O co (nie) pytać we wniosku o wydanie interpretacji?

Dozwolone pytania

Indywidualne interpretacje są sposobem na otrzymanie pisemnego stanowiska administracji podatkowej na temat zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego w jednostkowych sprawach. Pozwalają zdobyć wiedzę o podatkowych konsekwencjach podejmowanych działań.

Przedmiotem wyjaśnień są przepisy prawa podatkowego - z wyłączeniem norm regulujących właściwość, uprawnienia i obowiązki organów podatkowych oraz organów kontroli skarbowej. Wynika to z art. 14b § 2a Ordynacji podatkowej. Organ interpretacyjny nie powinien jednak pomijać regulacji z innych dziedzin, jeżeli przepisy prawa podatkowego odwołują się do nich, np. prawa pracy czy cywilnego. Wykładnia musi uwzględniać wszystkie przepisy tworzące daną normę podatkową. W przeciwnym razie podmiot występujący o interpretację przepisów podatkowych nie dowie się, jak postępować w konkretnej sytuacji (por. wyrok NSA z dnia 21 kwietnia 2016 r., sygn. akt II FSK 1625/14).

Pytać wolno o stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe. Stan faktyczny to sytuacja zaistniała przed złożeniem wniosku. Zdarzenie przyszłe to takie, które nie miało miejsca, ale wystąpi lub może wystąpić w związku z planowanymi przedsięwzięciami. Wniosek nie może jednak dotyczyć sprawy wyjaśnianej przez urzędników. Indywidualna interpretacja podatkowa nie zostanie wydana w zakresie tych elementów stanu faktycznego, które w dniu złożenia wniosku są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej. Nie uzyska się jej także wtedy, gdy w tym zakresie sprawa została rozstrzygnięta co do istoty przez organ podatkowy albo organ kontroli skarbowej w decyzji lub postanowieniu.

Opis sprawy

Opis sprawy we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej musi być kompletny i wyczerpujący.

Właściwe przedstawienie sprawy jest dlatego takie istotne, że urzędnicy tylko na tej podstawie stwierdzają, czy stanowisko wnioskodawcy prezentowane w odniesieniu do określonej sytuacji jest prawidłowe, czy błędne. Organ interpretacyjny nie prowadzi klasycznego postępowania dowodowego. Nie zbiera dowodów, aby na ich podstawie ustalić, czy informacje zawarte we wniosku pokrywają się z rzeczywistością. Organ interpretacyjny nie może również w żaden sposób ingerować w opis sprawy. Nie wolno mu go własnymi ocenami podważać, ustalać, uzupełniać lub zmieniać, chociażby miał uzasadnione wątpliwości co do jego zgodności z prawdą (por. wyrok NSA z dnia 25 listopada 2015 r., sygn. akt II FSK 2334/13).

To, że wniosek dotyczy zdarzenia przyszłego, również nie zwalnia z opisania sprawy konkretnie i rzetelnie. Warunkowe, wielowariantowe i abstrakcyjne przedstawienie sytuacji, które być może będą miały miejsce, wyklucza uzyskanie wyjaśnień. Indywidualna interpretacja przepisów podatkowych ma w sposób konkretny, a nie relatywny informować o kwalifikacji prawnej określonego zdarzenia. Urzędnicy nie mogą udzielić odpowiedzi warunkowej w odniesieniu do możliwych, lecz niesprecyzowanych we wniosku wariantów danej sytuacji. Interpretacja podatkowa to nie porada prawna. Zadaniem organu interpretacyjnego nie jest analizowanie skutków podatkowych potencjalnych i planowanych działań pod kątem porównawczym lub optymalizacyjnym (por. wyrok NSA z dnia 8 kwietnia 2016 r., sygn. akt II FSK 310/14).

Interpretacja ogólna

Podmiot zamierzający złożyć wniosek o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej powinien sprawdzić, czy jego wątpliwości nie zostały już rozstrzygnięte w interpretacji ogólnej.

Interpretacje ogólne są obok interpretacji indywidualnych sposobem na wykładnię niejasnych przepisów prawa podatkowego. Wydaje je Minister Finansów, z urzędu lub na wniosek (przy czym wnioskodawcą nie może być organ administracji publicznej), w celu zapewnienia jednolitego stosowania prawa przez organy podatkowe i organy kontroli skarbowej. Takie wyjaśnienia uwzględniają orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego oraz Trybunału Sprawiedliwości UE. Są publikowane, bez zbędnej zwłoki, w Dzienniku Urzędowym Ministra Finansów oraz zamieszczane w Biuletynie Informacji Publicznej.

Interpretacje ogólne mają prymat nad interpretacjami indywidualnymi. Nie uzyska się indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych, jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe odpowiadają zagadnieniu, które jest przedmiotem interpretacji ogólnej wydanej w takim samym stanie prawnym. Organ interpretacyjny ma obowiązek przeprowadzić pod tym kątem analizę porównawczą. Jeżeli uzna sytuację opisaną we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej za tożsamą z zagadnieniem będącym przedmiotem interpretacji ogólnej, wydaje postanowienie stwierdzające, że do tej sytuacji ma zastosowanie interpretacja ogólna. Postanowienie zawiera również wskazanie oznaczenia interpretacji ogólnej oraz miejsca jej publikacji.