UKNF - szykuje drastyczne rozwiązania dla TFI
UKNF opublikował rekomendacje dotyczące dyrektywy MiFID II w zakresie wynagradzania dystrybutorów jednostek uczestnictwa funduszy inwestycyjnych. Dyrektywa ma obowiązywać od 2018 r. i dotyczy sprzedaży produktów inwestycyjnych, a więc banków i ubezpieczycieli.
Kluczowe z punktu widzenia atrakcyjności polskich funduszy inwestycyjnych jako formy lokowania środków dla inwestorów oraz konkurencyjności polskiego rynku funduszy inwestycyjnych jako całości, są przede wszystkim przejrzystość i transparentność rynku funduszy inwestycyjnych, w tym zapewnienie inwestorom dostępu do rzetelnych informacji na temat ponoszonych kosztów w związku z inwestowaniem w fundusze, a także niski poziom kosztów ponoszonych przez inwestorów.
Zmniejszenie kosztów związanych z lokowaniem środków na rynku kapitałowym za pośrednictwem funduszy inwestycyjnych powinno zwiększać atrakcyjność tej formy lokowania oszczędności oraz sprzyjać budowie kultury oszczędzania i mobilizowaniu oszczędności prywatnych, co dodatkowo mogłoby przyczynić się również do zwiększenia poziomu finansowania inwestycji w gospodarkę narodową.
W ocenie Urzędu Komisji Nadzoru Finansowego zasadnym jest dokonanie implementacji przepisów dyrektywy MiFID II w zakresie wprost wymaganym przepisami tej dyrektywy, z jednoczesnym połączeniem powyższego z:
1) wprowadzeniem jednolitego systemu regulacji w zakresie przyjmowania i przekazywania zleceń nabycia lub zbycia instrumentów finansowych oraz świadczenia usługi doradztwa inwestycyjnego w odniesieniu do banków, firm inwestycyjnych oraz dystrybutorów, o których mowa w art. 32 ust. 2 ustawy o funduszach, tj. zrównanie prawne usługi pośrednictwa w zbywaniu i odkupywaniu jednostek uczestnictwa z usługą przyjmowania i przekazywania zleceń nabycia lub zbycia instrumentów finansowych oraz regulacyjne ujednolicenie usługi doradztwa inwestycyjnego dla wszystkich rodzajów dystrybutorów;
2) doprecyzowaniem warunków wskazujących, jakie czynności mają na celu podniesienie jakości usługi świadczonej na rzecz uczestnika/klienta oraz jakie czynności nie mogą być uznawane za podnoszące jakość usług, zgodnie z wymogami Dyrektywy MiFID II;
3) uregulowaniem kluczowych, podstawowych z punktu widzenia wymogów Dyrektywy MiFID II kwestii na poziomie ustawowym oraz doprecyzowanie przepisów regulujących kwestie wynikające z Dyrektywy Delegowanej w zakresie tzw. zachęt na poziomie aktów wykonawczych (rozporządzeń);
29 marca 2017 r.
4) przesądzeniem, poprzez odpowiednie doprecyzowanie przepisów ustawy o funduszach inwestycyjnych, że opłaty manipulacyjne są należne dystrybutorom i obciążają uczestnika funduszu inwestycyjnego, a tym samym opłaty te nie są objęte pojęciem tzw. zachęt;
5) wprowadzeniem przepisu, który ograniczy wysokość wynagrodzenia stałego pobieranego przez TFI za zarządzanie FIO lub SFIO do nie więcej niż 2% wartości aktywów netto funduszu (subfunduszu - w przypadku funduszy z wydzielonymi subfunduszami) w skali roku, przy jednoczesnym uzależnieniu poziomu wynagrodzenia od rodzaju polityki inwestycyjnej funduszu (subfunduszu) oraz profilu zysku i ryzyka funduszu;
6) wprowadzeniem przepisów ustalających maksymalną wysokość opłaty manipulacyjnej za odkupienie jednostek uczestnictwa - na poziomie 2% wartości środków wypłacanych uczestnikom z tytułu odkupienia jednostek uczestnictwa;
7) wprowadzeniem przepisów nakładających na dystrybutorów obowiązek przekazywania odpowiednich informacji do TFI oraz na TFI obowiązek przeprowadzania i dokumentowania weryfikacji zasadności oraz zgodności dokonywanych przez TFI płatności na rzecz dystrybutorów z przepisami w zakresie tzw. zachęt przed ich dokonaniem przez TFI;
8) wprowadzeniem odrębnych kategorii jednostek uczestnictwa dla uczestników korzystających z usług świadczonych przez dystrybutorów oraz uczestników składających zlecenia zbycia jednostek uczestnictwa bezpośrednio do funduszu, różniących się w szczególności poziomem stawki wynagrodzenia stałego za zarządzanie funduszem.
Tylko w przypadku jednostek uczestnictwa zbywanych za pośrednictwem dystrybutorów wynagrodzenie stałe za zarządzanie mogłoby być określone z uwzględnieniem opłat, które TFI przekazywałyby dystrybutorom w ramach tzw. zachęt.
Podkreślenia wymaga, że wprowadzone w związku z implementacją dyrektyw MiFID II rozwiązania regulacyjne w zakresie zasad wynagradzania dystrybutorów jednostek uczestnictwa funduszy inwestycyjnych winny zapewniać z jednej strony możliwość dalszego zrównoważonego rozwoju rynku TFI w Polsce, z drugiej zaś strony powinny w sposób szczególny zabezpieczyć sytuację inwestorów i umożliwić im dokonywanie inwestycji w jednostki uczestnictwa funduszy inwestycyjnych na sprawiedliwych i atrakcyjnych zasadach.
UKNF
.................
.....................
MIFID II reguluje kwestie wynagradzania sprzedawców jednostek TFI, chodzi o dzielenie się z tzw. opłatami za zarządzanie.
Zdaniem analityków, te fundusze które nie mają własnej sieci dystrybucji a korzystają z usług np. banków, ubezpieczycieli czy też biur maklerskich najbardziej ucierpią na proponowanych zmianach. Proponowane zmiany mogą spowodować spadek prowizji funduszy ale też ucieczkę w kierunku platform internetowych. Niedawno Izba Zarządzających Funduszami i Aktywami, zrzeszająca krajowe TFI, poinformowała, że do jej struktur dołączyło z początkiem 2017 roku aż 10 nowych firm.