Kiedy podatnik-przedsiębiorca musi mieć konto bankowe?

firma

Wtorek, 10 kwietnia 2012 (09:55)

Osoby prowadzące działalność gospodarczą, będące mikroprzedsiębiorcami, mają prawo opłacać podatki gotówką. W praktyce niewielu może zrezygnować z posiadania rachunku bankowego. Niekoniecznie jednak trzeba zakładać konto firmowe.

Wyjątki od reguły

Podatki odprowadzane do urzędu skarbowego, także zaliczki na nie, można regulować gotówką lub przelewem. Nie wszyscy mają jednak możliwość wyboru formy płatności.

Przedsiębiorcy, zobowiązani do prowadzenia ksiąg rachunkowych lub podatkowej księgi przychodów i rozchodów, rozliczają się bezgotówkowo. VAT, PIT, a także kwoty pobrane w związku z wykonywaniem funkcji płatnika muszą wpłacać na rachunek urzędu skarbowego przelewem. Gotówką mogą regulować podatki niezwiązane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Wynika to z art. 61 Ordynacji podatkowej.

Reklama

Rozliczenia bezgotówkowe z fiskusem mogą być dokonywane przez rachunek w banku, SKOK-u lub instytucji płatniczej.

Od zasady bezgotówkowego rozliczania się przedsiębiorców z fiskusem uczyniono wyjątek dla drobnych firm. Mikroprzedsiębiorcy mogą płacić podatki gotówką. Aby móc być uznanym za takiego przedsiębiorcę, trzeba spełniać łącznie dwa warunki. Po pierwsze, w co najmniej jednym z dwóch ostatnich lat obrotowych należy zatrudniać średniorocznie mniej niż 10 pracowników. Po drugie, w co najmniej jednym z dwóch ostatnich lat obrotowych roczny obrót netto ze sprzedaży towarów, wyrobów, usług oraz operacji finansowych nie może przewyższać równowartości w złotych 2 mln euro, lub sumy aktywów bilansu sporządzonego na koniec jednego z tych lat nie mogą przekraczać równowartości w złotych 2 mln euro.

Wielkości wyrażone w euro przelicza się na złote według średniego kursu ogłaszanego przez NBP w ostatnim dniu roku obrotowego wybranego do określenia statusu przedsiębiorcy.

Konto w praktyce

Grono przedsiębiorców uprawnionych do gotówkowych rozliczeń z fiskusem jest duże. W praktyce niewielu rezygnuje z posiadania rachunku bankowego. Powodów - poza oszczędnością czasu - jest kilka.

Konto jest potrzebne podatnikom VAT, aby otrzymać zwrot podatku. W przypadku gdy w danym okresie rozliczeniowym wystąpi nadwyżka podatku naliczonego nad należnym, można zażądać jej zwrotu. Kwota ta jest przelewana na konto podatnika w banku mającym siedzibę na terytorium kraju lub na jego rachunek w SKOK-u.

Operacje bezgotówkowe są ponadto niekiedy obowiązkowe w relacjach biznesowych. Przedsiębiorca musi dokonywać i przyjmować płatności związane z wykonywaną działalnością gospodarczą za pośrednictwem rachunku w banku lub SKOK-u w każdym przypadku, gdy łącznie spełnione są dwa warunki. Drugą stroną transakcji jest inny przedsiębiorca. Jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza natomiast równowartość 15.000 euro. Przeliczenia tej kwoty na złote dokonuje się według średniego kursu ogłaszanego przez NBP ostatniego dnia miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym dokonano transakcji.

Ten sam limit - 15.000 euro - obowiązuje również w przypadku przekazów za granicę oraz rozliczeń w kraju związanych z obrotem dewizowym. Operacje przewyższające tę kwotę powinny być dokonywane za pośrednictwem uprawnionych banków, krajowych instytucji płatniczych lub oddziałów unijnych instytucji płatniczych. Przeliczenia walut dokonuje się przy zastosowaniu średniego kursu NBP waluty w dniu poprzedzającym dokonanie czynności.

Wykaz rachunków

Nie ma obowiązku, aby w rozliczeniach z fiskusem posługiwać się rachunkiem gospodarczym. Powinien wystarczyć zwykły, np. ROR. Trzeba jednak zaznaczyć, że wykorzystywanie takiego konta do operacji związanych z działalnością gospodarczą może stanowić naruszenie umowy zawartej z bankiem. Teoretycznie może to być podstawą do jej rozwiązania. Jest jednak mało prawdopodobne, aby bank chciał w ten sposób pozbyć się klienta.

Nie zmienia to faktu, że wszystkie rachunki bankowe związane z działalnością gospodarczą trzeba zgłosić w urzędzie skarbowym. Przedsiębiorcy podlegający wpisowi do CEIDG robią to za pośrednictwem ewidencji. Składają wniosek CEIDG-1, a jeżeli kont jest więcej - dołączają do niego CEIDG-RB. Pozostałe osoby prowadzące działalność gospodarczą, informacje o rachunkach bankowych podają w NIP-7, ewentualnie korzystają również z załącznika w NIP-B. Wypełniony druk muszą złożyć w urzędzie skarbowym lub wysłać na jego adres.

W ten sam sposób aktualizuje się dane w tym zakresie - podaje nowe konta i zgłasza zlikwidowane. Na dokonanie aktualizacji jest 7 dni od dnia, w którym nastąpiła zmiana danych.

Do zgłoszenia nie trzeba dołączać umowy o prowadzenie rachunku. Urzędnicy często jednak wzywają do jej okazania. Takie praktyki stosowane są zwłaszcza w przypadku zgłaszania konta, na który mają być przelewane zwroty podatku.

Termin zapłaty podatku w obrocie bezgotówkowym