Konsolidacja hutnictwa żelaza i stali wokół PHS S.A

Aktualna sytuacja przemysłu hutniczego,

spowodowana kryzysem rosyjskim i azjatyckim oraz wycofaniem się z 

procesów prywatyzacyjnych w latach 1998-2000 inwestorów

strategicznych, wymogła dokonanie korekty rządowego programu

restrukturyzacji tego sektora.

Kluczowym elementem zmienionego

programu będzie konsolidacja hutnictwa żelaza i stali, jest

utworzenie przedsiębiorstwa Polskie Huty Stali SA.

Z analizy hutnictwa w latach 1998-2000 wynika, że:

1. Przemysł hutnictwa żelaza i stali w Polsce ma szanse uzyskania

pełnej konkurencyjności na otwartym rynku wyrobów stalowych pod

warunkiem konsekwentnej realizacji "Programu restrukturyzacji

hutnictwa żelaza i stali - Aktualizacja 2001" przy pełnej

determinacji rządu RP oraz współdziałaniu zarządów hut, partnerów

społecznych, banków i partnerów handlowych we wdrożeniu założonych

mechanizmów i proponowanych rozwiązań.

2. Kluczowym elementem Programu restrukturyzacji hutnictwa żelaza

i stali jest przeprowadzenie konsolidacji wybranych zdolności

produkcyjnych i kapitału w jednej organizacji dla zwiększenia

konkurencyjności rynkowej. Zakłada się utworzenie podmiotu o 

nazwie Polskie Huty Stali S.A., przez połączenie Huty Cedler S.A.,

Huty Katowice S.A., Huty Florian S.A. oraz Huty im. Tadeusza

Sendzimira S.A.

3. Program zmierza do dokonania prywatyzacji polskiego hutnictwa,

przede wszystkim przez takiego inwestora strategicznego, który

obejmie jak najszerszy zakres sektora. Szczególnie dotyczy to hut

zintegrowanych oraz powiązanych z nimi technologicznie. W 

przypadku ewentualnego niepowodzenia procesu prywatyzacji, jako

alternatywny będzie realizowany program konsolidacji.

4. Przeprowadzenie restrukturyzacji finansowej hutnictwa jest

niezbędne, bez względu na dalszy model funkcjonowania sektora.

Podstawowy ciężar przeprowadzenia restrukturyzacji finansowej

spoczywa na samych przedsiębiorstwach, działania których zostaną

wsparte środkami publicznymi. Ze względu na wagę tego problemu

postanawia się dodatkowo wspomóc ten proces w sposób ustawowy.

5. Restrukturyzacja zatrudnienia jest nieodzowna dla osiągnięcia

konkurencyjności polskiego hutnictwa w zakresie produktywności.

Akceptacja społeczna dla tego trudnego procesu jest w dużym

stopniu zależna od konsekwentnej realizacji instrumentów osłon

socjalnych.

6. Celem procesu inwestycyjno - modernizacyjnego, jest przede

wszystkim rozszerzenie asortymentu wyrobów wysoko przetworzonych z 

jednoczesną poprawą ich jakości, budowa nowoczesnych systemów

sprzedaży i zaopatrzenia oraz znacząca poprawa rentowności sektora

a także zmniejszenie uciążliwości dla środowiska. Realizacja

programu restrukturyzacji hutnictwa będzie wspierana - w 

przypadkach niezbędnych - systemem gwarancji i poręczeń Skarbu

Państwa.

7. Realizacja programu restrukturyzacji hutnictwa wymaga

powiązania, szczególnie z programami rozwoju regionów, w których

działają poszczególne huty, programami rozwoju przedsiębiorczości

oraz zwalczania bezrobocia.

8. Pomoc publiczna dla przemysłu hutnictwa żelaza i stali

udzielana będzie na ogólną racjonalizację, zadania konieczne dla

efektywnego przeprowadzenia zakładanych działań

restrukturyzacyjnych. Pomoc ta będzie udzielana w ramach

obowiązującego prawa i ograniczona zostanie do niezbędnego minimum.

9. Nadzór nad Programem restrukturyzacji hutnictwa, a także

funkcje właścicielskie reprezentanta Skarbu Państwa, powierza się

ministrowi właściwemu ds. gospodarki aby zapewnić spójność i 

efektywność prowadzonych działań naprawczych sektora. Do czasu

ustawowego uregulowania tej kwestii konieczna jest ścisła

koordynacja działań ministra właściwego do spraw Skarbu Państwa z 

ministrem właściwym do spraw gospodarki.

10. Realizacja założeń "Programu restrukturyzacji hutnictwa

żelaza i stali - Aktualizacja 2001" wymaga wsparcia w postaci

ustawy o restrukturyzacji hutnictwa i rozporządzeń wykonawczych.

Konieczna jest obecnie odrębna ustawa wprowadzająca mechanizmy

konkurencji skomercjalizowanych lub sprywatyzowanych samodzielnych

publicznych zakładów opieki zdrowotnej. Projekt przewiduje m.in.

przejmowanie ich przez pracowników w formie leasingu. Projekt

dotyczy przede wszystkim zakładów samorządowych, ale może też

objąć kilkadziesiąt innych, których organami właścicielskimi są

ministrowie. W prywatyzacji będzie uwzględniana wola załóg.