Wykończenie wnętrz (cz. 1): Ściany
Istnieją dwie metody wykończenia ścian wewnętrznych pozwalające na uzyskanie gładkich powierzchni: można je otynkować lub obudować płytami gipsowo-kartonowymi czy gipsowo-włóknowymi. Wybór konkretnej zależy od tego, z jaką powierzchnią ściany mamy do czynienia.
W przypadku powierzchni bardzo nierównej lub nie gwarantującej dostatecznej przyczepności warstwie zaprawy najwłaściwsza będzie decyzja o wykonaniu okładziny z płyt gipsowo-kartonowych. Niewątpliwa przewaga płyt kartonowo-gipsowych nad tynkiem polega na eliminacji czasu potrzebnego na schnięcie, jaki musimy zagwarantować w przypadku zastosowania tynku. Pokrycie ścian płytami umożliwia niemal natychmiastowe ich malowanie, kładzenie na nich tapet czy też płytek ceramicznych.
Rdzeń płyty stanowi gips, a powierzchnie licowe wykonane są z kartonu. Dostępne są w różnych formatach i rodzajach. Ich właściwości różnią się od siebie w zależności od miejsc, w których mają być użyte, np. wodoodporne przeznaczone są do pomieszczeń wilgotnych, ognioodporne - do suchych.
Płyty gipsowo-kartonowe mogą też posłużyć do wykonania z nich okładziny sufitowej.
Do tego samego celu mogą służyć również płyty gipsowo-włóknowe produkowane z masy gipsowej połączonej z włóknami celulozy. Płyty takie nie mają kartonowych oklein, a niektóre zawierają dodatkowo rdzeń z gipsu.
Nie wymagają one gruntowania, są odporne na ogień i wilgoć, można je stosować w każdym pomieszczeniu i pod każdego rodzaju wykończenie (na rynku są dostępne także płyty na ściany zewnętrzne). Są także dużo mocniejsze od płyt gipsowo-kartonowych. Niestety lepsze parametry powodują, że ich cena jest dość wysoka.
Zarówno płyty gipsowo-kartonowe, jak i gipsowo-włóknowe wykorzystuje się bardzo często do budowy ścian działowych, które najczęściej stosowane są do adaptacji poddasza lub strychu. Ściany takie nazywane są działowymi lekkimi (do 50 kg/m2), a ich szkielet wykonuje się z metalowych kształtowników lub drewnianych kątowników. Podczas stawiania takiej konstrukcji można przed zamontowaniem płyt umieścić w ścianie przewody instalacji elektrycznej oraz izolację cieplną i akustyczną. Należy pamiętać o dodatkowym usztywnieniu ściany w miejscach, gdzie będą wisiały ciężkie półki czy szafki.
Użycie zaprawy tynkarskiej jest zależne od typu podłoża, które ma być nią pokryte. Do ścian z betonów lekkich i murowanych z cegły stosuje się tynki gipsowe. W pomieszczeniach narażonych na kontakt z wilgocią, takich jak kuchnia, pralnia lub łazienka, należy zastosować tynki wapienno-cementowe. Ściany z betonu komórkowego wystarczy pokryć jedną tylko warstwą tynku. Coraz częściej ze względu na bardzo równą i gładką powierzchnię ścian zbudowanych z tego materiału do ich pokrycia używa się tynku cienkowarstwowego o grubości 3 mm.
W zależności od rodzaju zaprawy użytej do tynkowania rozróżnia się następujące rodzaje tynków: gipsowe, wapienne, gipsowo-wapienne, cementowo-wapienne, cementowe, cementowo-gliniane, gliniane, gliniano-gipsowe, gliniano-wapienne. Tradycyjne tynki wewnętrzne (zwykłe, grubowarstwowe) wykonywane są z nakładanych na ściany oraz sufity warstw zaprawy wapiennej, cementowej lub cementowo-wapiennej.
Do robót tynkarskich można przystąpić dopiero po zakończeniu wszystkich robót stanu surowego, instalacyjnych podtynkowych, osadzeniu wszystkich ościeżnic okiennych i drzwiowych oraz zamurowaniu przebić i bruzd. Właściwe przygotowanie podłoża wpływa bezpośrednio na trwałość kładzionych tynków i łatwość ich wykonania.
Powierzchnia tynku może pozostać odsłonięta lub może być pokryta powłoką malarską, tapetami, płytkami ceramicznymi lub innymi materiałami okładzinowymi. Tynki jako podłoża pod powłoki i okładziny muszą spełniać określone wymagania w zależności od stosowanego materiału pokrywającego. Wymagania te dotyczą grubości, gładkości i równości, rodzaju zaprawy, ilości warstw, wytrzymałości mechanicznej, a także wilgotności czy też stopnia zwęglania tynku.
Ostatnim etapem prac wykończeniowych wewnątrz pomieszczeń jest pokrycie ścian tapetami lub pomalowanie ich. Dla osiągnięcia ciekawego efektu można również pokryć ściany szlachetnym tynkiem ozdobnym, tzw. strukturalnym. Jego faktura zależy wyłącznie od pomysłowości i fantazji wykonawcy.
Wybór materiału, którym zostaną pokryte ściany, wzoru tapety lub koloru farby powinien być podyktowany względami estetycznymi, ale również upodobaniami domowników, którzy będą spędzać większość czasu w konkretnych pomieszczeniach.
Innym, również popularnym sposobem wykończenia wnętrz jest zastosowanie na ściany okładzin: drewnianych, z paneli drewnopochodnych lub z PVC.
Boazeria drewniana pełni nie tylko funkcje dekoracyjne, ale również stanowi dodatkową izolację termiczną i akustyczną. Naturalny kolor drewna przyczynia się do tworzenia wrażenia przytulności wnętrz o ścianach nim pokrytych.
Jasne odmiany drewna (świerk, klon, jodła i trochę ciemniejsze, jak sosna, buk, modrzew) warto zastosować w przypadku małych pomieszczeń.
Odmiany drewna w ciemnych kolorach, do których należą m.in. ciemny orzech lub gatunki egzotyczne, stosuje się w celu wyeksponowania wybranej ściany bądź stworzenia kontrastów. Boazerią można pokryć całe ściany bądź tylko ich część do określonej wysokości. Naturalny kolor drewna można pogłębić lub całkowicie zmienić, używając do tego celu bejce, oleje lub lakiery.
Warto pamiętać, że gatunki drewna egzotycznego, a także dąb i modrzew są odporne na działanie wilgoci i dlatego można je stosować np. w łazience.
Tańszą wersja boazerii są wspomniane panele drewnopodobne, produkowane z płyt wiórowych lub pilśniowych, tzw. MDF, oraz panele z tworzyw sztucznych PVC. Mogą być one jednobarwne lub z nadrukami (np. imitującymi fakturę drewna). Do efektownego ich wykończenia służą specjalne listwy,
cokoły i narożniki. Panele drewnopodobne, w odróżnieniu od tych z PVC, nie powinny być stosowane w pomieszczeniach narażonych na długotrwałe oddziaływanie wilgoci, czyli w kuchniach i łazienkach. Panele boazeryjne są trwałe, odporne na uszkodzenia mechaniczne, ścieranie i zarysowanie.
Są łatwe do utrzymania w czystości.
Więcej porad budowlanych i remontowych znajdziesz tutaj
Boazerie mogą być również wykonane z korka - materiału naturalnego, wodoodpornego, bardzo trwałego, doskonale izolującego akustycznie, o własnościach antystatycznych (nie pokrywa się kurzem), bezpiecznego (pali się trudno i powoli), odpornego na działanie grzybów i pleśni (ze względu na zawartość garbnika - taniny). Płyty, maty i tapety z korka służące do okładania ścian mogą być gładkie, barwione lub z wytłoczonymi wzorami. Okładzin korkowych można też użyć do wykończenia podłóg.
Tynkować czy obudować? Co wyjdzie taniej? Podyskutuj na forum
Coraz większą popularnością cieszą się różnego rodzaju płytki ścienne. Nie różnią się one w sposób zasadniczy od płytek używanych do pokrycia podłóg, jednak inne parametry są w tym przypadku istotne. Przede wszystkim płytki ścienne nie muszą być tak wytrzymałe, odporne na ścieranie
i antypoślizgowe jak płytki podłogowe. Trzeba natomiast zwrócić uwagę na jednakowe wymiary płytek - na ścianie wyraźnie widać różnice w wielkości poszczególnych kafli. Przy zakupie trzeba wybierać te płytki, które mają oznaczenie kalibracji, co oznacza, że są selekcjonowane pod względem ich zgodności z wymiarami normatywnymi.
