Leasing i kredyt w kosztach firmy
Leasing operacyjny jest korzystniejszy od kredytu w przypadku zakupu drogich samochodów osobowych. Podatnik ma bowiem możliwość zaliczenia do kosztów wszystkich rat i opłaty wstępnej. Przy kredycie nie zaliczy do kosztów całej amortyzacji takiego samochodu.
Przedsiębiorca inwestujący w składniki majątkowe firmy musi wielokrotnie podejmować decyzje w zakresie formy finansowania inwestycji. Spośród wielu form ma do wyboru te najczęściej spotykane - leasing i kredyt. To jaką formę wybierze zależy od wielu czynników, między innymi od skutków podatkowych, a dokładnie od możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych wydatków związanych z konkretną formą finansowania.
Zaciągnięcie kredytu, a następnie jego spłata są dla przedsiębiorcy neutralne podatkowo. Zgodnie z art. 14 ust 3 pkt 1 ustawy o PIT, do przychodów podatnika nie zalicza się otrzymanych kredytów. Kosztem natomiast nie jest spłata takiego kredytu z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od takiego kredytu (art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o PIT).
Wśród wydatków związanych z kredytem, których podatnik nie może zaliczyć do kosztów, znalazły się także naliczone, lecz niezapłacone albo umorzone odsetki od kredytów (art. 23 ust. 1 pkt 32 ustawy o PIT). Bezpośrednio do kosztów podatnik nie zaliczy także odsetek, prowizji i różnic kursowych od kredytów zwiększających koszty inwestycji w okresie ich realizacji (art. 23 ust. 1 pkt 33 ustawy o PIT). Odsetki naliczone do dnia przekazania składnika majątku do używania zwiększają jego wartość początkową i są kosztem poprzez odpisy amortyzacyjne. Pozostała część odsetek, czyli ta zapłacona już po dniu przyjęcia składnika majątku do używania, stanowi koszt uzyskania przychodu w momencie zapłaty lub kapitalizacji gdy odsetki podlegają kapitalizacji.
Do kosztów podatkowych podatnik zaliczy jednak amortyzację środka trwałego sfinansowanego kredytem.
Chociaż w ustawie o PIT nie nazwano poszczególnych wariantów umów leasingowych, przyjęto, że pierwszy typ umów nosi nazwę leasingu operacyjnego. Drugi typ umów to leasing finansowy. Różnice między tymi dwoma typami umów są znaczące w zakresie możliwości obciążania kosztów podatkowych.
Leasing operacyjny to taki rodzaj umowy, w którym przedmiot leasingu (np. samochód) zaliczany jest do składników majątkowych leasingodawcy. Stąd też to leasingodawca dokonuje odpisów amortyzacyjnych. Kosztem podatnika są natomiast raty leasingowe wraz z opłatą wstępną.
Leasing finansowy jest zbliżony do kredytu. W tym typie umowy nie cała rata leasingowa, lecz tylko jej część - odsetkowa, stanowi koszt uzyskania przychodu leasingobiorcy. W przypadku tej formy finansowania przedmiot leasingu zalicza się do składników majątkowych leasingobiorcy, a zatem to on dokonuje odpisów amortyzacyjnych.
Przeważnie z uwagi na niższe koszty początkowe (czyli mniejsze zaangażowanie wkładu własnego) przedsiębiorcy zdecydowanie chętniej wybierają leasing operacyjny. Jest on szczególnie atrakcyjny w przypadku zakupu drogiego samochodu osobowego. Zakup takiego samochodu w oparciu o kredyt lub leasing finansowy powoduje, że do kosztów nie można zaliczyć części odpisów amortyzacyjnych. Wynika to z art. 23 ust 1 pkt 4 ustawy o PIT. Zgodnie z nim, kosztem podatkowym nie są odpisy amortyzacyjne samochodu osobowego od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20 tys. euro przeliczonej na złote według kursu średniego euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu do używania.
To oznacza, że jeśli podatnik nabywa samochód za np. 200 tys. zł netto, podatkowy odpis amortyzacyjny będzie wynosił tylko 16 tys. zł. a faktyczny - 40 tys.zł (przy założeniu kursu euro z dnia przekazania do użytkowania - 4zł). W leasingu operacyjnym tego problemu nie ma ponieważ podatnik nie dokonuje odpisów amortyzacyjnych. Wartość samochodu wkalkulowana jest w raty leasingowe, które stanowią w całości koszt podatkowy bez żadnych ograniczeń.
Dominik Mędrzycki, księgowy
