Co to jest powierzchnia użytkowa, powierzchnia zabudowy, całkowita czy netto?

Powierzchnia użytkowa budynku to innymi słowy łączny metraż wszystkich pomieszczeń budynku w stanie wykończonym (z warstwą tynku). O powierzchni użytkowej mówi nam norma ISO-PN-ISO 9836:1997. Sposób obliczenia powierzchni użytkowej został określony w rozporządzeniu Ministra Transportu Budownictwa i Gospodarki morskiej z dnia 25 kwietnia 2012 w sprawie szczegółowego zakresu i formy projektu budowlanego.

Według tego aktu prawnego powierzchnia użytkowa w pomieszczeniach o wysokości sufitu przekraczającej 2,20 m liczy się w 100 proc. Z kolei powierzchnia w pomieszczeniach o wysokości pomiędzy 1,40 a 2,20 m liczy się w 50 proc. Powierzchnia pomieszczeń o wysokości sufitu lub skosu poniżej 1,40 m nie wlicza się w powierzchnię użytkową budynku.

Powyższe dane są dość istotne dla obliczenia powierzchni użytkowej poddasza. Widzimy, iż na powierzchnię użytkową poddasza wpływa ilość i wysokość skosów. W praktyce okazuje się, że całkowita przestrzeń użytkowa poddasza jest mniejsza od przestrzeni dolnej kondygnacji budynku przynajmniej o kilkanaście procent.

To kolejna definicja, którą warto znać. Powierzchnia zabudowy to innymi słowy powierzchnia liczona po zewnętrznym obrysie budynku. W całkowitą powierzchnię zabudowy musimy też wliczyć pozostałe obiekty przybudowane do budynku.

Będą to garaże, ogrody zimowe i wszystkie inne dobudówki. Nie należy mylić jej z takim pojęciem, jak powierzchnia całkowita. W wyliczeniach nie uwzględnia się takich elementów jak:

- powierzchnia obiektów budowlanych, które nie wystają ponad poziom terenu (piwnica, garaż podziemny, ściany fundamentowe, izolacja przeciwwilgociowa ścian pod powierzchnią gruntu, izolacja pionowa czy hydroizolacja fundamentów).

- powierzchnia elementów drugorzędnych, takich jak schody, daszki, markizy, rampy zewnętrzne itp.

- powierzchnia elementów stojących na słupach drewnianych i słupach murowanych.

- powierzchnia budowli pomocniczych, takich jak szopy, altany, szklarnie.

Obliczanie powierzchni zabudowy jest bardzo ważne podczas wyboru najlepszego projektu budowlanego. Każda działka posiada maksymalną powierzchnię zabudowy, której nie można przekroczyć.

W dokumentacji często pojawia się konieczność pozostawienia odpowiedniej powierzchni biologicznie czynnej. Dla przykładu, powierzchnia biologicznie czynna na naszej posesji nie może być mniejsza niż 45 proc. Oznacza to, że łączna powierzchnia zabudowy i wszystkich chodników oraz podjazdów na posesji nie może przekraczać powierzchni 65 proc.

Powierzchnia całkowita budynku to łączna powierzchnia wszystkich kondygnacji budynku, liczona po zewnętrznym obrysie ścian. Do powierzchni całkowitej liczy się także część podziemna lokalu, schody zewnętrzne, wszystkie nadbudówki, balkony, garaż, zjazd do garażu oraz tarasy.

Podstawą do dokonania obliczeń jest w tym przypadku norma PN-ISO 9836:1997. Powierzchnia netto budynku to innymi słowy powierzchnia ograniczona powierzchniami zamykającymi. Obliczenie wykonuje się dla domu lub lokalu użytkowego na poziomie podłogi, oraz w stanie wykończonym. Powierzchnia netto nie uwzględnia listew przypodłogowych, otworów na drzwi ani progów.

Zamiast nich, uwzględniamy wszystkie pomieszczenia domu, poddasza, strych, do którego prowadzą schody stałe, garaż, piwnice oraz tarasy. Norma nie przewiduje doliczania do powierzchni netto tarasów zlokalizowanych na linii gruntu. Możemy zatem stwierdzić, że powierzchnia netto to przestrzeń użytkowa budynku liczona po obwodzie wewnętrznym.

Definicja tego pojęcia przyjmuje dwie kategorie. Pierwszą z nich jest całkowita kubatura lokalu. Należy traktować ją jakby była to powierzchnia całkowita budynku, mierzona po zewnętrznym obrysie (zewnętrzne ściany nośne, pionowe ściany fundamentowe).

Druga kategoria to kubatura użytkowa, czyli łączna powierzchnia wszystkich pomieszczeń ograniczonych przegrodami cieplnymi. Wartość kubatury użytkowej będzie potrzebna na etapie określania zapotrzebowania na energię grzewczą budynku. Więcej pojęć dotyczących dokumentacji budowlanej, wraz z wyjaśnieniami, znajdziesz tutaj.

To kolejny parametr, który znajdziemy w dokumentacji projektowej. Wysokość budynku często określa się mianem wysokości kalenicy. Jest ona mierzona od poziomu terenu przy najniżej położonym wejściu budynku aż do kalenicy. Warto przypomnieć, iż kalenica to najwyżej położony fragment konstrukcji dachowej.