Przepisy o przeciwdziałaniu zatorom płatniczym
Spółka nabywa materiały i towary m.in. od kontrahentów zagranicznych. Czy w przypadku nieterminowego regulowania zobowiązań wobec tych kontrahentów będzie zobowiązana do zmniejszania kosztów uzyskania przychodów zgodnie z przepisami o przeciwdziałaniu zatorom płatniczym, czy też zmniejszenia tego dokonuje się wyłącznie w przypadku zobowiązań wobec kontrahentów krajowych?
| Przepisy o przeciwdziałaniu zatorom płatniczym dotyczą zobowiązań zarówno wobec podmiotów krajowych, jak i zagranicznych. Brak jest regulacji, które wyłączałyby z obowiązku korygowania kosztów zobowiązania wobec kontrahentów zagranicznych. |
Obowiązujące od 1 stycznia 2013 r. przepisy o przeciwdziałaniu tzw. zatorom płatniczym zawarte zostały w art. 15b ustawy o PDOP (i odpowiednio art. 24d ustawy o PDOF). Wynika z nich m.in., że w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty wynikającej z faktury/rachunku (umowy albo innego dokumentu, jeśli nie istniał obowiązek wystawienia faktury/rachunku) i nieuregulowania tej kwoty w terminie 30 dni od daty upływu terminu płatności, podatnik jest obowiązany do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z tych dokumentów. Gdy termin płatności jest dłuższy niż 60 dni, zmniejszenia kosztów podatkowych o ww. kwotę dokonuje się z upływem 90 dni od daty zaliczenia jej do kosztów uzyskania przychodów, o ile nie została ona uregulowana w tym terminie. Zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów dokonuje się w miesiącu, w którym upływają powyższe terminy.
Podatnik ma zatem obowiązek zmniejszyć koszty podatkowe w miesiącu, w którym przypada:
- 30. dzień od daty upływu terminu płatności zobowiązania - jeśli termin płatności nie przekracza 60 dni,
- 90. dzień od daty zaliczenia ww. kwoty do kosztów uzyskania przychodów - jeśli termin płatności zobowiązania jest dłuższy niż 60 dni.
Jeśli natomiast po dokonaniu zmniejszenia kosztów zobowiązanie zostanie uregulowane, wówczas w miesiącu uregulowania tego zobowiązania podatnik odpowiednio zwiększa koszty podatkowe o kwotę dokonanego uprzednio zmniejszenia.
Powyższe zasady dotyczą zarówno zobowiązań wobec podmiotów krajowych, jak i zagranicznych. Ani w ustawie o PDOP, ani w ustawie o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce (która "wprowadziła" do ustaw o podatku dochodowym obowiązek dokonywania omówionych wyżej korekt kosztów) nie określono żadnych wyjątków w stosowaniu tych przepisów. Podobnie wypowiedział się Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 14 sierpnia 2013 r., nr IBPBI/2/423-614/13/PP:
"(…) regulacje dotyczące tzw. "zatorów płatniczych" nie zawierają wyłączeń w ich stosowaniu w odniesieniu do podatników dokonujących transakcji z określonymi podmiotami. Z zakresu tych regulacji nie zostali również wyłączeni podatnicy dokonujący transakcji z podmiotami zagranicznymi. Wprowadzenie takiego wyłączenia stanowiłoby naruszenie równości w zasadach opodatkowania tych samych stanów faktycznych i stawiałoby w uprzywilejowanej sytuacji podatników dokonujących transakcji z podmiotami zagranicznymi.
(…) obowiązek korekty kosztów podatkowych nie może być uzależniony od okoliczności takiej jak miejsce siedziby (zamieszkania) kontrahenta. Podstawą do takiej korekty jest fakt nieterminowego regulowania kwot wynikających z faktury, umowy lub innego dokumentu, bez względu na to, kto jest kontrahentem podatnika. (…)"
Podobne stanowisko zostało zaprezentowane w odpowiedzi Ministerstwa Finansów na interpelację poselską nr 14596 (pisaliśmy o tym w Biuletynie Informacyjnym nr 14 z 10 maja 2013 r., w artykule pt. "Korekta kosztów w związku z nieuregulowaniem zobowiązań - odpowiedzi Ministerstwa Finansów na interpelacje poselskie").
Biuletyn Informacyjny dla Służb Ekonomiczno - Finansowych Nr 29 z dnia 2013-10-10