Programu rozwoju handlu wewnętrznego do 2003

Jego głównym celem jest tworzenie

sprzyjającego otoczenia do rozwoju handlu wewnętrznego w warunkach

swobodnej konkurencji i zgodnie z potrzebami konsumentów. Przyjęte

w programie instrumenty polityki handlowej (prawne, organizacyjne,

edukacyjno-informacyjne) wdrażane są przez administrację rządową

we współpracy z Polską Agencją Rozwoju Przedsiębiorczości.

Proponowane rozwiązania konsultowane są z przedsiębiorcami.

Prezentowana informacja jest pierwszym rocznym sprawozdaniem z 

realizacji programu - według stanu z 6 czerwca 2001 r. Realizację

jego najpilniejszych zadań podjęto jeszcze podczas przygotowywania

dokumentu, co na przykład już w kwietniu 2000 r. umożliwiło

przyjęcie przez Radę Ministrów projektu nowelizacji ustawy o 

zagospodarowaniu przestrzennym. Większość inicjowanych w 2000 r.

prac miała charakter przygotowawczy, analityczny lub organizacyjny

o ograniczonym wymiarze finansowym z uwagi na niemożność

wcześniejszego zapewnienia środków budżetowych. Podjęto także

prace związane z przygotowaniem projektów aktów prawnych, które

nie wymagały dużych nakładów finansowych. Pełna realizacja zadań

ujętych w programie rozpoczęła się dopiero w 2001 r. W tym roku po

raz pierwszy w budżecie państwa uwzględniono środki finansowe

(2,11 mln zł) na wykonanie zadań zapisanych w dokumencie.

Zadania zaplanowane na 2000 r.

Większość zadań, związanych głównie z wdrażaniem instrumentów

prawnych, wykonano w terminie, tj. do końca 2000 r. Utworzono na

przykład Polską Agencję Rozwoju Przedsiębiorczości. W trakcie

realizacji są zadania mające na celu wprowadzenie regulacji w 

sprawie zasad uwidaczniania cen towarów oraz przepisu uznającego

sprzedaż towarów po cenie rażąco niskiej za niezgodną z uczciwą

konkurencją. Wystąpiły trudności z nowelizacją Kodeksu pracy.

Zadania długoterminowe ? rozpoczęte w 2000 r.

Projekt ustawy o Inspekcji Handlowej przygotowano przed terminem.

Sejm przyjął ją 15 grudnia 2000 r. W zeszłym roku Państwowa

Inspekcja Pracy kontrolowała supermarkety pod kątem przestrzegania

prawa pracy. Zaproponowała zmiany przepisów prawnych, polegające

na ich zaostrzeniu wobec przedsiębiorców naruszających prawo pracy

w sposób rażący i uporczywy. Opracowano i opublikowano "Raport o 

stanie handlu wewnętrznego w roku 1999". Systematycznie poszerzano

ofertę kształcenia w zawodach związanych z handlem i usługami oraz

przygotowywano rozwiązania dotyczące praktycznej nauki zawodu w 

systemie kształcenia pozaszkolnego.

Z uwagi na niedostatek środków finansowych inicjatywy podjęte w 

2000 r. w celu przygotowania systemu monitorowania handlu,

programów szkoleniowych dla handlowców oraz seminariów, polegały

na pracach przygotowawczych oraz opracowaniu ekspertyz i analiz,

stanowiących podstawę do kontynuowania działań w 2001 r. Z tego

samego powodu z opóźnieniem przystąpiono do realizacji zadania

przewidującego udzielanie wsparcia finansowego organizacjom

szkolącym handlowców.

Zadania rozpoczęte w 2001 r.

Przeanalizowano przepisy prawne pod kątem zniesienia barier w 

konsolidacji handlu. Bez opóźnień kontynuowane są analizy:

występujących w obrocie handlowym nowych rodzajów umów sprzedaży

oraz doświadczeń krajów Unii Europejskiej w działaniach

sprzyjających rozwojowi handlu na terenach wiejskich.

Na szczególną uwagę zasługuje:

1) Uzupełnienie przepisów prawnych o zagospodarowaniu

przestrzennym. Wprowadzono obowiązek uwzględniania w planach

rozwoju przestrzennego gminy terenów przeznaczonych pod budowę

obiektów handlowych o powierzchni sprzedażowej powyżej 1000 m kw.

w gminach o liczbie mieszkańców do 20 tys. oraz o powierzchni

sprzedażowej powyżej 2000 m kw. w gminach o liczbie mieszkańców

ponad 20 tys. Nowelizacja przepisów oznacza, że decyzje gminy o 

utworzeniu wielkopowierzchniowych obiektów handlowych muszą

uwzględniać postanowienia miejscowego planu zagospodarowania

przestrzennego, powinny być też poprzedzone prognozą skutków

powstania takich obiektów m.in. dla istniejącej sieci handlowej i 

rynku pracy.

2) Działalność międzyresortowego zespołu ds. handlu metodami

elektronicznymi, który przeanalizował obowiązujący stan prawny pod

kątem możliwości wykorzystania istniejących regulacji prawnych w 

transakcjach handlowych zawieranych elektronicznie oraz

przygotował sprawozdanie wraz z "Programem prac legislacyjnych

rządu w zakresie handlu metodami elektronicznymi na lata 2000-

2002". Dokument ten przyjęty przez Radę Ministrów w lipcu 2000 r.

stał się programem rządowym.

3) Przedstawienie założeń regulacji prawnej mającej na celu

skrócenie terminów płatności za dostarczony towar. Chodzi o to,

aby mobilizować dłużników do szybkiej zapłaty za dostarczony towar

lub usługę oraz sprawić, że opóźnienie w zapłacie nie będzie dla

nich atrakcyjnym sposobem finansowania własnej działalności.

Powyższe zadania wykonano w terminie, tj. do końca 2000 r.

Doświadczenia z pierwszego roku realizacji programu upoważniają do

sformułowania następujących wniosków:

1. Większość zadań realizowana jest bez przeszkód i opóźnień.

2. W 2001 r. i w latach następnych przewidziano kontynuację zadań

długoterminowych. Na tym etapie nie przewidziano korekt programu.

3. Realizacji zadań w 2001 r. mogą zagrażać:

- przeciągające się uzgodnienia z partnerami społecznymi na temat

nowelizacji Kodeksu pracy;

- trudności przedwyborcze, natężenie prac w administracji rządowej;

- możliwość niezakończenia prac nad projektami ustaw w Sejmie;

- ograniczenie środków finansowych na realizację programu w 

związku z przewidywanymi cięciami budżetowymi;

- niepewność dotycząca możliwości zapewnienia w latach następnych

niezbędnych środków budżetowych na dokończenie rozpoczętych zadań.

4. Realizacji programu sprzyja dobra współpraca MG z innymi

resortami oraz PARP, instytucjami naukowymi i samorządem

gospodarczym.

KERM przyjął i rekomendował Radzie Ministrów przedłożony przez

prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów Projekt

rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie szczegółowych warunków

dotyczących bezpieczeństwa zabawek.

Projekt zawiera większość postanowień dyrektywy nr 88/378 Rady

EWG w sprawie harmonizacji przepisów państw członkowskich

dotyczących bezpieczeństwa zabawek. Zalecenia dotyczą wytwarzania

zabawek, informacji, które powinny być umieszczone na etykiecie

lub opakowaniu, ponoszenia kosztów związanych z badaniem zabawek

oraz nadzoru nad ich bezpieczeństwem. W sprawie warunków i trybu

oceny zgodności zabawek z zasadniczymi wymaganiami oraz sposobu

ich znakowania zostanie wydane odrębne rozporządzenie.

Realizacja przepisów rozporządzenia ma zapewnić, że w obrocie

znajdą się wyłącznie zabawki bezpieczne, nie powodujące zagrożenia

dla dzieci ani ich opiekunów.

Zgodnie z decyzją rady określającej procedury oceny zgodności

oraz zasady oznaczania znakiem zgodności CE, na producentów

zabawek nałożono obowiązek przechowywania dokumentacji przez 10

lat. Ponieważ znak ten mogą stosować wyłącznie producenci Unii

Europejskiej, w rozporządzeniu proponuje się, aby do dnia

przystąpienia Polski do Europejskiego systemu oceny zgodności

polscy producenci dołączali do zabawek znak zgodności z napisem

"zgodność z wymaganiami bezpieczeństwa określonymi w 

rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia.... 2001 roku w sprawie

szczegółowych warunków dotyczących bezpieczeństwa zabawek".

Organem nadzoru nad bezpieczeństwem zabawek będzie prezes UOKiK

wykonujący zadania przy pomocy Państwowej Inspekcji Handlowej.

KERM przyjął i rekomendował Radzie Ministrów przedłożony przez

ministra gospodarki Projekt rozporządzenia Rady Ministrów w 

sprawie wymagań zasadniczych w zakresie efektywności energetycznej

dla sprzętu chłodniczego.

Projekt rozporządzenia przenosi do prawa polskiego postanowienia

dyrektywy Rady Unii Europejskiej Nr 96/57/EC, która dotyczy

wymagań w dziedzinie sprawności energetycznej chłodziarek,

zamrażarek i elektrycznego sprzętu kombinowanego do użytku domowego.

Wyroby nie spełniające wymagań energetycznych nie mogą być

oznaczone znakiem "CE", a tym samym nie mogą znajdować się w 

obrocie rynkowym na terenie Unii Europejskiej po 3 września 1999 r.

Wprowadzenie do obrotu urządzeń efektywnych energetycznie,

stosownie do postępu technicznego, zapewnia warunki bardziej

racjonalnego użytkowania paliw i energii, a tym samym zmniejsza

zagrożenie dla środowiska.

Określenie wymagań dopuszczalnej granicznej efektywności

energetycznej dla sprzętu chłodniczego wyklucza sprzedaż na rynku

krajowym sprzętu nie spełniającego wymagań stawianych w krajach

Unii Europejskiej, a także zapewni opłacalność wdrożenia i 

sprzedaży sprzętu efektywnego energetycznie i wykorzystującego

możliwości wynikające z postępu technicznego.

Wejście w życie rozporządzenia nie spowoduje obciążenia dla

budżetu państwa.