Komu przysługuje dodatek wychowawczy 500+?

Ustawa o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci, wprowadzając z dniem 1 kwietnia 2016 r. świadczenia wychowawcze, jednocześnie znowelizowała ustawę o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej. Dzięki dokonanym zmianom na każde dziecko w wieku do ukończenia 18. roku życia, umieszczone w rodzinie zastępczej, rodzinnym domu dziecka oraz placówce opiekuńczo-wychowawczej typu rodzinnego, przysługuje dodatek w wysokości świadczenia wychowawczego. Dodatek ten wypłacany jest w formie dodatku wychowawczego lub dodatku do zryczałtowanej kwoty środków finansowych na utrzymanie dziecka w placówce, o której mowa w art. 115 ust. 1 i 2 ustawy o wspieraniu rodziny.

Dodatek w wysokości świadczenia wychowawczego określonego w przepisach o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci, zwany dodatkiem wychowawczym, przysługuje:

• rodzinie zastępczej oraz
  
• prowadzącemu rodzinny dom dziecka.

Świadczenie to należne jest na każde umieszczone w tej rodzinie lub placówce dziecko w wieku do ukończenia 18. roku życia. Co istotne, nie obowiązują tu, jak w przypadku świadczenia wychowawczego na pierwsze dziecko, żadne progi dochodowe. Dodatek wychowawczy przysługuje więc niezależnie od dochodu na wszystkie dzieci w wieku do lat 18, przebywające w rodzinie zastępczej lub rodzinnym domu dziecka.

Należny jest on od dnia faktycznego umieszczenia dziecka odpowiednio w rodzinie zastępczej lub rodzinnym domu dziecka do dnia faktycznego opuszczenia przez dziecko rodziny zastępczej lub rodzinnego domu dziecka, nie wcześniej jednak niż od miesiąca złożenia wniosku.

Natomiast w przypadku powierzenia rodzinie pomocowej opieki i wychowania nad dzieckiem umieszczonym w rodzinie zastępczej lub rodzinnym domu dziecka, dodatek wychowawczy za dni pobytu dziecka w danym miesiącu kalendarzowym w rodzinie pomocowej wypłaca się tej właśnie rodzinie.

Prawo do dodatku wychowawczego ustala się na okres 12 miesięcy.

Jeśli po upływie tego okresu nie zajdą zmiany w sytuacji rodziny zastępczej lub prowadzącego rodzinny dom dziecka mające wpływ na prawo do dodatku wychowawczego, na okres kolejnych 12 miesięcy ustala się je z urzędu.

W przypadku placówek opiekuńczo-wychowawczych typu rodzinnego, na każde umieszczone w tej placówce dziecko w wieku do ukończenia 18. roku życia, do zryczałtowanej kwoty środków finansowych na utrzymanie dziecka w tej placówce przysługuje dodatek w wysokości świadczenia wychowawczego.

Do dodatku tego stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące dodatku wychowawczego.

Stanowi o tym art. 115 ust. 2a ustawy o wspieraniu rodziny.

Omawiane dodatki, jak już wspomniano, przysługują w wysokości świadczenia wychowawczego, a więc 500 zł miesięcznie.

Jeśli jednak należne są za niepełny miesiąc kalendarzowy, wypłaca się je w wysokości proporcjonalnej do liczby dni pobytu dziecka w danym miesiącu kalendarzowym w rodzinie zastępczej, rodzinie pomocowej lub placówce sprawującej nad nim opiekę.

Przyznanie (lub odmowa przyznania) dodatków następuje w drodze decyzji wydanej na wniosek:

• rodziny zastępczej,
  
• prowadzącego rodzinny dom dziecka,
  
• rodziny pomocowej lub
  
• dyrektora placówki opiekuńczo-wychowawczej typu rodzinnego,

złożony w powiatowym centrum pomocy rodzinie właściwym ze względu na miejsce zamieszkania.

Inaczej niż w przypadku świadczenia wychowawczego, nie został określony wzór wniosku o dodatek wychowawczy.

Osoby otrzymujące dodatek wychowawczy lub dodatek do zryczałtowanej kwoty są zobowiązane niezwłocznie poinformować organ, który przyznał to świadczenie, o każdej zmianie sytuacji (osobistej, dochodowej i majątkowej ich oraz dziecka), która ma wpływ na prawo do tego świadczenia.