W rejonie: 2386-2389 pkt
W początkowej fazie notowań kontrakty po raz kolejny zbliżyły się do lokalnej zapory podażowej: 2386-2389 pkt, ale ostatecznie kupujący nie zdecydowali się na atak.
Podaż przejęła inicjatywę, ale i te działania błyskawicznie wytraciły swój impet. Po tych dość chaotycznych próbach wykreowania jakiejś trwalszej tendencji rynek zaczął się niestety konsolidować w bardzo wąskim przedziale zmienności. W duży stopniu wpisywało się to w charakter i styl piątkowych notowań (bardzo podobnie wyglądało to także na rynkach bazowych).
Warto w tym kontekście przypomnieć, że dopiero ewentualne pokonanie wymienionej przed momentem zapory podażowej: 2386-2389 pkt można by było uznać jako zapowiedź wejścia serii marcowej w kolejną fazę ruchu wzrostowego. W przypadku urzeczywistnienia się takiej sekwencji zdarzeń wydarzenia na FW20H1920 rozgrywałaby się już ponad linią czerwoną, a także przełamaną wcześniej linią niebieską (są to relatywnie silne wzmocnienia węzła fibo). Bezpośrednim celem w tej sytuacji stałby się pułap 2405 pkt (zniesienie 78.6 proc.), a w dalszej kolejności znany nam już dobrze węzeł: 2432- 2438 pkt. Natomiast eksponowany wczoraj przeze mnie (w opracowaniach online) pułap cenowy 2357 pkt (zniesienie 38.2 proc.) nie odegrał jakiejś szczególnie dużej roli. Jak widać doszło tutaj do naruszenia wsparcia, ale we wskazanym rejonie popyt "wykaraskał się" z problemów, opanowując z łatwością sytuację.
Kontrakty powróciły w okolicę 2386-2389 pkt, ale i tym razem nie doszło nawet do próby przełamania tej lokalnej zapory podażowej. Podsumowując, już od kilku dni rynek szuka kierunku, co na razie przyjmuje formę przeciwstawnych ruchów cenowych. Transakcje są obecnie zawierane w rejonie górnego ograniczenia konsolidacji, czyli węzła: 2386-2389 pkt. Równorzędnym przedziałem wsparcia pozostaje natomiast obszar cenowy: 2309-2312 pkt.
Komentarz stanowi fragment opracowania "Analiza Futures - Przed Otwarciem"
Paweł Danielewicz
