Wymuszone oczekiwanie
Środa na światowych rynkach miała być dniem oczekiwania na najważniejsze wydarzenia tygodnia, jakim są wybory parlamentarne w Wielkiej Brytanii, zeznania byłego szefa FBI w amerykańskim parlamencie i wreszcie konferencja szefa Europejskiego Banku Centralnego. Super-czwartek pozwalał oczekiwać cichej środy.
W istocie o poranku rynki europejskie stać było głównie na uwzględnienie w cenach wtorkowych spadków na Wall Street i czekanie na kolejną sesję w USA. Na tym tle poranna zwyżka WIG20 była w równym stopniu próbą urwania się z wymuszonego przez kalendarium scenariusza, co kontynuacją wczorajszej zwyżki. Szybko okazało się, iż gra w opozycji do rynków bazowych nie jest łatwa, iż z każdą godziną rynek największych spółek szukał korelacji z otoczeniem. W finale około procentowa zwyżka WIG20 została zredukowana do 0,2 procent i skala zmiany indeksu właściwie nie różniła się od zmian ważnych indeksów.
Na środowe notowania można zatem patrzeć przez pryzmat porażki byków, którym nie udała się kontynuacja wczorajszego umocnienia, ale zasadniejszym wnioskiem będzie teza, iż rynek był dziś skazany na śledzenie zachowania innych giełd zamrożonych w oczekiwaniu na skok zmienności i zamieszania na finałowych sesjach tygodnia. Dla techników sesja jest sygnałem, iż wtorkowa obrona poziomu 2263 pkt. nie była przypadkowa, ale rynek stale pozostaje zawieszony w konsolidacji, której granicami są rejony 2422 i 2263 pkt. Dopiero wybicie z kilkutygodniowego trendu bocznego przyniesie zmianę, która pozwoli na nowo ocenić układ sił po korekcie listopadowo-majowej fali wzrostowej odpowiadającej za wzrost WIG20 z rejonu 1700 pkt. w rejon 2400 pkt.
Adam Stańczak
