Wydanie przesyłki kurierowi datą dostawy towaru w VAT
Organy podatkowe jednomyślnie przyjmują, że datą dokonania dostawy towaru, miarodajną dla określenia momentu powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług, jest data wydania przesyłki kurierowi, który to ma dostarczyć towar do kontrahenta. Takie stanowisko zaprezentował również Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w wydanej na początku lipca interpretacji indywidualnej.
Z wnioskiem o wydanie interpretacji wystąpiła spółka, posługująca się w prowadzonej działalności usługami firm przewozowych i kurierskich. W typowej transakcji, towar odbierany jest w siedzibie sprzedawcy przez kuriera firmy spedycyjnej, na którą to przechodzi od chwili odebrania towaru od sprzedawcy ryzyko przypadkowej utraty rzeczy. Zgodnie z wyjaśnieniami wnioskodawcy, umowa z nabywcą towaru nie zawiera żadnych klauzuli precyzujących moment dokonania dostawy. Wnioskodawca nie wprowadził też żadnych regulaminów precyzujących moment dokonania dostawy, ani ryzyka utraty towaru. Nabywca ma możliwość odbioru towaru osobiście z magazynu Wnioskodawcy lub zamówić jego odbiór za pośrednictwem firmy przewozowej lub poczty. W razie utraty towaru przez spedytora, to Wnioskodawca, jako strona umowy, jest stroną w postępowaniu odszkodowawczym.
Mając na uwadze taki stan faktyczny Wnioskodawca stanął na stanowisku, iż moment wydania towaru kurierowi winien zostać uznany za moment dokonania dostawy towaru, a co za tym idzie moment powstania obowiązku podatkowego zgodnie z art. 19a ustawy o VAT. Takie stanowisko potwierdził organ podatkowy.
Zdaniem bowiem zarówno Wnioskodawcy, jak i organu, prawo do rozporządzania towarem jak właściciel przechodzi na nabywcę już w momencie wydania towaru kurierowi. Należy jednak podkreślić, iż zasada ta ma zastosowanie jedynie o tyle, o ile strony nie ułożą łączącego je stosunku zobowiązaniowego w odmienny sposób mocą postanowień umowy lub regulaminu sprzedaży.
W braku postanowień umownych, reguły określającej moment dokonania dostawy doszukiwać się należy bowiem w treści art. 544 par. 1 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z jego postanowieniami, jeżeli rzecz sprzedana ma być przesłana przez sprzedawcę do miejsca, które nie jest miejscem spełnienia świadczenia, poczytuje się w razie wątpliwości, że wydanie zostało dokonane z chwilą, gdy w celu dostarczenia rzeczy na miejsce przeznaczenia sprzedawca powierzył ją przewoźnikowi trudniącemu się przewozem rzeczy tego rodzaju.
Rozstrzygnięcie dyrektora łódzkiej izby skarbowej jest zgodne z tymi prezentowanymi przez organy podatkowe w poprzednich interpretacjach. Do identycznych wniosków doszedł chociażby Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 5 lutego 2015 r. czy też Dyrektor Izby w Warszawie w interpretacji z dnia 21 stycznia 2015 r. Wszystkie ze wskazanych rozstrzygnięć oparte są w dużej mierze na regule interpretacyjnej, określonej w art. 544 Kodeksu cywilnego.
Niemniej jednak, nie w każdym stanie faktycznym wydanie towaru kurierowi oznaczać będzie dokonanie dostawy towaru. W pierwszej kolejności analizować należy bowiem w każdym przypadku warunki wiążącej strony umowy czy też regulaminów sprzedaży. Prawidłowe określenie momentu powstania obowiązku podatkowego zależy też w równej mierze od warunków, na jakich dokonywana jest dostawa.
Szczególne znaczenie w przypadku dostaw dokonywanych za pośrednictwem firm spedycyjnych czy też kurierskich przypisać należy stosowanym powszechnie w obrocie profesjonalnym regułom tzw. Incoterms. Jest to zbiór ogólnie stosowanych zasad handlowych, określonych przez Międzynarodową Izbę Handlową. Poszczególne grupy reguł odmiennie określają moment przejścia ryzyka utraty towaru i prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Nie zawsze w takich przypadkach samo wydanie towaru przewoźnikowi oznacza, iż własność przechodzi na nabywcę.
Każda transakcja musi więc być traktowana w sposób indywidualny.
Jarosław Włoch, Mateusz Kozieł
Departament Doradztwa Podatkowego Małopolskiego Instytutu Studiów Podatkowych w Krakowie
Artykuł ma charakter jedynie informacyjny i stanowi publikację zainspirowaną treścią artykułów prasowych, interpretacji organów podatkowych i orzeczeń sądów administracyjnych. Nie stanowi porady ani opinii podatkowej czy prawnej w rozumieniu art. 2 ust. 1 i art. 31 ustawy o doradztwie podatkowym (Dz. U. z 1996 r. Nr 102, poz. 475, ze zm.) i jest odzwierciedleniem poglądów wyrażanych przez autorów publikacji. Małopolski Instytut Studiów Podatkowych Sp. z o.o. nie bierze odpowiedzialności za ewentualne skutki podejmowanych decyzji na ich podstawie.
