Uproszczenia przy budowie małych obiektów i ogrodzeń

Przed wejściem w życie znowelizowanych przepisów budowlanych maksymalna powierzchnia zabudowy parterowych budynków gospodarczych, garaży czy oranżerii (ogrodów zimowych), które można było wznieść w oparciu o zgłoszenie, wynosiła 25 m kw. Na chwilę obecną jest to 35 m kw.

Warto mieć jednak na uwadze, że rozstrzygająca w tej kwestii przesłanka prawna - art. 29 ust. 1 pkt 2 prawa budowlanego - wspomina o powierzchni zabudowy, a nie, co często jest przez inwestorów błędnie interpretowane, o powierzchni użytkowej. Oznacza to po prostu, że brane są pod uwagę wymiary zewnętrzne danego obiektu budowlanego, a nie powierzchnia pomieszczeń.

Jeśli powierzchnia zabudowy obiektu przekroczy 35 m kw., inwestor zobowiązany będzie do uzyskania pozwolenia na budowę. Zarówno w przypadku zgłoszenia, jak i przy pozwoleniu na budowę, odpowiedni wniosek, zawierający opis rodzaju i zakresu planowanych prac, należy przedłożyć u starosty (prezydenta miasta).

Do wniosku zgłoszeniowego należy dołączyć także odpowiednie szkice i rysunki, natomiast przy zgłoszeniu oraz pozwoleniu oświadczenie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane. Co więcej, wraz z wnioskiem o pozwolenie i przy niektórych zgłoszeniach (przykładowo tych dotyczących budowy domu jednorodzinnego), należy dostarczyć także cztery egzemplarze sporządzonego przez architekta projektu budowlanego.

Uproszczenia w formalnościach administracyjnych objęły także budowę przydomowych ganków. Zgodnie z nowymi zasadami, takie zamierzenie budowlane nie jest już uznawane za rozbudowę istniejącego budynku, w konsekwencji nie ma także wymogu uzyskania pozwolenia na budowę - wyjaśnia Robert Tomaszewski z portalu www.grunttozysk.pl. Ustawodawca postawił jednak warunek, jaki trzeba spełnić, by wybudować ganek po zgłoszeniu. Liczba takich obiektów budowlanych nie może być większa niż jeden na każde 5 00 mkw. powierzchni działki, na której ma on powstać.

Nowe prawo nie przewiduje już obowiązku zgłaszania dla ogrodzeń od strony dróg, ulic, placów, torów kolejowych oraz innych miejsc publicznych. Na chwilę obecną decydującym o formalnościach administracyjnych czynnikiem jest ich wysokość - zgłoszenia wymagają jedynie ogrodzenia przekraczające 2,20 m. Zmiana ta nie daje jednak inwestorom pełnej swobody działania - ogrodzenie musi spełnić wymagania, jakie dyktuje rozporządzanie ministra infrastruktury z 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie.

Dla przykładu wspomniany dokument nie pozwoli umieścić na ogrodzeniu, na wysokości mniejszej niż 1,8 m, drutu kolczastego czy innych ostro zakończonych elementów. Co więcej, ogrodzenie musi także powstać w zgodzie z treścią obowiązującego dla danego terenu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

A zatem jeśli w planie ustalono, że przykładowo od strony drogi publicznej nie można postawić danego rodzaju ogrodzenia, to, nawet pomimo obowiązku występowania z wnioskiem zgłoszeniowym, takie ograniczenie musi być bezwzględnie respektowane przez inwestorów. Jeśli dla danego terenu nie ma uchwalonego planu, nie przewiduje się konieczności uzyskiwania warunków zabudowy, a więc jedynym ograniczeniem pozostaje treść rozporządzenia ministra.

Kolejnym ograniczeniem, które decyduje o konieczności zgłaszania zamiaru budowy ogrodzeń, wiąże się z kwestią ich lokalizacji w pobliżu rzek i jezior. W takim przypadku obowiązywać będą dyrektywy zawarte w art. 27 ust. 1 prawa wodnego, zgodnie z którymi nie ma możliwości ogrodzenia nieruchomości przyległych do powierzchni wód publicznych w odległości mniejszej niż 1,5 m od linii brzegowej.

Ponadto, inwestor nie posiada uprawnień, by zakazać lub uniemożliwić przechodzenia innym podmiotom przez taki obszar. Jeśli dostęp do rzeki czy jeziora zostanie utrudniony z powodu wniesionego ogrodzenia, ma prawo interweniować regionalny dyrektor gospodarki wodnej, który może nakazać nawet usunięcie takiego parkanu.