Sąd apelacyjny zmienił wyrok ws. agencji Grosik

Już wcześniej prawomocne były kary 2 i 1,5 roku więzienia w zawieszeniu na 4 lata, orzeczone wobec dwojga oskarżonych przez Sąd Okręgowy w Białymstoku - w tym zakresie żadna ze stron wyroku nie zaskarżyła.

Sąd okręgowy uniewinnił jednak szefostwo spółki od zarzutu najważniejszego - sprzeniewierzenia pieniędzy klientów. Sąd orzekł też wobec nich m.in. obowiązek częściowego naprawienia szkody poszkodowanym osobom, firmom i instytucjom, którzy takie wnioski złożyli (ponad 2 tys. wniosków).

W sumie mieli im oddać kilkaset tysięcy złotych. W każdym przypadku chodziło o 77 proc. kwoty wyjściowej, bo 23 proc. spłacił poszkodowanym już wcześniej syndyk z masy upadłościowej spółki.

Ten obowiązek częściowego naprawienia szkody sąd apelacyjny w czwartek uchylił, uwzględniając apelację obrońców.

Wyjaśnił, że oskarżeni nie zostali skazani za przywłaszczenie pieniędzy, a za to, że nie złożyli w terminie wniosku o ogłoszenie upadłości. Analizował, kim była w tym procesie formalnie osoba pokrzywdzona. - Nie w każdym przestępstwie łatwo jest ustalić osobę pokrzywdzoną, niełatwo jest ustalić, jakie dobro zostało bezpośrednio naruszone - mówił uzasadniając wyrok sędzia Tomasz Wirzman.

W ocenie sądu to jednak złe gospodarowanie, a nie złożenie zbyt późno wniosku o upadłość doprowadziło do pokrzywdzenia klientów.

Sędzia Wirzman podkreślił, że nie chodzi o to, że pieniądze nie należały się pokrzywdzonym. - Ale o to, że przepisy prawa - zdaniem sądu apelacyjnego - nie pozwalały na takie rozstrzygnięcie - dodał.

Zaznaczył, że sąd brał pod uwagę, iż wiele osób pokrzywdzonych jest w podeszłym wieku, to emeryci, renciści, którzy stracili po kilkadziesiąt złotych. - Dochodzenie tego na drodze cywilnej, bo to jest jedyna możliwa droga, będzie bardzo trudne, bądź niemożliwe (...). Ale sąd musi się kierować przepisami prawa - dodał sędzia.

Sąd jednocześnie odrzucił apelację prokuratury, która chciała uznania, że doszło do sprzeniewierzenia pieniędzy i w tym zakresie uchylenia wyroku i zwrotu sprawy do ponownego rozpoznania.

Wyjaśniając tę kwestię sędzia Wirzman mówił, że nie każde zachowanie osoby prowadzącej działalność gospodarczą, choć "zewnętrznie" może wypełniać znamiona przestępstwa, np. przywłaszczenia, będzie przestępstwem. - Może to być nieudolne gospodarowanie - mówił sędzia.

Kluczowa była w tej sprawie kwestia zamiaru sprawcy. Sąd analizował, czy doszło do tzw. definitywnego (końcowego) pozbawienia mienia klientów i doszedł do przekonania, że nie ma żadnych dowodów, że oskarżony zarząd Grosika chciał te pieniądze zatrzymać dla siebie.

Sędzia Wirzman przypomniał, że spółka weszła na rynek (powstała z podziału firmy przez jej dotychczasowych współwłaścicieli) już z długiem ok. 1,3 mln zł. W sytuacji dużej konkurencji Grosik nie mógł jej sprostać, nietrafiona była lokalizacja jego punktów kasowych, były opóźnienia z terminowością przekazywania pieniędzy.

Sąd ocenił, że spółka podejmowała działania, by ratować sytuację, m.in. poprzez informatyzację, ale były one bezskuteczne. Sędzia Wirzman mówił o błędnych inwestycjach, obciążeniach finansowych czy zabezpieczeniu długu spółki (pieniądze były zabezpieczone na koncie).

Grosik był typowym pośrednikiem finansowym. Spółka straciła płynność i przestała regulować zobowiązania osób, które za jej pośrednictwem opłacały rachunki, np. czynsz, opłaty za gaz, prąd i inne należności.

Śledczy wyliczyli w akcie oskarżenia, że od grudnia 2004 do września 2005 r. agencja działała na szkodę co najmniej ponad 8,3 tys. osób fizycznych i szeregu firm, których zlecenia przelewów pieniędzy przyjęła, ale nie zrealizowała. Łączną kwotę tych należności wyliczyli na 1,7 mln zł.

Biznes INTERIA.PL na Facebooku. Dołącz do nas i czytaj informacje gospodarcze