Strata na sprzedaży własnej należności

Spółka sprzedała należność, która była przychodem podatkowym (netto), za cenę niższą niż jej wartość nominalna. Jak ustalić stratę na tej sprzedaży (czy uwzględniać VAT)?

Spółka sprzedała należność, która była przychodem podatkowym (netto), za cenę niższą niż jej wartość nominalna. Jak ustalić stratę na tej sprzedaży (czy uwzględniać VAT)?

Zasady rozliczania strat poniesionych w związku z obrotem wierzytelnościami na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych reguluje art. 16 ust. 1 pkt 39. Zgodnie z jego brzmieniem, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat z tytułu odpłatnego zbycia wierzytelności, chyba że wierzytelność taka na podstawie art. 12 ust. 3 tej ustawy uprzednio została zarachowana jako przychód należny. Pod pojęciem "odpłatne zbycie" należy rozumieć wszelkie sytuacje, w których dochodzi do przeniesienia przysługującej danemu podmiotowi wierzytelności na inny podmiot (np. w drodze zamiany, sprzedaży, wniesienia aportem do spółki, itd.), za odpłatnością wyrażoną w pieniądzu, w rzeczach lub w prawach.

W świetle powyższego zapisu ustawy o PDOP, zaliczeniu do kosztów podlegać więc mogą tylko straty poniesione przez podatnika w następstwie odpłatnego zbycia tych wierzytelności, które przez podatnika tego uprzednio zaliczone zostały do przychodów należnych. Stosowanie tego przepisu oraz określanie na jego podstawie wysokości "straty" komplikuje jednak fakt, iż wykonując określone świadczenie na rzecz innego podmiotu, uwzględniamy w cenie za to świadczenie również należny podatek od towarów i usług. Wynikająca więc z umowy oraz faktury kwota wierzytelności jest zatem wyższa od kwoty, którą podatnik zalicza do swoich przychodów należnych. Stosownie bowiem do art. 12 ust. 4 pkt 9 ustawy o PDOP, do przychodów nie zalicza się wynikającego z takiej faktury należnego podatku od towarów i usług. Jednocześnie kwota tego podatku, co do zasady, podlega u podatnika rozliczeniu z naliczonym podatkiem od towarów i usług.

Powyższe powoduje, iż kwestia sposobu wyliczania wysokości strat podmiotów dokonujących zbycia wierzytelności własnych wciąż spotyka się ze sprzecznymi ocenami.

W interpretacjach indywidualnych organów podatkowych ugruntowany jest pogląd, iż dokonując obliczenia wysokości straty, porównujemy uzyskaną z takiej sprzedaży cenę z wartością wierzytelności zaliczoną uprzednio do przychodów należnych, czyli z wartością "netto" takiej wierzytelności (np. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 14 grudnia 2010 r., nr IPPB3/423-635/10-4/JB).

W orzecznictwie sądów administracyjnych brak jest takiej jednomyślności. Podobne poglądy do powyżej zaprezentowanych wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w wyroku z 29 maja 2006 r. (sygn. akt I SA/Gl 1620/05 - orzeczenie prawomocne). Pogląd ten znajdował również odzwierciedlenie we wcześniejszym orzecznictwie sądów administracyjnych (np. w wyroku WSA w Gliwicach z 16 sierpnia 2004 r., sygn. akt I SA/Ka 944/03 czy też wyroku NSA z 1 lipca 1998 r., sygn. akt I SA/Lu 448/97). Wskazać jednak należy, iż aktualnie w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego oraz wojewódzkich sądów administracyjnych dominuje odmienny pogląd, tj. iż przy określaniu takiej straty należy wziąć pod uwagę pełną wartość takiej wierzytelności (jej wartość brutto).

Takie stanowisko zaprezentował NSA w niedawnym wyroku z 22 marca 2011 r. (sygn. akt II FSK 1948/09 - orzeczenie prawomocne), w którym uznał, iż określając - w związku z art. 16 ust. 1 pkt 39 ustawy o PDOP - stratę uzyskaną w wyniku sprzedaży wierzytelności zaliczonej uprzednio do przychodów należnych, podatnik przy jej obliczaniu uwzględnia całą wartość sprzedawanej wierzytelności, obejmującą również podatek od towarów i usług.

Jakkolwiek dokonana w tym wyroku przez NSA interpretacja przepisów ustawy o PDOP - choć jest korzystna dla podatników - to jednak, naszym zdaniem, nie do końca uwzględnia ona cel regulacji wynikającej z art. 16 ust. 1 pkt 39 oraz systematykę przepisów tej ustawy. Tym niemniej, takie stanowisko sądów administracyjnych oznacza, iż podatnicy, którzy w przypadku sprzedaży wierzytelności własnej poniosą stratę i określą jej wielkość w oparciu o wartość brutto takiej wierzytelności, będą mogli w przypadku sporu z organami podatkowymi liczyć na przychylne stanowisko sądu administracyjnego.

Reklama


Biuletyn Informacyjny dla Służb Ekonomiczno - Finansowych Nr 29 z dnia 2011-10-10

GOFIN podpowiada

Dowiedz się więcej na temat: firma | Netto | strata
Reklama
Reklama
Reklama
Reklama
Strona główna INTERIA.PL
Polecamy
Finanse / Giełda / Podatki
Bądź na bieżąco!
Odblokuj reklamy i zyskaj nieograniczony dostęp do wszystkich treści w naszym serwisie.
Dzięki wyświetlanym reklamom korzystasz z naszego serwisu całkowicie bezpłatnie, a my możemy spełniać Twoje oczekiwania rozwijając się i poprawiając jakość naszych usług.
Odblokuj biznes.interia.pl lub zobacz instrukcję »
Nie, dziękuję. Wchodzę na Interię »