Instalacje w domu (cz. 5): Klimatyzacja
W domach jednorodzinnych od dawna stosuje się najczęściej urządzenia kompaktowe nazywane też klimatyzatorami okiennymi. Mogą one chłodzić tylko pojedyncze pomieszczenia.
Montuje się je w oknach, które wymagają odpowiedniej przeróbki (urządzenie zmniejsza przy tym powierzchnię przeszklenia), na parapetach lub umieszcza w dużym otworze w ścianie zewnętrznej. Niekiedy mają dodatkowo zamontowane grzałki elektryczne zwiększające efektywność ogrzewania. Ponieważ pracują dość głośno, nie powinno się ich montować np. w sypialni.
Klimatyzatory typu split są znacznie nowocześniejszą i cichszą konstrukcją. Centralny agregat z hałaśliwą pompą i ze skraplaczem z dużym wentylatorem umieszczany jest na zewnątrz domu. Do jednostki centralnej cienkimi izolowanymi cieplnie rurkami podłączanych jest kilka jednostek wewnętrznych (multisplit) - w ten sposób można chłodzić jednocześnie wiele pomieszczeń.
Każda z nich ma parownik, wentylator nadmuchowy oraz układ sterujący. Jednostki wewnętrzne instaluje się wysoko nad podłogą, co zapewnia równomierny rozkład temperatury w pomieszczeniu - mogą być zawieszane na ścianie, pod sufitem lub w suficie podwieszanym.
Istnieją także wersje kanałowe i stojące. Do sterowania pracą tych urządzeń używa się pilotów na podczerwień - za ich pomocą reguluje się temperaturę i wilgotność powietrza, programuje czas pracy oraz wybiera kierunek nawiewu powietrza.
Poza klimatyzatorami stacjonarnymi dostępne są na rynku również urządzenia przenośne - monoblokowe lub zasilane prądem elektrycznym. Klimatyzatory przenośne można stosować w pomieszczeniach, w których można otwierać okno, ponieważ urządzenie pobiera powietrze poprzez rurę wystawioną
na zewnątrz, a drugą rurą usuwa powietrze ogrzane. Urządzenia te są dość głośne i mają znacznie mniejszą sprawność chłodzącą niż klimatyzatory stacjonarne.
Czytaj również:
