Nobel ekonomiczny z Mikroekonomii

To druga nagroda w ostatnich latach przyznana z mikroekonomii. Poprzednio otrzymał ja w 

1992 - Gary S. Becker (USA)- za objęcie analizą

mikroekonomiczną szerokiego wachlarza spraw związanych z ludzkimi

zachowaniami i interakcjami, w tym również w sferze pozarynkowej.

Tegoroczni laureaci zajmują się mikroekonometrią - dyscypliną z

pogranicza ekonomii i statystyki. Jest to metodologia badania

"mikrodanych" - tj.. informacji ekonomicznych pochodzących od osób

indywidualnych, gospodarstw domowych czy przedsiebiorstw.

Dostępność ich w połączeniu z coraz większą mocą

obliczeniową komputerów umożliwiła badania empiryczne w wielu

nowych dziedzinach.

Dzięki tym metodom: można odpowiedzieć i na takie

m.in. pytania:

Co sprawia, że jednostka postanawia pracować i przez ile godzin?

Jak bodźce ekonomiczne wpływają na wybór wykształcenia, zajęcia i miejsca zamieszkania?

Jaki wpływ mają różne programy edukacyjne na dochody i zatrudnienie?

Co wpływa na decyzje lub ich zaniechanie podejmowane przez podmioty gospodarcze.

James Heckman i Daniel McFadden rozwiązali podstawowe problemy

statystycznej analizy mikrodanych. Opracowane przez nich metody

mają mocne podstawy w ekonomii, ale rozwijają się w ścisłej

zależności z badaniami ważnych problemów społecznych.

Praca McFaddena stworzyła podstawy teorii ekonomicznej,

dotyczącej wyboru przez jednostkę miejsca pracy i zamieszkania.

Teoria ta znalazła praktyczne zastosowanie m.in. przy określaniu

założeń systemu transportu publicznego w San Francisco, inwestycji

w usługi telekomunikacyjne i budownictwa mieszkaniowego dla ludzi

starszych.

Heckman pracuje nad modelami ekonomicznymi, które m.in.

umożliwiają oszacowanie zależności między edukacją a poziomem

płac, czy też umożliwiają badanie zróżnicowania płac kobiet i

mężczyzn z konkretnym wykształceniem i w konkretnych grupach

wiekowych.