VAT 2015: Dystrybucja kart doładowujących do telefonów komórkowych

Z dniem 1 stycznia 2015 r., na gruncie VAT, zaczną obowiązywać nowe regulacje dotyczące usług telekomunikacyjnych. Pierwsza nowością będzie pojawienie się definicji usługi telekomunikacyjnej. Za usługi te uznawane będą usługi dotyczące transmisji, emisji i odbioru sygnałów, tekstów, obrazów i dźwięków lub wszelkiego rodzaju informacji drogą kablową, radiową, optyczną lub za pośrednictwem innych systemów elektromagnetycznych, w tym związane z nimi przeniesienie lub cesję praw do użytkowania środków dla zapewniania takiej transmisji, emisji i odbioru, wraz z zapewnieniem dostępu do ogólnoświatowych sieci informacyjnych.

W przypadku świadczenia usługi telekomunikacyjnej na rzecz podmiotu niebędącego przedsiębiorcą, w 2015 r. VAT należało będzie rozliczyć w państwie, w którym znajduje się miejsce zamieszkania nabywcy usługi (zasadą jest natomiast rozliczanie VAT w państwie, w którym siedzibę/miejsce zamieszkania ma usługodawca świadczący usługę na rzecz podmiotu niebędącego przedsiębiorcą). Przykładowo więc, jeżeli polska firma zrealizuje na rzecz konsumenta z Niemiec - osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej - usługę telekomunikacyjną, wówczas zobowiązana będzie zasadniczo do rozliczenia VAT w Niemczech (co będzie wiązało się m. in z koniecznością rejestracji jako podatnik na terenie Niemiec). W takiej sytuacji możliwe będzie jednak rozliczenie VAT w Polsce w ramach skorzystania z procedury szczególnej, tzw. systemu MOSS (mini one stop shop - małego punktu kompleksowej obsługi).

Od 2015 r. niezwykle istotną kwestią będzie ustalenie czy dana usługa jest usługą telekomunikacyjną, a więc czy znajdą do niej zastosowanie szczególne regulacje skutkujące koniecznością rozliczania VAT w państwie zamieszkania nabywcy usługi (w przypadku gdy nabywca nie jest przedsiębiorcą). Z pewnością jako usługi telekomunikacyjne zakwalifikować można np. świadczenia oferowane przez operatów sieci komórkowych pozwalające na prowadzenie rozmów telefonicznych, wysyłanie smsów itp. Wątpliwości mogą jednak powstać w przypadku dystrybucji kart doładowujących do telefonów komórkowych, co jest przedmiotem działalności wielu podmiotów. Czy w takim przypadku mamy również do czynienia z usługą telekomunikacyjną?

Przedstawione zagadnienie było przedmiotem analizy Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, w interpretacji indywidualnej z 31 stycznia 2014 r., sygn. IPPP1/443-1261/13-2/IGo (w określonym powyżej rozstrzygnięciu badano znaczenie usługi telekomunikacyjnej na gruncie definicji zawartej w Dyrektywie 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r., która jest analogiczna do definicji, która pojawi się w polskiej ustawie w 2015 r.). Organ podatkowy uznał, że istotą usługi telekomunikacyjnej jest transfer danych rożnymi drogami bądź zapewnienie dostępu do sieci. Dystrybutor kart doładowujących do telefonów komórkowych nie zapewnia natomiast przesyłu danych ani dostępu do sieci, a jedynie sprzedaje doładowania do telefonów, czyli produkty operatorów telekomunikacyjnych umożliwiające skorzystanie z usługi telekomunikacyjnej. W konsekwencji uznano, że dystrybucja kart doładowujących do telefonów nie stanowi usługi telekomunikacyjnej.

Do odmiennego wniosku doszedł jednakże Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, w interpretacji indywidualnej z 1 lipca 2014 r., sygn. IPPP1/443-384/14-3/MP. W rozstrzygnięciu tym wskazano, że dystrybutor sprzedając karty doładowujące działa w imieniu własnym, ale na rzecz operatora sieci komórkowej. Dystrybutor oferując klientom świadczoną przez operatora usługę telekomunikacyjną (dostępną za pomocą karty), jest więc podmiotem, który bierze udział w świadczeniu usługi telekomunikacyjnej na rzecz klienta końcowego. Na gruncie ustawy o VAT należy przyjąć, że w opisanym schemacie dystrybutor sam nabywa usługę telekomunikacyjną od operatora, a następnie sam świadczy ją na rzecz klienta.

Jak widać stanowisko organów podatkowych w kwestii określenia czy dystrybucja kart doładowujących do telefonów stanowi usługę telekomunikacyjną nie jest jednolite. W 2015 r. sprzedawcy doładowań staną więc przed dylematem czy stosować szczególne regulacje przewidziane dla usług telekomunikacyjnych, czy może jednak zasady ogólne. W ocenie autora bardziej przekonujący jest pogląd, zgodnie z którym dystrybucja kart doładowujących jest usługą telekomunikacyjną, w związku z czym w takim przypadku rozliczenie VAT powinno nastąpić według zasad przewidzianych dla usług telekomunikacyjnych. Jednocześnie, analizowane zagadnienie wskazuje na konieczność doprecyzowania definicji usługi telekomunikacyjnej.

Magdalena Kozłowska, konsultant podatkowy w ECDDP Sp. z o. o.