Pracownik może zastosować 50-proc. koszty, nawet jeśli nie zrobił tego pracodawca

Wynagrodzenia wynikające z prawa autorskiego ma jedną, wyraźną wyższość nad zwykłym wynagrodzeniem za pracę. Mianowicie przy świadczeniach dla twórców istnieje możliwość zastosowania 50-proc. kosztów uzyskania przychodu. Wprawdzie obecnie obowiązuje limit, do którego można stosować tak wysokie koszty (wartość przychodu, do którego stosuje się 50-proc. koszty, maksymalnie może wynieść 85 528 zł, co oznacza, że odpis z tytułu praw autorskich nie może być większy niż 42 764 zł), jednak to i tak atrakcyjne rozwiązanie. Dlatego wiele osób, które wykonuje pracę związaną z prawami autorskimi, często dopytuje o możliwość stosowania praw autorskich.

Tak właśnie zrobił podatnik, który zajmuje się m.in. tworzeniem projektów niektórych instalacji. Tworzony on rysunki, które podobnie jak pozostała część dokumentacji sygnowana jest albo jego nazwiskiem, albo kodem, który wskazuje na niego.

W umowie o pracę podatnik ma wpisaną klauzulę, dotyczącą przeniesienia praw własności do stworzonych przezeń w czasie pracy utworów na pracodawcę, który jednocześnie zyskuje możliwość dysponowania nimi.

Jednak w wynagrodzeniu podatnika nie ma wyszczególnionej części, będącej zapłatą za prawa autorskie. Dostaje on jedną kwotę. Jest tak dlatego, że - jak twierdzi - w różnych miesiącach w innym stopniu zajmuje się on pracą twórcza, a w innym pozostałymi czynnościami. Jednak mimo wszystko da się wskazać, ile czasu podatnik poświęca na poszczególne zajęcia, jako że wynika to z prowadzonej przez firmę ewidencji czasu pracy.

Podatnik chciał się dowiedzieć, czy mimo braku informacji ze strony może on zastosować 50-proc. koszty uzyskania przychodu? Jego zdaniem, powinien mieć on taką możliwość, bo wykonuje pracę twórczą i dochodzi do przeniesienia praw autorskich.

Urzędnicy Izby Skarbowej w Katowicach przyznali rację podatnikowi. W interpretacji z 22 czerwca tego roku (sygnatura IBPB-2-2/4511-433/16/JG) zezwolili mu na stosowanie 50-proc. kosztów uzyskania przychodów.

Przedstawiciele fiskusa stwierdzili, że aby móc stosować zarezerwowane dla twórców koszty uzyskania przychodów, trzeba wypełnić trzy warunki. Po pierwsze, "praca wykonywana przez stronę umowy jest przedmiotem prawa autorskiego, a więc spełnia przesłanki utworu określone w ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych". Po drugie, "strona umowy jest twórcą w rozumieniu tej ustawy i uzyskiwanie przychodu przez stronę umowy wynika z korzystania przez twórcę z tychże praw lub rozporządzania tymi prawami". Po trzecie zaś, "umowa o pracę przewiduje zróżnicowanie wynagrodzenia na część związaną z pracą twórczą i część związaną z wykonywaniem typowych obowiązków pracowniczych (nietwórczych) oraz pracodawca prowadzi stosowną dokumentację w tym zakresie, np. prowadzi szczegółową ewidencję".

W opisanej przez podatnika wszystkie te warunki zostały wypełnione - a więc praca podatnika jest przedmiotem prawa autorskiego oraz ma on prawa do utworu, co wynika z jego umowy o pracę. Również trzeci warunek jest spełniony, bo podatnik może wykazać, ile czasu poświęcił pracy twórczej.

Urzędnicy stwierdzili, że płatnik - a więc pracodawca podatnika - powinien pobierać zaliczki we właściwej wysokości, a wiec w części wynagrodzenia, jakie przypada na prawa autorskie, powinien stosować 50-proc. koszty. Zastrzegli jednak, że fakt, że pracodawca takich kosztów nie odliczył, nie uniemożliwia podatnikowi skorzystania z większych odpisów. Oczywiście, podwyższone koszty podatnik będzie mógł stosować wyłącznie do przychodów przypadających na tę część wynagrodzenia, która jest proporcjonalna do liczby godzin przeznaczonych przez podatnika na pracę twórczą.

Marek Siudaj, Tax Care