Jak uregulować podatek z PIT za 2015 rok?

Termin uiszczenia kwoty wykazanej do zapłaty w PIT-36, PIT-36L, PIT-37, PIT-38 i PIT-39 za 2015 r. upływa 2 maja 2016 r. (przesunięcie wynika z faktu, że 30 kwietnia 2016 r. wypada w sobotę). Podatnik ma obowiązek odprowadzać do urzędu skarbowego każdy - nawet kilkuzłotowy - podatek.

Podatek nieuregulowany w terminie płatności staje się zaległością podatkową. Dług może być ściągnięty z całego majątku podatnika (z wyjątkiem składników niepodlagających lub zwolnionych spod egzekucji). Urząd skarbowy może zablokować rachunki bankowe, zwrócić się do pracodawcy o dokonanie potrąceń z pensji, zlicytować mienie ruchome itd. Przedsiębiorcy, którzy nie uiszczą podatku od dochodu uzyskanego z prowadzonej działalności gospodarczej, mogą spodziewać się zajęcia nie tylko majątku firmowego, np. wierzytelności pieniężnych z tytułu dostaw, ale także mienia prywatnego, np. wyposażenia domu. Osoba, która jest w związku małżeńskim, odpowiada za zobowiązania podatkowe majątkiem osobistym oraz majątkiem wspólnym swoim i małżonka.

Małżonkowie, którzy korzystają z prawa do łącznego opodatkowania swoich dochodów, odpowiadają solidarnie za zapłatę podatku wynikającego ze wspólnego zeznania. Każdy z nich ma prawo i obowiązek uregulować całą kwotę. Jeżeli jeden z małżonków umiera przed zapłatą podatku wynikającego ze wspólnego rozliczenia, drugi przejmuje pełną odpowiedzialność za jego uiszczenie. Wyłączona jest w tym przypadku odpowiedzialność innych osób (spadkobierców).

Podatek można uregulować przelewem lub gotówką. Dopuszczalne są również płatności za pomocą karty płatniczej, o ile urząd skarbowy ma terminal do obsługi takich transakcji.

Gotówkę wpłaca się w kasie urzędu skarbowego lub podmiotu zajmującego się jego obsługą kasową. Wpłaty gotówkowej można dokonać również na rachunek urzędu skarbowego w banku, placówce pocztowej, biurze usług płatniczych, instytucji płatniczej, instytucji pieniądza elektronicznego, SKOK-u. Rozliczeń bezgotówkowych z fiskusem dokonuje się za pośrednictwem banku, instytucji płatniczej, instytucji pieniądza elektronicznego lub SKOK-u.

Wpłaty trzeba dokonać na konto urzędu skarbowego przeznaczone do obsługi należności z tytułu PIT. Dyspozycję przelewu lub wpłaty gotówkowej należy tak sporządzić, aby urzędnicy nie mieli problemów z zaksięgowaniem otrzymanych pieniędzy. Trzeba podać: nazwę urzędu skarbowego, numer jego rachunku bankowego, dane podatnika (imię, nazwisko, adres, identyfikator podatkowy), kwotę wpłacanego podatku, okres rozliczeniowy (15R), symbol formularza zeznania (np. PIT-37).

Podatnik nie musi sam - w tym ze swojego konta - dokonać wpłaty. Każdy podatek, bez względu na wysokość, mogą za niego uregulować członkowie najbliższej rodziny, tj. małżonek, zstępni, wstępni, pasierb, rodzeństwo, ojczym lub macocha. Urząd skarbowy przyjmuje również wpłaty od innych podmiotów, np. z konta spółki komandytowej na pokrycie podatku dochodowego wspólników.

Kwota podatku regulowana za podatnika przez inny podmiot nie może jednak przekraczać 1 tys. zł. Uznaje się, że w takich przypadkach wpłata pochodzi ze środków podatnika, jeżeli treść dowodu zapłaty nie budzi wątpliwości co do jej przeznaczenia.

Kwotę wykazaną do zapłaty w rocznym zeznaniu podatkowym można również pokryć nadwyżkami posiadanymi w innych podatkach, np. w VAT.

Nadpłata lub zwrot podatku podlega z urzędu zaliczeniu na poczet zaległości podatkowych wraz z odsetkami za zwłokę, odsetek za zwłokę od nieuregulowanych w terminie zaliczek na podatek, kosztów upomnienia oraz bieżących zobowiązań podatkowych.

Podstawą zaliczenia całej lub części nadwyżki na przyszłe podatki jest wniosek podatnika. Kompensata przyszłych zobowiązań podatkowych wchodzi jednak w rachubę tylko wtedy, gdy nie ma wymienionych wcześniej obciążeń.

Wspólnicy spółki cywilnej mogą na spłatę swoich zobowiązań z tytułu podatku dochodowego przeznaczyć przysługujący spółce cywilnej zwrot VAT. Zastosowanie takiego rozwiązania jest dopuszczalne także wtedy, gdy wspólnicy nie rozliczają się w tym samym urzędzie skarbowym co spółka cywilna. Dokonanie kompensaty wymaga zgody wszystkich wspólników. Stanowi tak art. 76 § 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej.