Tarcza finansowa. Nie każdy zatrudniony jest pracownikiem

Pomoc udzielana zarówno w ramach pierwszej, jak i drugiej tarczy finansowej PFR była nakierowana przede wszystkim na to, by chronić miejsca pracy. 

W przypadku mikrofirm, także w tarczy 2.0 kwota subwencji jest wyliczana w zależności od liczby pracowników. Szczegóły znajdują się w regulaminie, ale na stronie PFR w sekcji pytań i odpowiedzi są precyzyjne informacje jak się liczy zatrudnienie i liczbę osób pracujących do spełnienia konkretnych warunków. Oto one:

Maksymalna kwota finansowania dla mikrofirm to 324 tys. zł, przy czym maksymalna kwota finansowania na osobę zatrudnioną nie może być wyższa niż 36 tys. zł. Należy także pamiętać, iż suma finansowania z tarczy finansowej 1.0 i tarczy finansowej 2.0 nie może być wyższa niż 72 tys. zł na jedną osobę zatrudnioną.

Maksymalna kwota finansowania dla MŚP z tarczy finansowej 2.0 nie może przekroczyć 3,5 mln zł z zastrzeżeniem, że wysokość pomocy na jedną osobę zatrudnioną nie może przekroczyć 72 tys. zł, a maksymalna kwota finansowania z tarczy finansowej 1.0 i tarczy finansowej 2.0 nie może w sumie przekroczyć 144 tys. zł na jedną osobę zatrudnioną. Stan zatrudnienia na potrzeby ustalenia powyższych limitów badany będzie na dzień 30 września 2020 r.

Tarcza finansowa PFR, zarówno 1.0. jak i 2.0. nie przewiduje możliwości otrzymania subwencji finansowej przez przedsiębiorcę niezatrudniającego żadnych osób.

W zależności od tego, czy chodzi o ustalenie statusu przedsiębiorcy czy o ustalenie maksymalnej kwoty subwencji finansowej program posługuje się dwoma pojęciami: pracownika i osoby zatrudnionej. 

Na potrzeby ustalenia statusu przedsiębiorcy (mikrofirma/MŚP) istotna jest definicja pracownika, przez którego rozumie się osobę fizyczną, zatrudnioną na podstawie umowy o pracę (w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy), z wyłączeniem pracowników przebywających na urlopach: macierzyńskim, na warunkach urlopu macierzyńskiego, ojcowskim, rodzicielskim, wychowawczym lub zatrudnionych w celu przygotowania zawodowego.

Na potrzeby wyliczenia kwoty subwencji finansowej, program posługuje się pojęciem osoby zatrudnionej, przez którą rozumie się osobę fizyczną (i) która, zgodnie z przepisami polskiego prawa pozostaje z przedsiębiorcą w stosunku pracy oraz, która była zgłoszona przez przedsiębiorcę do ubezpieczeń społecznych na dzień ustalania stanu zatrudnienia na potrzeby określenia maksymalnej wysokości subwencji finansowej przysługującej przedsiębiorcy, z zastrzeżeniem, że stan zatrudnienia określa się w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy, lub (ii) współpracującą z przedsiębiorcą, niezależnie od formy prawnej tej współpracy (w szczególności na podstawie umów cywilnoprawnych, takich jak np. umowa zlecenia), za którą przedsiębiorca odprowadza składki na ubezpieczenia społeczne na dzień ustalania stanu zatrudnienia dla potrzeb określenia maksymalnej wysokości subwencji finansowej.

O tym, czy firma kwalifikuje się jako mikrofirma czy jako MŚP decyduje kilka czynników. Należy do nich m.in. zatrudnienie oraz roczny obrót netto lub suma bilansowa. 

Przedsiębiorca, który na 31 grudnia 2019 r. zatrudniał od 1 do 9 pracowników (na podstawie umowy o pracę, w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy) oraz jego roczny obrót netto za 2019 r. lub suma bilansowa w 2019 r. nie przekracza kwoty 2 mln euro traktowany jest jako mikrofirma. Należy przy tym zwrócić uwagę, że jeśli na 31 grudnia 2019 r. firma nie zatrudniała żadnego pracownika, bierzemy pod uwagę zatrudnienie na 31 lipca 2020 r.

Natomiast jako MŚP traktujemy przedsiębiorców zatrudniających na 31 grudnia 2019 roku od 1 do 249 pracowników (na podstawie umowy o pracę, w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy), którego roczny obrót za 2019 roku nie przekracza 50 mln euro lub suma bilansowa w 2019 roku nie przekraczała 43 mln euro. Również w przypadku MŚP, jeśli firma na 31 grudnia 2019 r. nie zatrudniała żadnego pracownika, bierzemy pod uwagę zatrudnienie na 31 lipca 2020 r.

Przy określeniu statusu przedsiębiorstwa powinno się uwzględniać także inne warunki wskazane w treści regulaminu oraz załączniku I do GBER (europejska klasyfikacja przedsiębiorcy).

Nie, taka osoba nie będzie ani pracownikiem, ani osobą zatrudnioną w rozumieniu programu. W związku z tym osoba samozatrudniona nie będzie brana pod uwagę zarówno na potrzeby ustalenia statusu przedsiębiorcy, jak i na potrzeby ustalenia wysokości subwencji.

Taka osoba nie będzie spełniała definicji pracownika na potrzeby ustalenia statusu przedsiębiorcy, jednak będzie traktowana jako osoba zatrudniona na potrzeby ustalenia wysokości subwencji, pod warunkiem, że przedsiębiorca - na dzień ustalania stanu zatrudnienia dla potrzeb określenia maksymalnej wysokości subwencji - odprowadza za nią składki na ubezpieczenia społeczne.

Jeśli firma zatrudnia na podstawie umowy o pracę wspólnika i został on zgłoszony przez firmę do ubezpieczeń społecznych, spełnia definicję zarówno pracownika, jak i osoby zatrudnionej, w rozumieniu programu.

Nie. Warunkiem posiadania statusu mikrofirmy/MŚP, który uprawnia do utrzymania pomocy w ramach programu, jest zatrudnianie na 31 grudnia 2019 r., a w przypadku braku jakiegokolwiek pracownika na tę datę - na dzień 31 lipca 2020 r., co najmniej 1 pracownika.

Na potrzeby ustalenia statusu przedsiębiorcy (mikrofirma/MŚP) przez pracownika rozumie się osobę zatrudnioną wyłącznie na podstawie umowy o pracę, z wyłączeniem pracowników przebywających na urlopach: macierzyńskim, na warunkach urlopu macierzyńskiego, ojcowskim, rodzicielskim, wychowawczym lub zatrudnionych w celu przygotowania zawodowego.

Źródło: www.pfr.pl

krześ