Wpływ korzystania z chorobówki na podstawę zasiłku

Z racji świadczonej pracy w ramach umowy o pracę pracownik podlega obowiązkowo ubezpieczeniu chorobowemu. Po upływie odpowiedniego okresu wyczekiwania albo od pierwszego dnia takiego ubezpieczenia nabywa prawo do świadczeń chorobowych. Podstawę ich obliczenia stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone za stosowny okres. Może się jednak zdarzyć, że przy kolejnym korzystaniu ze świadczeń chorobowych nie będzie konieczności ustalania takiej podstawy na nowo lub niektóre z wynagrodzeń zostaną uzupełnione albo pominięte.

Okres wyczekiwania

Ubezpieczony będący pracownikiem nabywa prawo do zasiłku chorobowego po upływie 30 dni nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego. Do okresów ubezpieczenia chorobowego wlicza się poprzednie okresy takiego ubezpieczenia, jeżeli przerwa między nimi nie przekroczyła 30 dni lub była spowodowana urlopem wychowawczym, urlopem bezpłatnym albo odbywaniem czynnej służby wojskowej przez żołnierza niezawodowego.

Tak wynika z art. 4 ust. 1 pkt 1 oraz ust. 2 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, zwanej ustawą zasiłkową. Pracownik ma szansę nabyć prawo do zasiłku chorobowego (na zasadach przewidzianych w art. 4 ust. 3 ustawy zasiłkowej) bez okresu wyczekiwania, tj. od pierwszego dnia ubezpieczenia m.in. jeżeli:

Reklama
  • jego niezdolność do pracy spowodowana została wypadkiem w drodze do pracy lub z pracy,  
  • ma wcześniejszy, co najmniej 10-letni okres obowiązkowego ubezpieczenia chorobowego.

Wypłata zasiłku chorobowego w przypadku pracownika poprzedzona jest pobraniem wynagrodzenia chorobowego. Przysługuje ono w oparciu o przepisy Kodeksu pracy, za pierwsze w roku dni niezdolności do pracy trwającej łącznie do 33 dni w ciągu roku kalendarzowego, a w przypadku pracownika, który ukończył 50. rok życia - do 14 dni w ciągu roku kalendarzowego.

Wynagrodzenie chorobowe oblicza się według zasad obowiązujących przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego i wypłaca za każdy dzień niezdolności do pracy, nie wyłączając dni wolnych od pracy.  Ponadto nie przysługuje ono w przypadkach, w których pracownik nie ma prawa do zasiłku chorobowego. Z powyższego wynika, że zarówno w przypadku wynagrodzenia chorobowego, jak i zasiłku chorobowego istotną kwestią dla pracownika jest posiadanie 30-dniowego okresu wyczekiwania.
Sytuacja wygląda inaczej, gdy ubezpieczony ubiega się o zasiłek opiekuńczy lub macierzyński. Świadczenia tego rodzaju przysługują od pierwszego dnia podlegania ubezpieczeniu chorobowemu, a więc bez okresu wyczekiwania.

Podstawa zasiłku

Podstawę wymiaru zasiłku chorobowego przysługującego pracownikowi stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy. Jeżeli niezdolność do pracy powstała przed upływem 12 pełnych miesięcy, podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie za pełne miesiące kalendarzowe ubezpieczenia.
Podstawę taką ustala się z uwzględnieniem wynagrodzenia uzyskanego u płatnika składek w okresie nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego, w trakcie którego powstała niezdolność do pracy.
Za jeden dzień niezdolności do pracy podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi jedna trzydziesta część wynagrodzenia stanowiącego podstawę wymiaru zasiłku. Przy obliczaniu wysokości świadczeń chorobowych bardzo ważna jest regulacja zawarta w art. 43 ustawy zasiłkowej. Wynika z niej wprost, że podstawy wymiaru zasiłku nie ustala się na nowo, jeżeli między okresami pobierania zasiłków zarówno tego samego rodzaju, jak i innego rodzaju:

  • nie było przerwy albo  
  • przerwa była krótsza niż 3 miesiące kalendarzowe.

Nie ma więc znaczenia czy pracownik przykładowo pobierał zasiłek chorobowy lub opiekuńczy, a następnie ubiega się odpowiednio o zasiłek opiekuńczy lub chorobowy. Najistotniejsza kwestia to ewentualna przerwa pomiędzy świadczeniami krótsza niż 3 pełne miesiące kalendarzowe. Przy obliczaniu takiej przerwy nie wlicza się miesiąca, za który świadczenie chorobowe:

  • przysługiwało oraz  
  • przysługuje.

Przy obliczaniu przerwy między okresami pobierania zasiłków nie ma znaczenia rodzaj wypłacanego świadczenia chorobowego. Przykładowo, jeżeli pracownik za 7 dni stycznia 2019 r. pobrał zasiłek opiekuńczy, a następnie będzie niezdolny do pracy przez 7 dni kwietnia 2019 r., nabywając prawo do wynagrodzenia chorobowego, to przerwa pomiędzy świadczeniami będzie przypadała na miesiące luty i marzec 2019 r. Spowoduje to, że dla potrzeb obliczenia wysokości wynagrodzenia chorobowego nie trzeba będzie ustalać na nowo podstawy wymiaru tego świadczenia.

Uzupełnianie, pomijanie wynagrodzenia

Przeciętne miesięczne wynagrodzenie stanowiące podstawę wymiaru zasiłku chorobowego ustala się przez podzielenie wynagrodzenia osiągniętego przez ubezpieczonego będącego pracownikiem za okres 12 lub pełnych miesięcy kalendarzowych, przez liczbę miesięcy, w których wynagrodzenie to zostało osiągnięte.
Przy czym, jeżeli w okresie przyjmowanym do ustalenia podstawy ubezpieczony taki nie osiągnął wynagrodzenia wskutek nieobecności w pracy z przyczyn usprawiedliwionych (tj. np. z uwagi na pobieranie świadczeń chorobowych), przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego:

  • wyłącza się wynagrodzenie za miesiące, w których przepracował mniej niż połowę obowiązującego go czasu pracy,  
  • przyjmuje się, po uzupełnieniu według zasad określonych w art. 37 ust. 2 ustawy zasiłkowej, wynagrodzenie z miesięcy, w których ubezpieczony przepracował co najmniej połowę obowiązującego go czasu pracy.

Jeżeli pracownik w każdym miesiącu z przyczyn usprawiedliwionych wykonywał pracę przez mniej niż połowę obowiązującego go czasu pracy, przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego przyjmuje się wynagrodzenie za wszystkie miesiące po uzupełnieniu według zasad określonych w art. 37 ust. 2 ustawy zasiłkowej.
autor:

Honorata Urbaniak Gazeta Podatkowa nr 28 (1590) z dnia 2019-04-08 GOFIN podpowiada
Podstawa prawna Ustawa z dnia 25.06.1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. z 2017 r. poz. 1368 ze zm.)

Reklama
Reklama
Reklama
Reklama
Strona główna INTERIA.PL
Polecamy
Finanse / Giełda / Podatki
Bądź na bieżąco!
Odblokuj reklamy i zyskaj nieograniczony dostęp do wszystkich treści w naszym serwisie.
Dzięki wyświetlanym reklamom korzystasz z naszego serwisu całkowicie bezpłatnie, a my możemy spełniać Twoje oczekiwania rozwijając się i poprawiając jakość naszych usług.
Odblokuj biznes.interia.pl lub zobacz instrukcję »
Nie, dziękuję. Wchodzę na Interię »