Następstwa wprowadzenia VAT do definicji terenów budowlanych

Dotychczasowe problemy ze sposobem klasyfikacji danych gruntów wyeliminowała nowelizacji ustawy o VAT wprowadzona w życie 1 kwietnia 2013 r. Kiedy zatem dostawa gruntów będzie zwolniona od opodatkowania?

Do końca marca 2013 r., ustawa o VAT nie zawierała definicji terenów budowlanych. Rodziło to wiele problemów ze stosowaniem zwolnienia od podatku VAT przewidzianego dla dostaw terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę, wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Po wielu latach wątpliwości, Naczelny Sąd Administracyjny wydał w dniu 17 stycznia 2011 r. wyrok w składzie siedmiu sędziów (I FPS 8/10) w którym wskazano, iż co do zasady podstawowym źródłem dla oceny czy dany grunt jest terenem budowlanym stanowi plan zagospodarowania przestrzennego lub decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. W przypadku ich braku za wiążące należało uznać informacje zawarte w ewidencji gruntów i budynków, pomijając studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania gminy.

1 kwietnia 2013 r. do zawartego w art. 2 ustawy o VAT słowniczka dodany został punkt 33 zawierający definicję terenów budowlanych. Zgodnie z tą definicją terenami budowlanymi w rozumieniu ustawy o VAT są grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Dodatkowo z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT wykreślony został zwrot "oraz przeznaczone pod zabudowę".

Z przytoczonej definicji wynika, iż w chwili obecnej z terenami budowlanymi możemy mieć do czynienia w przypadku, gdy dany tereny w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego zostały przeznaczone pod zabudowę lub w razie braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, przeznaczone zostały pod zabudowę na podstawie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Najdonioślejsza zmiana wynikająca z wprowadzonej definicji terenów budowlanych dotyczy sytuacji, gdy nie jest możliwe określenie statusu danego gruntu ze względu na brak miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, jak również brak decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. W takich sytuacjach należy bowiem przyjąć, iż grunt ten jest gruntem niezabudowanym. Począwszy od 1 kwietnia 2013 r. dla oceny klasyfikacji danego terenu w ogóle nie bierze się pod uwagę informacji zamieszczonych w ewidencji gruntów i budynków.

Przykład

Spółka X planuje sprzedać grunt, który wykorzystywany był do produkcji rolnej. Ponieważ przedmiotowy grunt nie został uwzględniony w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, jak również nie został objęty decyzją WZiZT, należy przyjąć, iż jest to grunt inny niż grunt budowlany. W przypadku podjęcia decyzji o sprzedaży przedmiotowego gruntu, Spółka X będzie uprawniona do zastosowania zwolnienia od podatku VAT przewidzianego dla dostawy terenu niezabudowanego innego niż teren budowlany.

Dodatkowo, jako potwierdzenie stanowiska, iż począwszy od 1 kwietnia 2013 r. dla oceny przeznaczenia danych gruntów należy brać pod uwagę jedynie informację zawarte w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego lub w decyzji o warunków zabudowy i zagospodarowania terenu wskazać należy interpretację ogólną Ministra Finansów z dnia 14 czerwca 2013 r., w której wyrażone zostało analogiczne stanowisko.

Reasumując, w obecnym stanie prawnym, w sytuacji gdy dla danego terenu nie został ustalony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, jak również brak jest decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, należy przyjąć, iż mamy do czynienia z terenem innym niż teren budowlany. Sprzedaż takiego gruntu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT objęta będzie zwolnieniem od opodatkowania podatkiem VAT.

Tomasz Kolarczyk, konsultant podatkowy w ECDDP Sp. z o.o.