Co dalej z węglem i OZE?

Bolesław Jankowski, wiceprezes ds. handlu w PGE twierdzi, że inaczej się na to spogląda z perspektywy podmiotu, który podlega określonym regulacjom prawnym i musi się do nich dostosować, a inaczej wygląda to natomiast od strony bezpieczeństwa kraju.

- Porozumienie w Paryżu de facto nie wprowadziły przełomowych zmian. Polska patrzy na "nowe" postanowienia w sposób ambiwalentny. Elastyczne podejście do redukcji emisji, możliwość wyboru sposobu osiągnięcia limitów, podkreślenie kwestii redukcji dwutlenku węgla przy uwzględnieniu gospodarki leśnej nie są kwestionowane. Z drugiej strony jako członek UE podlegamy nie regulacjom paryskim, a zapisom UE, znacznie bardziej restrykcyjnym - mówi Jankowski.

- 40 proc. redukcji do 2030 r. - moglibyśmy przyjąć mając swobodę wyboru odnośnie do kwestii: jak to zrobić, jaką drogę wybrać i przy jakich mechanizmach osiągnąć ten cel. Polityka KE poprzez system handlu uprawnieniami do emisji jest rujnujący - dla Polski bardzo trudny do przyjęcia, ze względu na wiele skutków, w tym: wzrost cen energii, które są już bardzo wysokie (dwukrotnie wyższe niż średnia unijna), niepewność kreowania cen uprawnień emisyjnych, fluktuacje cen przy utrzymaniu energetyki węglowej, brak swobodnej możliwości kreowania polityki, itd. - dodaje.

Są kraje, które na podstawie porozumienia w Paryżu domagają się jeszcze ostrzejszej polityki klimatycznej.

- W obszarze polityki klimatycznej jest sporo przekłamań, już na poziomie samej KE. Wiele mówi się o prorozwojowym charakterze polityki, a publikowane opracowania wskazują, że polityka będzie miała negatywny wpływ na wzrost gospodarczy. Próbuje się w sposób sztuczny pokazywać pozytywne skutki, itd. - podkreśla Jankowski. - Polityka klimatyczna jednakże nie może być wykorzystywana do realizacji celów wybranych grup - dodaje.

- Trudno stawiać tezę, że mimo wszystko powinniśmy stać przy węglu. Większość mocy jest oparta na tym surowcu, nie mamy na razie innego wyjścia - podkreśla Wacław Bilnicki, prezes ENEA Wytwarzanie. - Doszliśmy do momentu, że zmiany systemowe, przymus prawno-polityczny, oznacza że musimy iść drogą zwiększania efektywność istniejących źródeł, ale równolegle także poszukiwać czystych źródeł technologii węglowych - dodaje.

- Jeszcze przynajmniej przez 20 lat, może dłużej, trzeba będzie aktywa węglowe w Polsce utrzymywać. Nie mamy wyjścia, nie jesteśmy w stanie zmobilizować takich strumieni finansowych, by całkowicie wyjść z energetyki węglowej i przestawić się np. na OZE - tłumaczy Bilnicki.

- Ostatnie 10-, 15 lat w Polsce to stwierdzenie, że biznes sobie poradzi bez polityki. Absolutnie jest to złe podejście, bo dzisiaj polskie firmy są konsekwencją braku konsekwencji w polskiej polityce gospodarczej, w tym energetycznej - mówi Jarosław Broda, wiceprezes ds. strategii i rozwoju Tauron.

- Trzeba w pewnym momencie stanąć w prawdzie: Czy Polska jest w stanie zmienić politykę klimatyczną bądź wycofać się z jej postanowień? Jeśli tak, to zróbmy to i wykorzystajmy szansę węgla. Dotychczasowe sukcesy Polski na szczytach unijnych są jednak mało wyraźne. Co możemy zrobić w takiej sytuacji? Potrzebna jest jasna polityka państwa. Bez tego nie można się rozwijać. Technologie czystego węgla, energetyka jądrowa? Potrzebne jest krytyczne myślenie, gdzie Polska chce być w roku 2040, 2050, itd. - zauważa Broda.

Bartosz Bednarz

- - - -

Energi@21 to spotkanie praktyków, ekspertów i naukowców z branży energetycznej, którzy dyskutują na najbardziej aktualne tematy dotyczące postępującej transformacji branży w Polsce. Dawne pojęcia i schematy przechodzą do historii; firmy energetyczne stoją przed nowymi, dotychczas niespotykanymi wyzwaniami, a oczekiwania klientów i globalne trendy dodatkowo wymuszają i przyśpieszają potrzebę zmian.

Podczas licznych rozmów i paneli, zaproszeni na konferencję Energi@21 eksperci, przedstawiciele rządu, nauki i biznesu, postarają się wspólnie z gośćmi zmierzyć z aktualnymi problemami bezpieczeństwa energetycznego Polski i regionu, a także zdefiniować najbardziej istotne wyzwania na najbliższe lata.