BOWIM (BOW): Informacja o wydaniu przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu wyroku w sprawie skargi Emitenta na decyzję Naczelnika Opolskiego Urzędu Celno – Skarbowego w Opolu numer 388000-COP.4103.1.2017.5 - raport 18

Raport bieżący nr 18/2018

Podstawa Prawna:
Art. 17 ust. 1 MAR - informacje poufne.

Zarząd BOWIM S.A. (dalej: "Spółka”, "Emitent”) informuje, że w dniu 20.04.2018 r. uzyskał od pełnomocnika Spółki informację o ogłoszeniu w tym dniu wyroku po dokonanym w dniu 6.04.2018 r. rozpoznaniu przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu skargi Emitenta na decyzję Naczelnika Opolskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Opolu nr 388000-COP.4103.1.2017.5, utrzymującej w mocy decyzję organu pierwszej instancji nr 388000-CKK-3.4103.1.2017.16, o czym Emitent informował w raportach bieżących nr 53/2017, 54/2017 i 70/2017, w którym to wyroku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu oddalił skargę Emitenta.

Utrzymana w dniu 14.12.2017 r. przez Naczelnika Opolskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Opolu decyzja, utrzymująca w mocy decyzję organu pierwszej instancji, nakładała na Spółkę obowiązek zapłaty kwoty zobowiązania podatkowego w podatku VAT (wraz z odsetkami podatkowymi) za miesiące od stycznia do sierpnia 2012 r. w kwocie tego zobowiązania w zakresie podatku VAT o 5.578.316 zł. wyższej, niż wynikająca z deklaracji podatkowych złożonych przez Spółkę

Różnica pomiędzy kwotą wynikającą z decyzji a kwotami zadeklarowanymi przez Spółkę wynikała z zakwestionowanego przez Naczelnika prawa do odliczenia podatku VAT z faktur wystawionych przez jednego z polskich dostawców wyrobów stalowych do Spółki, na tej podstawie, że podmioty które dostarczyły towar do tego dostawcy (na wcześniejszych etapach obrotu) dopuściły się nadużyć związanych z rozliczeniem podatku VAT.

Ww. kwota, wraz z odsetkami, została przez Emitenta w całości zapłacona.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach Emitent zarzucił organom skarbowym naruszenie: art. 122, art. 187 § 1, art. 191 oraz art. 210 § 4 Ordynacji podatkowej, tj. błędne ustalenie stanu faktycznego; art. 121, art. 122, art. 188 oraz art. 200a Ordynacji podatkowej, tj. bezpodstawną odmowę przeprowadzenia dowodów z przesłuchania świadków oraz bezpodstawną odmowę przeprowadzenia rozprawy podatkowej; art. 86 ust.1 oraz art. 88 ust. 3a pkt 4 lit a) Ustawy o podatku od towarów i usług w zw. z art. 167 i art. 168 Dyrektywy 2006/112/WE poprzez ich błędną wykładnię nieuwzględniającą orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości UE polegającą na przyjęciu błędnych kryteriów będących podstawą oceny, czy podatnik chcący skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego dochował należytej staranności.

Emitent wykazywał, iż zweryfikował kontrahenta oraz dochował należytej staranności w ramach dokonywanych przez siebie transakcji, a zatem informacje jakimi dysponował i mógł dysponować w czasie zawierania i wykonywania transakcji nie rodziły po stronie Emitenta obowiązku zaniechania korzystania z preferencyjnej stawki podatku VAT z tytułu dostaw dla wskazanych w decyzji kontrahentów.

W ustnych zasadniczych powodach Sąd Administracyjny w pierwszej kolejności stwierdził, iż okoliczności zawieranych, a kwestionowanych przez Naczelnika Urzędu Celno-Skarbowego w Opolu, transakcji z tym jednym krajowym dostawcą, dokumenty znajdujące się w posiadaniu Spółki oraz posiadane informacje o słowackim producencie stali, powinny w Spółce zrodzić wątpliwości co do wiarygodności tego kontrahenta, oferowanych przez niego cen i prawa rozporządzania przez niego towarami na rzecz Emitenta jak właściciel. W ocenie Sądu, Spółka nie wykazała aktów należytej staranności w zakresie weryfikacji kontrahenta, w szczególności czy jest on wiarygodnym podatnikiem VAT.

Zarząd Emitenta nie podziela stanowiska przedstawionego w ustnych zasadniczych motywach rozstrzygnięcia, gdyż zarzuty naruszenia prawa sformułowane przez Emitenta były w jego opinii uzasadnione, a zatem, że bez uzasadnionych powodów Emitentowi zakwestionowano prawo do odliczenia podatku VAT wynikającego z faktur wystawionych przez dostawcę Emitenta, gdyż w szczególności Emitent dochował należytej staranności w zakresie jego weryfikacji i działał w dobrej wierze, transakcje miały charakter rzeczywisty i odbyły się na normalnych warunkach handlowych, a nadto, że bezpodstawnie odmówiono przeprowadzenia wnioskowanych przez Emitenta w postępowaniu podatkowym dowodów oraz przeprowadzenia rozprawy podatkowej.

Tym samym Zarząd Emitenta będzie składał skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa.

Emitent oczekuje na uzasadnienie wyroku.

Wyrok nie jest prawomocny.

Raport ma związek z następującymi raportami Emitenta:

Raport nr 53/2017 - informacja o wydaniu przez Naczelnika Opolskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Opolu decyzji określającej kwotę zobowiązania podatkowego za okres styczeń - sierpień 2012 r., o numerze 388000-CKK-3.4103.1.2017.16

Raport nr 54/2017 - informacja o wydaniu przez Naczelnika Opolskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Opolu postanowienia o nadaniu rygoru natychmiastowej wykonalności dla nieprawomocnej decyzji określającej kwotę zobowiązania podatkowego za okres styczeń - sierpień 2012 r.

Raport nr 70/2017 - Informacja o decyzji Naczelnika Opolskiego Urzędu Celno – Skarbowego w Opolu numer 388000-COP.4103.1.2017.5, utrzymującej w mocy decyzję organu pierwszej instancji, określającej kwotę zobowiązania podatkowego Spółki za styczeń - sierpień 2012 r.