Polskie zakłady pomocy społecznej w 2019 r.

Spośród wszystkich zakładów stacjonarnych pomocy społecznej działających w końcu 2019 r. najwięcej było domów pomocy społecznej (47,6 proc.), a w dalszej kolejności placówek zapewniających całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub osobom w podeszłym wieku w ramach działalności gospodarczej lub statutowej (21,0 proc.) oraz schronisk dla bezdomnych (16,5 proc.). Rodzinne domy pomocy, środowiskowych domy samopomocy (z miejscami całodobowego pobytu), domy dla matek, noclegownie i pozostałe stanowiły łącznie 14,9 proc. wszystkich zakładów. 

W końcu 2019 r. spośród wszystkich dostępnych miejsc w zakładach stacjonarnych pomocy społecznej 69,7 proc. przypadało na domy pomocy społecznej, a 12,6 proc. na schroniska dla bezdomnych.

Placówki zapewniające całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub osobom w podeszłym wieku w ramach działalności gospodarczej lub statutowej dysponowały 12,3 proc. miejsc, natomiast rodzinne domy pomocy, środowiskowe domy samopomocy (z miejscami całodobowego pobytu), domy dla matek, noclegownie i pozostałe posiadały łącznie 5,4 proc. wszystkich miejsc w zakładach.

W przeliczeniu na 10 tys. ludności najwięcej miejsc w zakładach stacjonarnych pomocy społecznej było w województwie opolskim (43,4), a najmniej w wielkopolskim (26,0).

Według stanu w dniu 31 grudnia w zakładach stacjonarnych pomocy społecznej przebywało 112,5 tys. mieszkańców (o 0,5 proc. mniej niż rok wcześniej). Większość stanowili mężczyźni - 58,6 tys. Spośród wszystkich mieszkańców 72,7 proc. to pensjonariusze domów pomocy społecznej. W placówkach zapewniających całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub osobom w podeszłym wieku w ramach działalności gospodarczej lub statutowej znajdowało się 11,8 proc., a w schroniskach dla bezdomnych 11,4 proc. wszystkich osób przebywających w zakładach stacjonarnych pomocy społecznej.

Mieszkańcy środowiskowych domów samopomocy (z miejscami całodobowego pobytu) to jedynie 0,1 proc. ogólnej liczby mieszkańców. Większość mieszkańców zakładów stacjonarnych pomocy społecznej to osoby starsze, które ukończyły 60 rok życia (72,5 tys.), natomiast najmniej liczną grupę stanowiły osoby w wieku 17 lat i mniej (1,9 tys.).

Najwięcej mieszkańców przebywało w placówkach dla osób w podeszłym wieku (24,5 proc. ogólnej liczby pensjonariuszy), niewiele mniej w placówkach dla osób przewlekle psychicznie chorych (20,9 proc.) oraz w placówkach dla osób przewlekle somatycznie chorych (19,4 proc.). Najniższy odsetek dotyczył osób uzależnionych od alkoholu (0,1 proc).

85,0 proc osób przebywających w stacjonarnych zakładach pomocy społecznej uczestniczyło, przynajmniej w części, w finansowaniu swego pobytu w placówkach pokrywając koszty pobytu z dochodów własnych, np. emerytury czy renty.  Dla 8,0 proc. mieszkańców pobyt w całości opłacany był przez gminę lub budżet państwa, 4,6 proc. podopiecznym pobyt w całości opłacała rodzina, a 2,4 proc. przebywających w zakładach zwolniono z odpłatności.  

GUS