Norwegia: kraj w którym żyje się najlepiej?

Państwa, które znalazły się na pierwszych miejscach rankingu, mają najlepsze warunki do życia. Przy jego tworzeniu brano pod uwagę m.in.: wskaźnik PKB na mieszkańca, długość życia oraz poziom zdrowia i edukacji. Raport opracowywany jest od 1990 r. przez czołowych przedstawicieli środowisk akademickich, rządów i organizacji pozarządowych dla ONZ-owskiego Programu ds. Rozwoju (UNDP). "Jest to jednak jedyny taki obiektywny i porównywalny między państwami wskaźnik poziomu życia i rozwoju społecznego" - wyjaśnia Jan Szczyciński z UNDP Polska.

Pierwsza dziesiątka tegorocznego raportu to: Norwegia, Islandia, Australia, Luksemburg, Kanada, Szwecja, Szwajcaria, Irlandia, Belgia i Stany Zjednoczone.

Prezentujemy pierwszą piątkę krajów, które warto wziąć pod uwagę przy planowaniu wyjazdu do pracy czy planowanej emigracji.

Norwegia

Od pięciu lat - według ONZ - Norwegia jest najlepszym krajem do życia. Wskaźnik PKB wynosi prawie 38 tys. dolarów amerykańskich na mieszkańca. Ludzie żyją tam średnio ponad 79 lat. Niestety, Polacy jeszcze nie mogą pracować tam bez pozwolenia. Można je otrzymać po znalezieniu zajęcia. Najlepiej szukać go w urzędach pracy, agencjach pośrednictwa pracy za granicą (ich oferty pojawiają się w prasie) lub w internecie. Jeśli zdecydujemy się na szukanie zatrudnienia już po przyjeździe do Norwegii, lepiej zarejestrować się w najbliższym biurze pracy. Dzięki temu legalny pobyt będzie przedłużony do sześciu miesięcy. W tym czasie można szukać pracy. DLACZEGO NORWEGIA?

Warto wiedzieć, że do większości prac, nawet sprzątania, wymagana jest chociażby podstawowa znajomość języka norweskiego. Dlatego najlepiej już teraz rozpocząć naukę.

Islandia

PKB w Islandii przekracza 31 tys. dolarów amerykańskich na mieszkańca, a ludzie żyją tam średnio prawie 81 lat. I choć to dla Polaków dość egzotyczny kraj, to już osiedliła się tam mała polska społeczność. I właśnie ci rodacy najczęściej ściągają na wyspę kolejnych Polaków. Kto nie ma w Islandii znajomych, może tam pojechać jako turysta i na miejscu szukać pracy. A najwięcej jej jest na budowach i w przetwórniach ryb oraz hotelach.

Islandia wprowadziła dla obywateli Polski, którzy chcą tam pracować, dwuletni okres przejściowy. Żeby legalnie się tam zatrudnić, trzeba uzyskać pozwolenie. Wymagane dokumenty (przede wszystkim CV) należy wysłać do pracodawcy, który postara się o takie pozwolenie. Co ciekawe, zgodę na jego wydanie wyrazić muszą związki zawodowe. Pracodawca powinien uzasadnić, dlaczego chce zatrudnić cudzoziemca.

Teoretycznie czas oczekiwania na pozwolenie na pracę wynosi od sześciu do ośmiu tygodni. Jednak w praktyce okres ten może się wydłużyć nawet do kilku miesięcy. Dlatego trzeba uzbroić się w cierpliwość. Co ważne, na czas załatwiania tego dokumentu należy opuścić terytorium Islandii.

Australia

Australia nie ma najwyższego wskaźnika PKB na mieszkańca - tylko 30 tys. dolarów amerykańskich, jednak znalazła się na trzecim miejscu w raporcie ONZ. Średnio można tam dożyć 80 lat. Słoneczna, egzotyczna i bogata - wymarzone miejsce dla emigrantów. Jednak, aby legalnie tam zamieszkać i pracować, należy spełnić wiele wymogów.

W Australii potrzebni są głównie wykwalifikowani pracownicy. Australijska prasa donosi, że niedługo na zachodzie kontynentu może zabraknąć elektryków, inżynierów, pracowników fabryk. Szacuje się, że w 2008 r. będzie brakowało aż 25 proc. przedstawicieli tych zawodów.

Na początek warto zapoznać się z listą zawodów (Skilled Occupation List - SOL), na podstawie której można ubiegać się o pozwolenie na pobyt w Australii. Dokument liczy ponad 20 stron. Najlepiej przeczytać go bezpośrednio przed składaniem wniosku o wizę, ponieważ jest uaktualniany na bieżąco. Obecnie obejmuje takie zawody, jak m.in.: księgowy, audytor, nauczyciel sztuki, architekt, biochemik, kartograf, chemik, nauczyciel tańca, dentysta, geolog, dziennikarz.

Pełna lista znajduje się pod adresem: www.immi.gov.au/allforms/pdf/1121i.pdf.

Luksemburg

To jeden z najbogatszych krajów świata. Wskaźnik PKB wynosi tam 62 tys. dolarów amerykańskich na mieszkańca. Średnia długość życia przekracza 78 lat. To małe państwo położone pomiędzy Niemcami, Francją i Belgią nie jest dla Polaków zbyt częstym celem wyjazdów w poszukiwaniu pracy. Prawdopodobnie wynika to z tego, że jest tam stosunkowo mały rynek pracy, broniący się przed napływem tanich robotników. Dlatego do 2006 r. obowiązuje Polaków okres przejściowy w dostępie do pracy.

Bardzo silne jest w Luksemburgu lokalne lobby portugalsko-włoskie, które broni się przed konkurencją. Chodzi przede wszystkim o rynek budowlany i usługi. Z drugiej strony, Polacy są tam cenionymi fachowcami, głównie właśnie budowlanymi. Według Luksemburczyków są dobrze wykształceni, wyuczeni zawodu i rzetelnie pracują. Jednak większość pracuje legalnie w instytucjach europejskich bądź w sektorze finansowym. Często barierą nie do pokonania dla Polaków jest nieznajomość języka francuskiego. Bo o ile możliwe jest znalezienie pracy bez wymaganych kwalifikacji, o tyle znajomość języka jest już niezbędna przy uczęszczaniu na kursy zawodowe. Te z kolei są niezbędne, jeśli chce się utrzymać w pracy.

Kanada

Wskaźnik PKB na mieszkańca wynosi tam prawie 31 tys. dolarów amerykańskich, a średnia długość życia to 80 lat. Chcąc wjechać na terytorium Kanady, trzeba mieć wizę. Mimo to wielu Polaków odwiedza ten kraj.

Ci, którzy planują wyjazd na stałe, powinni złożyć wniosek o przyznanie wizy na pobyt stały, np. na podstawie własnych kwalifikacji. Podania rozpatrywane są w systemie punktowym. Aby otrzymać wizę, na 100 punktów należy uzyskać co najmniej 67. Szczegółowe informacje wraz formularzami podań można znaleźć na stronie internetowej służb emigracyjnych (adres poniżej).

Legalnie pracować mogą tylko osoby, które mają obywatelstwo kanadyjskie, status stałego rezydenta lub uzyskały pozwolenie na pracę.

Kto chce się przeprowadzić do Kanady, musi postarać się o pozwolenie na pracę. Najpierw należy znaleźć pracodawcę, którego ofertę będzie można dołączyć do wniosku o wizę. Dotyczy to tych wszystkich, którzy chcą wyjechać jako pracownicy wykwalifikowani.

Marek mieszkający w Kanadzie od 17 lat. Jest zdziwiony dlaczego jego druga ojczyzna znalazła się dopiero na 5 miejscu. Dla niego to świetne miejsce do życia.

Źródło: "Praca i Życie za Granicą"