Uważamy, że kompromisowe rozwiązanie wypracowane w NBP mogło wówczas skutkować efektywnym porozumieniem wszystkich interesariuszy. Niestety, obstrukcja ze strony MasterCard uruchomiła alternatywny, regulacyjny, scenariusz zmiany wysokości opłat pobieranych przez banki i organizacje płatnicze za płatności kartami. Wypracowana w ramach wielostronnej grupy roboczej metodyka obniżania opłaty interchange, zakładająca docelowy maksymalny pułap interchange na poziomie 0,7% i harmonogram dochodzenia doń, mogła stać się podstawą consensusu i zagwarantowanej samoregulacji. Echo merytorycznej treści takiego rozumienia sprawy redukcji opłat znajdujemy oczywiście w propozycji Senatu RP, ale dosłowny powrót do niej, w formie jednostronnej deklaracji proponuje VISA, co doceniamy.
Decyzja VISA, jak i wcześniejsze obniżki stawek interchange, deklarowane przez oba systemy płatnicze są de facto przyznaniem, że obowiązujące w Polsce opłaty były zbyt wysokie i odbiegały od tych, jakie funkcjonują w pozostałych krajach UE. Można więc zadać pytanie, jakie wysokości stawek opłaty interchange są zasadne? Wydaje się, że zasadne mogą się okazać wysokości stawek pobieranych w opłatach transgranicznych, ustalone przez Komisję Europejską.
Z drugiej strony doświadczenia z wcześniejszymi propozycjami MasterCard sprawiają, że jednostronność deklaracji, skłania nas do pozostania przy poparciu dla działania regulacyjnego. Wszelako uważamy, że publikacja propozycji VISA wpłynie inspirująco na prace Komisji Finansów Publicznych Sejmu RP, tworząc dobrą podstawę dla ewentualnych działań samoregulacyjnych na rynku płatności bezgotówkowych, w innych niż interchange kwestiach kreujących koszty dla akceptantów.
Polska Organizacja Handlu i Dystrybucji
Sprawdź: PROGRAM PIT 2012
