

W 2003 roku:

1) maksymalny roczny wskaźnik przyrostu przeciętnego miesięcznego

wynagrodzenia będzie wynosił 3,0 proc.;

2) orientacyjne wskaźniki przyrostu przeciętnego miesięcznego

wynagrodzenia w kolejnych kwartałach (w stosunku do przeciętnego

miesięcznego wynagrodzenia z roku poprzedniego) wyniosły:

a) w I kwartale - 1,8 proc.

b) w II kwartale - 2,8 proc.

c) w III kwartale - 3,0 proc.

d) w IV kwartale - 4,4 proc.

Przyjęcie wyższego wskaźnika przyrostu przeciętnego miesięcznego

wynagrodzenia spowodowałoby wzrost kosztów u przedsiębiorców, co

negatywnie wpłynęłoby na wyniki finansowe, zwłaszcza w grupie

przedsiębiorstw nierentownych. W efekcie mogłoby to spowodować

dodatkowe redukcje miejsc pracy.

Proponowane wskaźniki bezpośrednio przełożą się na wyniki

finansowe przedsiębiorstw poprzez kształtowanie poziomu kosztów

pracy. Ich ograniczenie może poprawić gospodarowanie zasobami

ludzkimi w przedsiębiorstwie, a docelowo spowodować wzrost

zatrudnienia.

Przestrzeganie wskaźników może także poprawić sytuację finansową

przedsiębiorców, a w konsekwencji - wpłynąć na poprawę

konkurencyjności gospodarki.