Komunikacja: Przedsionek, hol, korytarze

Najczęściej pełni kilka funkcji - przede wszystkim chroni wnętrze mieszkania przed gwałtownym wychłodzeniem (w naszej strefie klimatycznej jest to praktycznie nieodzowne) i zapobiega przeciągom; oprócz tego jest miejscem, w którym pozostawia się buty, płaszcze, parasole, a nawet przyjmuje inkasenta czy listonosza. Przedsionek jest także pierwszym miejscem, które ogląda każdy, kto odwiedzi nasz dom, warto więc zadbać, aby robił dobre wrażenie.

Ponieważ pomieszczenie to często jest również węzłem komunikacyjnym prowadzącym do holu, garażu, pomieszczenia gospodarczego, czasem do gabinetu, nie może być zbyt małe. W bardzo małym przedsionku trudno będzie utrzymać porządek, a gdy kilka osób naraz będzie chciało zrzucić z siebie mokre okrycia, jego niewielka powierzchnia może tę czynność poważnie utrudnić. Z tego samego powodu istotne jest również odpowiednie zaplanowanie drzwi i kierunku ich otwierania.

Przedsionek w dużym stopniu pełni funkcję reprezentacyjną, dlatego jego umeblowanie musi być funkcjonalne, a jednocześnie pozwalać na łatwe utrzymanie w nim porządku. Sposobów na odpowiednie rozplanowanie jego wnętrza jest bardzo dużo. Można zastosować szafy wnękowe albo dekoracyjne wieszaki. Bardzo przydatne jest umieszczenie w przedsionku lustra - nie tylko pozwoli na ostatnie poprawki naszego wyglądu przed wyjściem, ale także powiększy optycznie pomieszczenie. Wrażenie większej przestrzeni sprawi także odpowiednia kolorystyka ścian (im jaśniejsze i jednocześnie skontrastowane, tym większe uczucie swobody).

Hol to przede wszystkim centrum komunikacyjne naszego domu, często spełniające również funkcję przedpokoju (zwłaszcza gdy przedsionek jest tylko małym wiatrołapem), w którym pozostawia się wierzchnie okrycia.

Podstawową sprawą, o którą musimy zadbać, jest funkcjonalność holu. Najważniejsze jest odpowiednie usytuowanie drzwi, aby korzystanie z nich było wygodne - żadne ze skrzydeł nie powinno na siebie nachodzić przy otwieraniu.

Jeśli to możliwe, drogi prowadzące do różnych pomieszczeń nie powinny się krzyżować, ani tym bardziej nie mogą być zbyt zawiłe.

Hol spełnia także ważną funkcję reprezentacyjną, dlatego też powinien być estetyczny i dopasowany do wystroju całego domu. To zadanie wydaje się dość proste, gdy hol jest obszerny. W takim pomieszczeniu łatwo znaleźć wygodne miejsce na powieszenie płaszczy, nie sprawi kłopotu zamontowanie dużego lustra i wstawienie solidnej szafy - a wszystko to nie spowoduje, że hol nagle stanie się ciasny i niewygodny. Łatwe jest wówczas także operowanie światłem i zdobniczymi dodatkami. Również na podejście do schodów swobodnie wystarczy miejsca.

Duży hol często przenika się z salonem, nie łatwo wręcz ustalić, gdzie przebiega jego granica. W takiej sytuacji hol powinien być albo bardzo zbliżony zarówno stylistycznie, jak i kolorystycznie do wystroju salonu, aby oba pomieszczenia stanowiły jednorodne wnętrze, albo wręcz przeciwnie - kontrast pomiędzy nimi może ułatwić orientację w podziale domu.

Co jednak zrobić, gdy mamy do czynienia z wąskim korytarzem z drzwiami na każdej ścianie, w którym nie uda się zmieścić szafy czy nawet szafki na buty? Nie powinniśmy się tym jednak martwić. Można przecież wykorzystać powierzchnię ściany, pobawić się jej fakturą, światłem, kolorem. I choć nie jest też łatwe zapewnienie tak małemu pomieszczeniu odpowiedniej funkcjonalności, to jednak przy odrobinie wyobraźni i za pomocą prostych środków - odpowiedniego rozmieszczenia wieszaków, haczyków i wąskich półek - można uzyskać zadowalające rezultaty.

W dobrze zaplanowanym domu korytarzy powinno być jak najmniej, jednak ich istnienie w większości przypadków jest niezbędne. Aby ten element komunikacji był funkcjonalny, korytarze powinny mieć szerokość 1,2-2 m - węższe będą utrudniać swobodne poruszanie się, szersze zabiorą zbyt wiele powierzchni, którą można przeznaczyć na pomieszczenia mieszkalne, kuchnię czy łazienkę.

Wąski korytarz to miejsce trudne do ciekawej aranżacji, zwłaszcza że nie można w nim ustawiać żadnych mebli czy przedmiotów, które mogłyby utrudniać przejście. Najprościej wykorzystać wiec światło i kolory. Zamontowanie wielu punktów świetlnych skierowanych na sufit i podłogę powiększy optycznie wąskie wnętrze. Podobnie będzie, gdy pomalujemy ściany we wzory o jasnych kolorach. Gdy korytarz jest długi, warto zawiesić na ścianach obrazy czy reprodukcje, które zniwelują jego monotonię.

Jeśli korytarz jest wąski (ok. 1,2 m), trzeba zadbać, aby drzwi znajdujące się na jego ścianach otwierały się do środka pomieszczeń. W przeciwnym wypadku może dochodzić do małych "katastrof" - osoba przechodząca korytarzem może zostać uderzona otwieranymi gwałtownie drzwiami od łazienki albo pokoju.

Nie bez znaczenia jest wykończenie podłogi odpowiednim materiałem, który powinien być mocny i odporny na wydeptywanie ścieżek, a jednocześnie wygłuszać odgłos kroków (korytarze najczęściej prowadzą do sypialni). Do tego celu znakomicie może nadać się wykładzina typu biurowego, podłoga korkowa, drewno (musi być suche, żeby nie skrzypiało). Nie najlepszym pomysłem jest położenie wykładziny dywanowej z wysokim włosem, paneli podłogowych czy posadzki kamiennej (ich twarda powierzchnia potęguje np. stukot butów). Jeśli decydujemy się na wykończenie podłogi płytkami, dla wytłumienia odgłosu kroków można zastosować chodniki dywanowe.

W wielu domach funkcję korytarzy zarówno na parterze, jak i poddaszu spełniają przestronne hole. Jest to rozwiązanie praktyczne i wygodne. W holu można ustawić dodatkowe szafy, a nawet nieduży stolik i fotele, co stworzy swoisty pokój rodzinny. Mimo swych sporych gabarytów, hole zwykle zajmują mniej powierzchni użytkowej domu niż system korytarzy.