Odzież służbowa a zwolnienie na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych
Pomimo zasady powszechności opodatkowania, ustawodawca wskazuje katalog zwolnień podatkowych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Warto podkreślić, że taka sytuacja, jest wyjątkiem od wskazanej zasady, toteż wykładania przepisów kwalifikujących zwolnienia, musi być bardzo ścisła i konkretna. W związku z tym jednym z częściej wykorzystywanych narzędzi przy wykładni przepisów dotyczących zwolnień jest występowanie z wnioskami o interpretacje.
Jednym z przepisów budzących problemy interpretacyjne jest art. 21 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zgodnie z którym wolna od podatku dochodowego jest wartość ubioru służbowego (umundurowania), jeżeli jego używanie należy do obowiązków pracownika, lub ekwiwalentu pieniężnego za ten ubiór. Pomimo, że taka możliwość została wyrażona expressis verbis przez ustawodawcę, nie wskazano rozumienia pojęcia ubioru służbowego.
Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 8 maja 2012 r. o sygnaturze ITPB2/415-246/11/12-S/IB wyjaśnia, że: "aby uznać dany strój za ubiór służbowy muszą zostać spełnione dwa warunki:
- jego noszenie jest obowiązkiem pracownika (wynikającym z regulaminu czy umowy o pracę),
- musi posiadać charakterystyczne cechy (np. naszyte logo firmy, charakterystyczny krój i kolor, itp.) - tj. tak zindywidualizowane elementy, przez które odzież ta traci przymiot odzieży o charakterze osobistym.
W stanie faktycznym, wskazanym w w/w interpretacji pracownicy są zatrudniani na stanowisku kierowców, motorniczych, kontrolerów ruchu. Pierwsza z wymienionych przez organ przesłanek nie budzi wątpliwości interpretacyjnych, bowiem obowiązek świadczenia pracy w ubiorze służbowym wynika z Układu Zbiorowego Pracy, jednakże Wnioskodawca powziął wątpliwość w związku z drugim warunkiem, bowiem odzież przeznaczona dla pracowników, nie zawiera żadnego logo. De facto można by stwierdzić, że taki strój kwalifikowałby się do kategorii ubioru codziennego. Wnioskodawca, szczegółowo jednak wskazał na cechy rozróżniające stroje obowiązujące w zakładzie, od zwykłego ubioru. Organ podzielił argumentacje podatnika, że nie jest koniecznym zamieszczenie logo firmy na ubiorze, ażeby móc nazwać go służbowym. Wystarczające jest, by strój posiadał cechy charakterystyczne, jednakowe dla wszystkich pracowników. Podatnik wskazuje, że
zgodnie ze Specyfikacją Istotnych Warunków Zamówienia, wyróżniającymi je od odzieży ogólnie dostępnej elementami jest kolor, ścieg, czy wzór.
Podsumowując, należy przyjąć, że ustawodawca nie doprecyzowując definicji ubioru służbowego, zwracał raczej uwagę na jego charakter. Nie ma też wyartykułowanych ograniczeń w zakresie oznakowania umundurowania. Nie podlega wątpliwości, że zamieszczenie logo, czy też znaku identyfikowanego z danym przedsiębiorstwem, nie stwarzałoby problemów interpretacyjnych, lecz z drugiej strony wiąże się ze wzrostem ceny takiego ubioru. Zamieszczenie logo firmy na ubraniu nie jest zatem niezbędne dla zastosowania przedmiotowego zwolnienia o ile posiada ono inne cechy odróżniającego go od ubrania codziennego.
Marcin Parulski
Konsultant w Departamencie Doradztwa Podatkowego Małopolskiego Instytutu Studiów Podatkowych w Krakowie
