Fiskus za opodatkowywaniem abonamentów medycznych

Organy podatkowe pomimo dość jednolitego stanowiska judykatury w tej kwestii (o czym pisaliśmy w artykule "Kwalifikacja abonamentów medycznych w świetle najnowszych wyroków WSA"), konsekwentnie stoją na stanowisku, iż momencie zakupu abonamentu w zakresie przekraczającym pojęcie tzw. medycyny pracy po stronie pracownika powstaje przychód. Takie stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 10 września 2009 r. znak IPPB4/415-427/09-5/JK). Wnioskodawca, mając na uwadze niejednoznaczne opinie urzędów podatkowych, zwrócił się z zapytaniem, czy usługi medyczne wykupione dla pracowników wykraczające poza zakres medycyny pracy są przychodem pracownika ze stosunku pracy. Wydający interpretację stwierdził, iż w przypadku zakupu przez pracodawcę pakietu usług medycznych uprawniających poszczególnych pracowników do skorzystania z określonych świadczeń ich wartość stanowi przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz.176 ze zm., dalej jako ustawa o PIT). Natomiast w przypadku obowiązkowych świadczeń medycznych, do których zapewnienia Wnioskodawca jest zobowiązany przepisami Kodeksu pracy są przeprowadzane na koszt pracodawcy. Wartość tego rodzaju świadczeń, otrzymanych przez pracownika od pracodawcy nie stanowi jego przychodu w rozumieniu ustawy.

Zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie o powstaniu przychodu ze stosunku pracy nie przesądza fakt skorzystania lub nie skorzystania przez pracownika z konkretnej usługi medycznej, lecz samo otrzymanie przez pracownika "abonamentu medycznego" (o określonej wartości pieniężnej). Objęcie pracownika nieobowiązkową opieką medyczną stanowi nieodpłatne świadczenie, którego wartość ustala się według cen jego zakupu. Ryczałtowy sposób opłacania przez pracodawcę kosztów związanych z otoczeniem pracowników nieobowiązkową opieką medyczną, nie stanowi przeszkody w ustaleniu wartości świadczenia przypadającego na każdego uprawnionego pracownika. Organ zauważył, iż przychód z przedmiotowego tytułu powstaje w momencie dokonania opłaty, na podstawie której pracownik otrzymuje prawo do korzystania z usług medycznych. Wartość świadczenia medycznego opłaconego za pracownika, pracodawca ma obowiązek doliczyć do wynagrodzenia wypłaconego w danym miesiącu i od łącznej wartości obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunku pracy zgodnie z przepisami art. 31, 32 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Będąc osobą uprawnioną do świadczeń medycznych objętych pakietem, pracownik w danym miesiącu może np. nie skorzystać z żadnych usług lub też skorzystać z usług o faktycznej wartości daleko wykraczających poza odpłatność ryczałtową. Zdaniem organu wydającego interpretację ilość faktycznie wykorzystanych usług przez pracownika, nie wpływa na wysokość odpłatności ustalonej w sposób ryczałtowy. Wartość ta jest stała i jest ponoszona za gotowość świadczenia usług objętych pakietem na rzecz konkretnego pracownika, w okresie za który została zapłacona.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie podzielił tym samym stanowisko zajmowane przez większość organów podatkowych, iż nieodpłatnym świadczeniem pracodawcy na rzecz jej pracowników nie jest korzystanie przez tych pracowników, z konkretnych usług medycznych, lecz fakt objęcia pracowników opieką medyczną. Jak bowiem twierdzą organy podatkowe, przychodem nie jest tutaj wartość faktycznie skonsumowanych usług medycznych, lecz wartość świadczenia uzyskiwanego przez pracownika, jakim jest możliwość skorzystania z takich usług. Na potwierdzenie zasadności powyższego stanowiska organy często przywołują okoliczność, iż usługa objęcia opieką medyczną finansowana pracownikom przez pracodawcę jest powszechna na polskim rynku i odpłatność z tego tytułu wynika z faktu objęcia opieką medyczną a nie z faktu korzystania z konkretnych świadczeń.

Analiza najnowszych wyroków WSA prowadzi do wniosku, iż zaprezentowane stanowisko organów nie jest prawidłowe. W takiej sytuacji najskuteczniejszym na chwile obecną, sposobem obrony nadal pozostaje zaskarżanie niekorzystnych interpretacji do sądów administracyjnych.

Jarosław Włoch, konsultant podatkowy w Departamencie Doradztwa Podatkowego Małopolskiego Instytutu Studiów Podatkowych w Krakowie

Artykuł ma charakter jedynie informacyjny i stanowi publikację zainspirowaną treścią artykułów prasowych, interpretacji organów podatkowych i orzeczeń sądów administracyjnych. Nie stanowi porady ani opinii podatkowej czy prawnej w rozumieniu art. 2 ust. 1 i art. 31 ustawy o doradztwie podatkowym (Dz. U. z 1996 r. Nr 102, poz. 475, ze zm.) i jest odzwierciedleniem poglądów wyrażanych przez autorów publikacji. Małopolski Instytut Studiów Podatkowych Sp. z o.o. nie bierze odpowiedzialności za ewentualne skutki podejmowanych decyzji na ich podstawie.