Decyzja Rady

W dniach 25-26 kwietnia 2001 roku odbyło się posiedzenie Rady Polityki Pieniężnej. Rada zapoznała się z materiałami przygotowanymi przez Zarząd i departamenty NBP, dokumentami innych instytucji krajowych (m.in. GUS, Ministerstwo Finansów, Ministerstwo Gospodarki, RCSS) i międzynarodowych (m.in. OECD, MFW), a także materiałami informacyjnymi i analitycznymi instytutów badawczych i banków komercyjnych. Na tej podstawie Rada omówiła kształtowanie się procesów inflacyjnych w Polsce oraz tendencje rozwojowe w gospodarce światowej.

W wyniku dyskusji Rada postanowiła nie zmieniać parametrów polityki pieniężnej, to znaczy utrzymać stopy procentowe banku centralnego na dotychczasowym poziomie oraz utrzymać neutralne nastawienie w polityce pieniężnej.

Uzasadnienie

I. Rada Polityki Pieniężnej dostrzega pozytywne tendencje w

zakresie procesów inflacyjnych. Utrzymują się jednak

również zagrożenia dla procesu ograniczania inflacji, przede

wszystkim w perspektywie średniookresowej. Rada uznała -

zgodnie z zapowiedzią z poprzedniego posiedzenia - że

potrzebny jest czas, aby móc się przekonać, czy trwale

poprawia się bilans sił kształtujących przyszłą inflację.

II. Rada dostrzega następujące pozytywne tendencje w

zakresie kształtowania procesów inflacyjnych:

1.Wskaźniki inflacji.

W marcu br. wzrost cen towarów i usług

konsumpcyjnych wyniósł 0,5%, a wskaźnik cen

towarów i usług konsumpcyjnych (CPI) w ujęciu

dwunastomiesięcznym obniżył się do poziomu 6,2% z

6,6% w lutym br. Dalszemu obniżeniu uległy także

liczone w NBP wskaźniki inflacji bazowej. Ceny

produkcji sprzedanej przemysłu wzrosły w marcu br.

o 0,2% w stosunku do miesiąca poprzedniego.

Dwunastomiesięczny wskaźnik cen produkcji

sprzedanej przemysłu (PPI) obniżył się do poziomu

3,9% z 4,2% w lutym 2001. Również

dwunastomiesięczny wskaźnik cen produkcji

budowlano montażowej spadł w z 6,5% w lutym do

6,1% marcu.

2.Oczekiwania inflacyjne.

Zgodnie z przewidywaniami, w kwietniu br. nastąpił

dalszy spadek oczekiwań inflacyjnych osób

prywatnych. Drugi miesiąc z rzędu utrzymują się one

w granicach celu inflacyjnego RPP na rok 2001.

Obniżyły się również - choć w niewielkim stopniu -

oczekiwania inflacyjne banków, które kształtują się

obecnie nieznacznie poniżej dolnej granicy

tegorocznego celu inflacyjnego.

3.Podaż pieniądza i kredyty.

Wzrost podaży pieniądza (M2) utrzymuje się w

granicach 14-15% w skali rocznej. W marcu 2001 r.

podaż pieniądza była wyższa o 14,8% w porównaniu

do końca marca 2000 r. W dalszym ciągu utrzymuje

się wysokie tempo przyrostu depozytów złotowych

osób prywatnych (22,4% w skali roku w marcu br.).

Systematycznie obniża się tempo wzrostu akcji

kredytowej, które wyniosło w marcu ok. 15% w skali

rocznej (wobec 17% w styczniu i ok. 16% w lutym),

przy czym emisja kredytu dla osób prywatnych rosła

w tempie ok. 28%, a emisja kredytu dla podmiotów

gospodarczych rosła w tempie ok. 12%.

4.Produkcja, popyt krajowy, rynek pracy.

W marcu br. produkcja sprzedana przemysłu była o

2,8% wyższa niż w marcu 2000 r. W I kwartale br.

produkcja sprzedana przemysłu była wyższa o 4,1%

niż w tym samym okresie 2000 r. Tempo spadku

dynamiki produkcji przemysłowej uległo

zmniejszeniu, co wraz z dostępnymi danymi o

dalszym wzroście importu i eksportu pozwala

oczekiwać, że tempo wzrostu PKB w I kwartale 2001

r utrzyma się na poziomie z IV kwartału ub. roku. W

strukturze popytu rośnie udział eksportu, przy nadal

niskiej dynamice popytu krajowego. Zarówno

dynamika produkcji, jak i struktura popytu nie

stwarzają zagrożeń inflacyjnych.

Nadal powiększa się bezrobocie, choć tempo wzrostu

uległo obniżeniu. Sytuacja na rynku pracy ogranicza

presję na wzrost wynagrodzeń, co zmniejsza presję

inflacyjną związaną ze zarówno ze wzrostem kosztów

produkcji jak i wzrostem wydatków ludności.

III. Równolegle Rada dostrzega utrzymujące się zagrożenia

dla procesu ograniczania inflacji.

1.Wskaźniki inflacji.

Niższy wzrost wskaźnika cen towarów i usług

konsumpcyjnych w marcu br. był w głównej mierze

spowodowany znacznym (o 3,4% w stosunku do

lutego br.) spadkiem cen paliw wynikającym z

korzystnego kształtowania się czynników

zewnętrznych (spadek ceny importowej). Większość

miar inflacji bazowej spadała wolniej niż wskaźnik

cen konsumpcyjnych. W marcu br. miary inflacji

bazowej miały wyższą wartość od wskaźnika cen

towarów i usług konsumpcyjnych (6,5%-7,1%). Na

podstawie analizy kształtowania się poszczególnych

wskaźników można oczekiwać, że dotychczasowe

wysokie tempo procesu dezinflacji ulegnie pewnemu

zwolnieniu w najbliższych miesiącach.

2.Sytuacja w sektorze finansów publicznych.

Zagrożeniem dla procesu dezinflacji pozostaje

sytuacja w sektorze finansów publicznych. Deficyt

budżetowy na koniec marca przekroczył 73%

wielkości planowanej na cały 2001 rok. W kwietniu

oczekuje się dalszego pogorszenia w tym zakresie.

Tak duże zaawansowanie deficytu w pierwszym

kwartale - największe od 1990 roku - grozi

skumulowaniem wydatków i może rodzić dodatkowe

napięcia inflacyjne. Obserwowane trudności w

planowym wykonaniu budżetu, m. in. w zakresie

terminowego transferu środków do Otwartych

funduszy Emerytalnych, zwiększają

niebezpieczeństwo przekroczenia założonego na ten

rok deficytu ekonomicznego (1,8% PKB).

3.Podaż pieniądza.

Stałe tempo podaży pieniądza w kategoriach

nominalnych w warunkach spadającej inflacji oznacza

przyspieszony wzrost realnej podaży pieniądza.

Tempo wzrostu M2 deflowane wskaźnikiem CPI

wzrosło w ciągu ostatniego półrocza z ok. 3,5% do

ok. 7,5%. Utrzymanie się tej tendencji przez dłuższy

czas może doprowadzić do zwiększenia napięć

inflacyjnych.

4.Pozostałe czynniki niepewności i potencjalne

zagrożenia

Możliwe jest przyspieszenie wzrostu popytu

konsumpcyjnego w wyniku skumulowanego

efektu wypłat z różnych tytułów rekompensat i

jednorazowych świadczeń pieniężnych.

Rynek artykułów rolnych i żywności nadal

pozostaje źródłem możliwych napięć

inflacyjnych. Obserwowane ostatnio podwyżki

cen artykułów żywnościowych świadczą o

dużej wrażliwości tych cen na wahania podaży

i popytu.

IV. Rada bardzo wnikliwie oceniła sytuację w sektorze

realnym gospodarki, w tym zwłaszcza niekorzystne

tendencje w zakresie produkcji i zatrudnienia. W opinii Rady

polityka pieniężna ma obecnie bardzo ograniczone

możliwości poprawy sytuacji w sektorze realnym. W

szczególności, ewentualne obniżki stóp procentowych nie są

w stanie odczuwalnie i trwale zmienić sytuacji na rynku

pracy, a mogłyby poważnie zagrozić realizacji celu

inflacyjnego. Zasadniczą rolę w tworzeniu nowych miejsc

pracy ma w obecnej sytuacji do odegrania polityka fiskalna,

w tym systematyczna obniżka kosztów fiskalnych pracy, oraz

polityka strukturalna.

Dlatego Rada zwraca uwagę, że dyskusja, a zwłaszcza

działania dla zwiększania zatrudnienia i osiągnięcia

wyższego tempa wzrostu gospodarczego powinny się

koncentrować na koniecznych reformach strukturalnych

polskiej gospodarki, w szczególności likwidacji barier dla

podejmowania i prowadzenia działalności gospodarczej,

prywatyzacji, reformy rynku pracy oraz sektora finansów

publicznych.

Przy braku zasadniczej poprawy w tych dziedzinach,

przedwczesne bądź zbyt głębokie obniżenie stóp

procentowych doprowadziłoby do odwrócenia spadkowego

trendu inflacji, bez uzyskania efektu w zakresie zwiększenia

zatrudnienia oraz umocnienia rozwoju gospodarki.