BOWIM (BOW): Informacja o wydaniu przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyroku w sprawie skargi Emitenta na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 28.01.2013r. nr PT I/1/440701/115-121/12/ASK1 5976/2013 (sygn. akt WSA w Gliwicach: III WSA/Gl 825/13) - raport 70

Raport bieżący nr 70/2013

Podstawa Prawna:
Art. 56 ust. 1 pkt 1 Ustawy o ofercie - informacje poufne

Zarząd BOWIM S.A. (dalej: "Spółka”, "Emitent”) informuje, że w dniu 24.10.2013r. powziął informację otrzymaną od jego pełnomocnika o rozpoznaniu przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach skargi Emitenta na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 28.01.2013r. nr PT I/1/440701/115-121/12/ASK1 5976/2013, utrzymującą w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Katowicach z dnia 21.10.2013r. nr UKS2491/W4P/42/3/10/187/025 o których emitent informował raportem bieżącym nr 8/2013 z dnia 01.02.2013r. i wydaniu wyroku uchylającego zaskarżoną decyzję w całości orzekającego zarazem, iż ww. decyzja nie podlega wykonaniu.

Utrzymana w dniu 28.01.2013r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w mocy decyzja Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Katowicach, nakładała na Emitenta obowiązek zapłaty kwoty 2.608.810zł. z odsetkami podatkowymi, z tytułu łącznej różnicy pomiędzy kwotą podatku VAT zadeklarowaną przez Emitenta za miesiące od października 2007r. do kwietnia 2008r., a kwotą zobowiązania podatkowego za ww. miesiące określoną w decyzji. Różnica wynikała z podważanego przez Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Katowicach prawa Emitenta do zastosowania stawki 0% w zakresie podatku VAT dla transakcji wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów. Kwota ta została przez Emitenta w całości zapłacona .

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach Emitent zarzucił organom skarbowym naruszenie art.122 w zw. z art. 187§1 oraz w zw. 191 Ordynacji podatkowej, art. 210§4 Ordynacji podatkowej, art. 41 ust 3 w zw. z art. 42 ust. 1 oraz w zw. z art. 13 ust. 1 Ustawy o podatku od towarów i usług w zw. z art. 138 Dyrektywy 2006/112/WE. W szczególności podniesiono, iż bezzasadnie uznano, iż wszystkie towary objęte kwestionowanymi transakcjami nie opuściły granic Polski, a także wbrew zebranemu w sprawie materiałowi dowodowemu uznano, iż Emitent nie dołożył należytej staranności w zakresie sprawdzenia kontrahentów i okoliczności zawarcia i wykonania przedmiotowych transakcji. Emitent wykazywał, iż przy zawieraniu wykonywaniu tych transakcji dopełnił obowiązku należytej staranności, a zatem informacje jakimi dysponował i mógł dysponować w czasie ich zawierania i wykonywania nie rodziły po stronie Emitenta obowiązku zaniechania korzystania z preferencyjnej stawki podatku VAT z tytułu dostaw dla wskazanych w decyzji kontrahentów.

W ustnych motywach orzeczenia Sąd wskazał, iż zarzuty naruszenia prawa sformułowane przez Emitenta były uzasadnione, a zatem że bez wykazania wystarczających przesłanek Emitentowi przypisano brak należytej staranności skutkujący brakiem prawa do zastosowania stawki VAT 0% z tytułu wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów, oraz nie uzasadniono podstaw dla jakich zakwestionowano wszystkie badane transakcje pozbawiając tym samym pochopnie Emitenta prawa do zastosowania stawki preferencyjnej podatku VAT, pomimo że z materiału dowodowego wynikało, iż w przypadku części transakcji towary opuściły granice Polski.

Emitent oczekuje na uzasadnienie wyroku. Wyrok nie jest prawomocny.