Kryteria wyboru urzędu skarbowego właściwego w zakresie PIT za 2017 r.
Podstawowym kryterium, na podstawie którego ustala się właściwość urzędu skarbowego w zakresie PIT za 2017 r., jest miejsce zamieszkania podatnika w dniu 31 grudnia 2017 r. Miejsce zamieszkania to miejscowość stanowiąca centrum interesów życiowych danej osoby. Inne kryteria obowiązują w przypadku osób, które wyjechały z kraju przed końcem ubiegłego roku, rozliczają się wspólnie z małżonkiem posiadającym inny adres czy są cudzoziemcami.
Termin złożenia PIT-36, PIT-36L, PIT-37, PIT-38 oraz PIT-39 za 2017 r. upływa o północy 30 kwietnia 2018 r. Zeznanie podatkowe - niezależnie od tego, czy ma formę papierową, czy elektroniczną - należy przekazać do właściwego urzędu skarbowego.
Podstawowym kryterium, na podstawie którego określa się właściwość miejscową organu podatkowego w sprawach podatku dochodowego od osób fizycznych (także przedsiębiorców), jest miejsce zamieszkania podatnika. Osoby podlegające nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu PIT za 2017 r. składają zasadniczo w urzędzie skarbowym właściwym ze względu na swoje miejsce zamieszkania w dniu 31 grudnia 2017 r. (przykład 1).
Podatnicy, których zamieszkanie w kraju ustało przed tym dniem, rozliczenie przekazują do urzędu skarbowego ustalonego według ostatniego miejsca zamieszkania na terytorium Polski. Stanowi tak art. 45 ust. 1b ustawy o pdof. Jeżeli podatnik nie posiada miejsca zamieszkania na terytorium Polski, urząd skarbowy właściwy w sprawach opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ustala się według miejsca jego pobytu. Wynika to z § 4 ust. 1 rozporządzenia w sprawie właściwości organów podatkowych.
Przyjmuje się, że miejsce zamieszkania to miejscowość, w której dana osoba przebywa z zamiarem stałego pobytu. Miejscowość ta stanowi centrum jej interesów życiowych i majątkowych. Można mieć tylko jedno miejsce zamieszkania. Podatnik związany z wieloma miejscowościami powinien zdefiniować jako miejsce zamieszkania tę, z którą jest najściślej związany. Miejsce zamieszkania nie musi pokrywać się z adresem zameldowania. Meldunek służy jedynie potwierdzeniu faktu stałego lub czasowego pobytu danej osoby w określonym lokalu. Nie ma on znaczenia w kontekście ustalania właściwości miejscowej organów podatkowych w sprawach podatku dochodowego.
Kryterium miejsca zamieszkania obowiązuje również w przypadku zeznania podatkowego składanego przez małżonków korzystających z łącznego opodatkowania dochodów.
Może się jednak zdarzyć, że małżonkowie mają różne adresy, w związku z czym podlegają pod inne urzędy skarbowe. W takiej sytuacji wspólne rozliczenie składają w urzędzie skarbowym właściwym dla jednego z nich. Wybrany urząd skarbowy należy wskazać w zeznaniu podatkowym.
Rozwiązanie to dotyczy wyłącznie wspólnego rocznego rozliczenia podatku dochodowego (PIT-36 lub PIT-37). Jeżeli małżonkowie składają poza nim również zeznanie lub zeznania, w których rozliczają dochody niepodlegające łącznemu opodatkowaniu, to takie rozliczenia przekazują do swojego urzędu skarbowego - właściwego ze względu na miejsca zamieszkania w ostatnim dniu roku podatkowego (przykład 2).
Nierezydenci podlegający ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu swoje roczne rozliczenie przekazują do urzędu skarbowego właściwego w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.
Właściwość miejscową urzędu skarbowego w sprawach opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ustala się w przypadku nierezydentów prowadzących działalność gospodarczą zasadniczo ze względu na miejsce (województwo) wykonywania tej działalności. Wyznacznikiem w przypadku nierezydentów nieprowadzących działalności gospodarczej jest miejsce zamieszkania lub - gdy pobór podatku następuje za pośrednictwem płatnika - adres siedziby płatnika lub miejsce pobytu podatnika. Jeżeli właściwości urzędu skarbowego nie można ustalić na podstawie wymienionych kryteriów (adresu zamieszkania, miejsca pobytu, siedziby płatnika), pod uwagę bierze się miejsce wykonywania czynności, z tytułu których uzyskiwany jest przychód, w szczególności miejsce świadczenia usług (wykonywania pracy).
Urzędy skarbowe wyznaczone na terenie danego województwa do obsługi nierezydentów zostały wskazane w § 5 rozporządzenia w sprawie właściwości organów podatkowych.
|
Przykład 1 Przedsiębiorca w 2017 r. mieszkał w Międzyrzeczu, a działalność gospodarczą opodatkowaną według skali podatkowej prowadził w Zielonej Górze. PIT-36 za 2017 r. składa w urzędzie skarbowym właściwym według miejsca zamieszkania, czyli w Urzędzie Skarbowym w Międzyrzeczu. Przedsiębiorca ma obowiązek zgłosić na potrzeby administracji podatkowej (w ramach wniosku CEIDG-1) adres zamieszkania oraz adresy prowadzenia działalności (główny i dodatkowe).
Małżonkowie Andrzej i Anna korzystają z łącznego opodatkowania dochodów uzyskanych w 2017 r. i składają wspólny PIT-37. Pan Andrzej składa dodatkowo PIT-38 w związku z uzyskaniem w 2017 r. przychodów z odpłatnego zbycia papierów wartościowych. W 2017 r. małżonkowie mieli różne adresy zamieszkania i podlegali pod inne urzędy skarbowe. Wspólny PIT-37 za 2017 r. składają w urzędzie skarbowym właściwym według miejsca zamieszkania na 31 grudnia 2017 r. pana Andrzeja albo pani Anny (dowolnym). PIT-38 za 2017 r. pan Andrzej przekazuje natomiast do urzędu skarbowego ustalonego według jego miejsca zamieszkania na 31 grudnia 2017 r. |
Podstawa prawna
Ustawa z dnia 26.07.1991 r. o pdof (Dz. U. z 2018 r. poz. 200 ze zm.)
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 22.08.2005 r. w sprawie właściwości organów podatkowych (Dz. U. z 2017 r. poz. 122)
autor: Małgorzata Żujewska
Gazeta Podatkowa nr 13 (1470) z dnia 2018-02-12