Analiza marcowej serii FW20H1920

Oczywiście sytuacja techniczna wykresu jest tutaj w pełni adekwatna do wizerunku serii grudniowej, choć w przypadku FW20Z1820 możemy mówić o większej precyzji działania najbliższej zapory podażowej: 2352-2357 pkt. Z załączonego wykresu wynika, że analogiczny przedział fibo: 2363-2367 pkt nie został w środę przetestowany. W jego rejonie ukształtował się lokalny punkt zwrotny, a warto podkreślić, że identycznie jak na serii grudniowej, węzeł składa się z projekcji niewielkiej formacji ABCD i silnego zniesienia 88.6 proc. (mam tutaj na myśli zniesienie ruchu spadkowego zaznaczonego czerwoną, przerywaną linią).

W obecnej sytuacji wymienioną zaporę podażową należy traktować jako główny punkt odniesienia. Pierwszym, liczącym się wsparciem pozostaje natomiast wybroniony wczoraj zakres fibo: 2304-2309 pkt (jest to odpowiednik: 2292-2297 pkt na serii FW20Z1820). Niewątpliwe mamy tutaj do czynienia z wiarygodnym obszarem cenowym, gdyż jego podstawowym elementem konstrukcyjnym są dwa bazowe zniesienia wewnętrzne: 38.2 proc. i 61.8 proc. W końcowej fazie wczorajszej odsłony doszło tutaj do niewielkiego wzrostu presji popytowej.

Oczywiście negacja wymienionego zakresu mogłaby w tradycyjny sposób stać się czynnikiem wspierającym obóz niedźwiedzi. Warto byłoby wówczas zwrócić uwagę na kolejne zgrupowanie zniesień: 2280-2284 pkt i kluczową w ujęciu krótkoterminowym zaporę popytową: 2260-2264 pkt (jak widać w jej rejonie przebiega również dolna linia kanału; kolor niebieski). Podsumowując, głównym wyzwaniem dla popytu pozostaje już od dłuższego czasu bardzo charakterystyczny węzeł: 2363-2367 pkt.

Jak na razie kupujący nie mogą poradzić sobie ze sforsowaniem tej przeszkody. Co więcej, wykres możemy obecnie analizować pod kątem pro-spadkowego układu ABCD. Projekcje wymienionej struktury cenowej grupują się właśnie w korytarzu fibo: 2363-2367 pkt.

Komentarz stanowi fragment opracowania "Analiza Futures - Przed Otwarciem"

Paweł Danielewicz