Styczniowe bezrobocie obala założenia budżetu
Budżet państwa jeszcze nie został skończony (właśnie debatuje nad nim Senat), a tu już "wykonane" zostało jedno z jego podstawowych założeń makroekonomicznych.
Wczorajszy komunikat MPiPS był tylko statystycznym potwierdzeniem utrwalenia się w gospodarce fatalnej tendencji. Stopa bezrobocia w Polsce (tylko zarejestrowanego!) wzrosła w styczniu z 15,0 do 15,6 proc. Rządowi optymiści przewidywali wskaźnik 15,4 dopiero w grudniu.
Teoretycznie od któregoś miesiąca 2001 roku tendencja wzrostowa może się odwrócić i w grudniu zanotujemy 15,4. Jednak chyba nikt - łącznie z samym rządem - już w taką możliwość nie wierzy. W końcu roku 2000 prawie 46 proc. zarejestrowanych bezrobotnych podawało jako główną przyczynę zaprzestania pracy - likwidację stanowiska lub zakładu. W styczniu odsetek ten podniósł się, a jeszcze w bieżącym kwartale może sięgnąć połowy całej populacji bezrobotnych. Kolejnym najczęściej wskazywanym powodem utraty pracy było wygaśnięcie umowy zawartej na czas określony.
Powyżej publikujemy interesującą mapę. Oprócz podania najnowszej stopy procentowej bezrobocia w województwach, zaznaczyliśmy czerwonymi kropkami powiaty, obejmujące co najmniej jedną gminę dotkniętą szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym. Tam mogą być stosowane szczególne instrumenty ekonomiczno-finansowe i inne preferencje w celu ograniczenia skutków bezrobocia. Widać wyraźnie, że w tej klasyfikacji biedy Polską B wcale nie jest ściana wschodnia!
Rząd koncentruje swoją uwagę na tej mapie i na walce z bezrobociem już istniejącym. A tymczasem potrzeba radykalnego, legislacyjnego wyjścia do przodu - na froncie dużo szerszym, niż samo prawo pracy. Czy zmierzający do końca kadencji parlament zdąży jeszcze cokolwiek zdziałać? Pierwszym sprawdzianem jego intencji będzie najbliższe głosowanie Sejmu nad poprawkami Senatu do nowelizacji kodeksu pracy.
