Ustalenie okresu wypłaty zasiłku, gdy pracownik nie stawił się na wezwanie lekarza orzecznika ZUS
Pracownik choruje nieprzerwanie od połowy sierpnia 2017 r. Ostatnie z przedłożonych przez niego zaświadczeń lekarskich zostało objęte kontrolą lekarza orzecznika ZUS. Pracownik nie zgłosił się jednak na wezwanie, w związku z czym otrzymaliśmy z ZUS informację, że zaświadczenie lekarskie straciło ważność i za wskazany w nim okres nie wypłaciliśmy zasiłku. Pracownik w tym czasie nie zgłosił się do pracy, natomiast jego kolejne zwolnienie lekarskie rozpoczyna się po upływie okresu zakwestionowanego przez lekarza orzecznika ZUS. Czy dni, za które pracownik nie otrzymał zasiłku należy wliczyć do okresu zasiłkowego?
Nie. Maksymalny okres wypłaty zasiłku chorobowego, tzw. okres zasiłkowy, wynosi 182 dni, a jeśli niezdolność do pracy została spowodowana gruźlicą lub występuje w trakcie ciąży - 270 dni (art. 8 ustawy zasiłkowej).
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy zasiłkowej, do okresu zasiłkowego wlicza się czas orzeczonej niezdolności do pracy, za który przysługuje wynagrodzenie i zasiłek chorobowy z tytułu nieprzerwanej niezdolności do pracy z powodu choroby, jak również niemożności wykonywania pracy z przyczyn określonych w art. 6 ust. 2 ustawy zasiłkowej, tj.:
- w wyniku decyzji wydanej przez właściwy organ albo uprawniony podmiot na podstawie przepisów o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi,
- z powodu przebywania w stacjonarnym zakładzie lecznictwa odwykowego w celu leczenia uzależnienia alkoholowego, w szpitalu albo innym zakładzie leczniczym podmiotu leczniczego wykonującego działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne w celu leczenia uzależnienia od środków odurzających lub substancji psychotropowych oraz
- wskutek poddania się niezbędnym badaniom lekarskim przewidzianym dla kandydatów na dawców komórek, tkanek i narządów.
Do okresu zasiłkowego wlicza się także okresy poprzedniej niezdolności do pracy, spowodowanej tą samą chorobą, jeżeli przerwa pomiędzy ustaniem poprzedniej a powstaniem ponownej niezdolności do pracy nie przekraczała 60 dni (art. 9 ust. 2 ustawy zasiłkowej).
Przy ustalaniu okresu zasiłkowego bierze się pod uwagę także dni, za które pracownik nie ma prawa do wynagrodzenia chorobowego i zasiłku z przyczyn określonych w art. 14-17 ustawy zasiłkowej. Są to przypadki, w których następuje utrata prawa do świadczenia z winy pracownika, tj. gdy:
- z powodu podejrzenia o nosicielstwo zarazków choroby zakaźnej pracownik nie podjął proponowanej mu przez pracodawcę innej pracy niezabronionej takim osobom, odpowiadającej jego kwalifikacjom zawodowym lub którą może wykonywać po uprzednim przeszkoleniu,
- niezdolność do pracy została spowodowana w wyniku umyślnego przestępstwa lub wykroczenia popełnionego przez tego pracownika,
- niezdolność do pracy została spowodowana nadużyciem alkoholu (utrata prawa następuje za pierwsze 5 dni takiej niezdolności),
- w okresie orzeczonej niezdolności do pracy pracownik wykonywał pracę zarobkową lub wykorzystywał zwolnienie od pracy w sposób niezgodny z jego celem,
- zaświadczenie lekarskie zostało sfałszowane.
Nie zalicza się do okresu zasiłkowego dni niezdolności do pracy z powodu choroby przypadającej na okres wyczekiwania oraz dni, za które pracownik nie otrzymał wynagrodzenia za czas choroby ani zasiłku, np. z powodu wycofania wniosku o jego wypłatę z uwagi na wcześniejsze odzyskanie zdolności do pracy.
Okoliczność utraty ważności zaświadczenia lekarskiego w wyniku uniemożliwienia badania przez lekarza orzecznika ZUS nie została wymieniona jako zaliczana do okresu zasiłkowego, zatem nie należy jej wliczać do tego okresu.
Wobec tego, że zaświadczenie lekarskie pracownika straciło ważność, to od następnego dnia jest on traktowany jako osoba zdrowa i zdolna do pracy. Powinien więc zgłosić się do pracy, a jeśli jest do niej niezdolny - przedłożyć nowe zaświadczenie lekarskie o czasowej niezdolności do pracy. W innym przypadku dni przypadające po wyznaczonym terminie badania, orzeczone unieważnionym zaświadczeniem, są traktowane jako nieusprawiedliwiona nieobecność w pracy.
Ubezpieczenia i Prawo Pracy Nr 20 z dnia 2017-10-10