Lepiej w sieć niż do budżetu
Ponad 1,6 mld euro, czyli niemal 6 mld zł rat za otrzymane koncesje powinni wpłacić do kasy Skarbu Państwa działający w Polsce operatorzy telekomunikacyjni. Jednak do budżetu może nie trafić ani złotówka lub tylko niewielką część tej sumy. Do tej pory spółki telekomunikacyjne zasiliły go kwotą 1,99 mld euro opłat koncesyjnych.
W ministerstwie infrastruktury trwają prace nad ustawą, która pozwoli na konwersję opłat koncesyjnych dla operatorów stacjonarnych na inwestycje lub udziały skarbu w tych spółkach. Jeśli ustawą o konwersji zostaną objęci jedynie operatorzy stacjonarni, zaprotestują sieci komórkowe. Ustawa ta w obecnym brzmieniu narusza równowagę rynkową, realną konkurencję ponieważ odnosi się tylko i wyłącznie do operatorów stacjonarnych. Ponadto postanowienia projektu ustawy naruszają konstytucyjną zasadę równego traktowania podmiotów prowadzących działalność gospodarczą w sektorze komunikacji. Rozwój telefonii, zarówno stacjonarnej jak i komórkowej, wymaga ponoszenia znacznych nakładów inwestycyjnych. Proponowana obecnie wersja projektu ustawy stałaby się przyczyną ponoszenia przez podmioty działające na rynku telekomunikacyjnym nierównych obciążeń finansowych, twierdzą prawnicy Polskiej Telefonii Cyfrowej. Operatorzy komórkowi proponują, by ustawa o konwersji opłat koncesyjnych operatorów miała również zastosowanie do operatorów sieci mobilnych na analogicznych zasadach jak do operatorów sieci stacjonarnych Sieci komórkowe spłaciły już koncesje na GSM 900 i 40 proc. kosztu koncesji na UMTS. Polkomtelowi i PTC zostały ostatnie raty (odpowiednio 7,9 i 16,7 mln euro) za GSM 1800. I dlatego operatorzy chcą, by konwersji podlegało 390 mln euro jakie w latach 2005-2021 każdy z nich ma wpłacić do budżetu.
Ponieważ operatorzy telefonii stacjonarnej są zadłużeni, a prowadzony przez nich biznes mało dochodowy, zalegają z zapłatą 430 mln euro rat. W latach 1996-2000 spółki te za niewspółmierne do obecnych przychodów pieniądze otrzymały koncesje na telefonię lokalną lub usługi międzystrefowe. Jednak liberalizacja rynku telekomunikacyjnego spowodowała, że działalność ta stała się dostępna dla wszystkich zainteresowanych podmiotów.
Operatorzy uważają, że potraktowano ich nierównoprawnie w stosunku do podmiotów, które teraz wchodzą na rynek płacąc za zezwolenia na działalność jedynie opłatę administracyjną w wysokości 2,5 tys. euro. Ich zdaniem zamiana opłat na inwestycje przyniesie państwu w perspektywie 15 mld euro bezpośrednich i pośrednich wpływów i stworzy 80 tys. miejsc pracy.
Operatorzy sieci komórkowych zapłacili za koncesje znacznie więcej pieniędzy niż stacjonarni, jednak w zamian otrzymali kilkunastoletnie prawo do dysponowania dobrem ograniczonym, jakim są częstotliwości. Ich działalność jest wysoko dochodowa, a w dodatku wszystko wskazuje na to, że w najbliższym czasie na rynku nie pojawi się dodatkowy konkurent.
Wprowadzenie w styczniu 2001 wraz z nowym prawem telekomunikacyjnym symbolicznych opłat za zezwolenia na działalność telekomunikacyjną wprowadziło na rynek chaos.
W roku 1999 Polkomtel i PTC otrzymały koncesje na GSM 1800, czyli standard stosowany od roku przez PTK Centertel. Ponieważ koncesja Polkomtela obejmowała tylko największe miasta zapłacił za nią 47 mln euro. PTC zapłaciła 100 mln euro za koncesję na cały kraj.
Podobna sytuacja wystąpiła w przypadku Centertela. Po 1 stycznia 2001 Centertel i Polkomtel uzyskały rozszerzenie swych koncesji na cały kraj za 2,5 tys. euro. W ten sposób uzyskali takie same warunki jak PTC ale zapłacili kilkadziesiąt milionów euro mniej.
